Hoe gaat het met Edwin Dukker?

DELFT - Edwin Dukker (44) prutste naar eigen zeggen als voetballer wat af, maar groeide uit tot een degelijke doelman.

- Hoe gaat het met je?
“Het gaat goed, we hebben weinig tot geen last van corona. Mijn vrouw Caroline werkt in het onderwijs en doordat de scholen dicht zijn, zijn ook onze zonen Ryan en Shane thuis. Ikzelf werk als ZZP’er in de tomatentuinbouw, maar dat levert vooral in de zomer veel werk op. Op dit moment is het qua werk wat rustiger, dus kan ik thuis voor onze jongens zorgen.”

- Waar ben je begonnen?
“Ik ben in de jeugd van Full Speed begonnen, ik was zo’n 8-9 jaar oud. De eerste twee jaar heb ik als voetballer op het veld gestaan. Maar ik prutste wat af, het was voor alle partijen beter dat ik uiteindelijk op goal kwam te staan. Ik heb mijn hele jeugdtijd bij Full Speed doorgebracht en als keeper in de hoogste jeugdelftallen gespeeld. Bij de senioren heb ik nog anderhalf jaar in het eerste gestaan. Maar ik raakte op een gegeven moment mijn basisplaats kwijt en daar was ik het niet mee eens. Ik was 22 jaar en een beetje baldadig, dan krijg je dat. Omdat ik in de zaal al voor SEP voetbalde en daar een aantal mensen kende ben ik naar SEP vertrokken. Ook bij SEP kwam ik niet direct in het eerste elftal. Martin de Lange stond op het doel, maar hij raakte zwaar en langdurig geblesseerd. Vanaf dat moment heb ik bij SEP 15 jaar in het eerste elftal gestaan.”
“Bij SEP speelde wij voornamelijk in de Derde en Vierde Klasse. Ik ben begonnen onder hoofdtrainer Jan Etienne en Marcel de Letter als zijn assistent. Later nam Marcel het als hoofdtrainer over, uiteindelijk heb ik 6 jaar heel prettig met Marcel samengewerkt. Onder trainer Joop Hoornweg zijn wij in 2011 kampioen geworden van de Vierde Klasse. Wij hadden toen echt een goede ploeg met onder andere Mark van Dijk, Terence van Koppen en Jacco van Leeuwen. Naast dat kampioenschap ook een aantal keer aan de nacompetitie meegedaan, dat waren ook altijd speciale wedstrijden. Een jaar na het kampioenschap degradeerde wij alweer uit de Derde Klasse, dat was voor mij het moment om te stoppen. Ik had geen zin meer in opnieuw de Vierde Klasse, maar ook mijn leeftijd begon een rol te spelen.”

- Toch was dat niet het einde van je carrière?
“Nee, want op een gegeven moment kwam ik Marcel de Letter tegen, die toen net hoofdtrainer bij Wippolder was. Marcel vertelde mij dat hij een keeper nodig had. Het zou voor één seizoen zijn, maar het werden er drie. Zo heb ik de wederopstanding van Wippolder meegemaakt, al speelde ik meer in het tweede dan in het eerste. Ik heb bij Wippolder niet echt kunnen laten zien wat ik kon. Dat kwam door de combinatie van het zware werk én blessures, het lijf wilde niet meer. Toch kijk ik met veel plezier terug op die tijd, ook omdat Wippolder een hele leuke en talentvolle groep had. Ik stopte bij Wippolder op mijn veertigste, maar kon door Marco Immers, inmiddels trainer bij SEP, daar nog meetrainen. Heb ik zelfs nog enkele wedstrijden in het eerste elftal gespeeld.”

- Wat voor keeper was je?
“Ik deed veel aan coachen. Het 16 metergebied was voor mij. Door mijn lengte goed op hoge ballen en sterk in de één-tegen-één situaties.”

- Wat doe je nog?
“Ik ben op dit moment bij SEP leider van het elftal van mijn zoon Ryan, hij is ook keeper. Wie weet wordt hij mijn opvolger? Sinds dit seizoen train ik de keepers bij de damesselectie van SEP. Heel leuk om te doen, maar door corona is dit wel een heel bijzonder seizoen geworden...” (RvD)