Dubbel Delft 21/11

DELFT – De oude foto laat mooi de sfeer en de elementen zien die het straatbeeld in de jaren zestig sierden. Allereerst de mensen. Wat opvalt is dat er op de foto vooral oudere Delftenaren voorkomen, de meeste keurig gekleed in pak met hoed, mantelpakken en glimmend gepoetste schoenen. Het zou natuurlijk op een zondag kunnen zijn, de dag dat de ‘zondagse kleren’ uit de kast kwamen. In de verte komt de tram van lijn 1 aan denderen en wat meer naar voren een auto; de tram had in die jaren nog bijna nergens een eigen baan. Wat meer naar links wat jongeren en een man met dienstpet die zo te zien naarstig probeert zijn Solex, een ‘fiets met hulpmotor’, aan de praat te krijgen. Net als de Mobylette werd de kracht van het draaiend motortje door middel van een rol overgebracht op het wiel. Je moest dus eerst een beetje fietsen, daarna de rol er op zetten. De Solex werd opnieuw populair in de jaren zeventig, toen vooral bij jongeren die er met lange jassen en dito haar op rondtoerden. Rechts, achter de bushalte, is nog net een stukje te zien van bioscoop Delfia. Deze bioscoop opende in 1915 de deuren en was een van de eerste bioscopen in ons land. Qua techniek was het in die tijd nog zeer beperkt. Rond 1895 werd door de broers Lumiere de eerste film, ‘la sortie des usines Lumiere’, vertoond. In het begin waren het ‘stomme’ films en waren er titelkaarten onder de film, mannen die de tekst voorlazen of orkesten die voor ondersteunende muziek zorgden. Pas in de jaren twintig begon het geluid ergens op te lijken. Verdwenen bioscopen in Delft zijn onder andere City, Roxy, Delfia en Flora. De Flora Bioscoop stond toen vooral bekend om de vieze films die er draaiden. Titels als ‘Slipjes In De Alpen’ en meer van dat soort natuurfilms. Op de hoek van de Westvest en de Binnenwatersloot zat eerst een café-restaurant, daarna kwam Delfia dat door teruglopende bezoekersaantallen de deuren moest sluiten. Na sloop kwam er een nieuw pand met bedrijfsruimte onder en appartementen erboven. Rond dit kruispunt is ondertussen geen ene steen meer op de andere blijven liggen: het vermaledijde spoorviaduct verdween en maakte plaats voor een lange tunnel, de tram kreeg daardoor een aparte baan, het brede water maakte plaats voor een kleine variant langs de Spoorsingel.