Leo Quack vervult zijn taken tegenwoordig vooral overdag. Hier met zijn zijn dagcollega uit Rijswijk, Michel Bezuijen. (foto: Koos Bommelé)
Leo Quack vervult zijn taken tegenwoordig vooral overdag. Hier met zijn zijn dagcollega uit Rijswijk, Michel Bezuijen. (foto: Koos Bommelé) Foto: KOOS BOMMELE

Bij nacht en ontij met Leo Quack

Algemeen

Die coronaperiode duurt nu wel erg lang en ik kom een stuk minder vaak buiten de deur dan ik gewend ben. Helaas is het ook niet echt weer om op het balkon te zitten, maar we moeten even door de zure appel heen bijten. Wel vind ik de mondkapjes ontzettend vervelende dingen maar als het moet, dan moet het.
Afgelopen weekend ben ik toevallig met de Hoffotograaf naar de stad gegaan voor een biertje. Uiteindelijk waren we met een mannetje of acht, maar we hadden het halve terras bezet. Ik ben nog bijna naar huis gegaan om een megafoon te halen om me nog enigszins verstaanbaar te maken in dit selecte gezelschap. Uiteindelijk word je om tien uur logischerwijs naar huis gestuurd en dan gaat iedereen richting dezelfde fietsenstalling, waarbij die anderhalve meter niet echt wordt gehanteerd.

Niet ideaal
Die dertig man die binnen mag, is natuurlijk sowieso niet ideaal voor ondernemers; zeker nu het weer ook niet helemaal uitnodigt om op het terras te gaan zitten. Aan de andere kant is het, zeg ik ook als ondernemer, nog een stuk vervelender, zo niet catastrofaal, als we de deuren weer helemaal moeten sluiten. Daarom snap ik niet zoveel van de kritiek op de gemeente die zogenaamde mystery guests heeft ingezet om te kijken of iedereen zich wel aan de regels houdt. Daarbij zijn een hoop vergelijkingen gemaakt met mensen die ‘fout’ waren tijdens de oorlog, maar als je je gewoon aan de regels houdt, heb je in mijn ogen weinig te vrezen. Wel zou zelf als niet aan de maatregelen wordt gehouden even met de onderenemer in gesprek gaan over wat er schortte. Het is even doorbijten en vervelend, maar we zullen ons er toch aan moeten conformeren om zo snel mogelijk van dat virus af te zijn.

Leven in de stad
In de stad is het in de avonden minder druk dan we gewend zijn en in zo’n rustige periode is het leuk dat een festival als Knapsack weer wat leven brengt. Het was leuk dat een aantal bandjes per boot verschillende locaties aandeden en ook op de paardentram werd opgetreden. Daarnaast was er via streams ook thuis genoeg om van te genieten. Dat gold trouwens ook voor de optredens van onder meer De Kraaien en The Kik bij Lijm & Cultuur. Zo is er toch nog wat te beleven in de stad, al vind ik dat de mensen de drukte in de weekends overdag toch wel opzoeken. Het was jammer dat de stoffenmarkt, waarbij Barbara van Gelder weer voor historische figuranten had gezorgd, letterlijk in het water viel.

Efteling
Voor de rest heb ik pas de Efteling gebeld om te vragen of ze interesse hadden in een nieuwe attractie. Als je daar Donald Trump neerzet voor een spelletje ‘waar of niet waar’ heb je een nieuwe publiekstrekker. De mensen zullen niet bijkomen van het lachen. Aan de andere kant is het treurig dat er in zo’n groot land niet twee mensen van een jaar of dertig jonger te vinden zijn die de strijd om het presidentschap willen aangaan.
Verder valt het me op dat hoe langer de crisis duurt, hoe korter de lontjes worden. Een buschauffeur wordt afgetuigd omdat hij op de mondkapjesplicht wijst en we blijven maar zeuren om het zeuren. Nu hebben we in de Delftse politiek alweer een zwartepietendiscussie. Er is allang afgesproken dat de traditionele zwarte piet eruit gaat, maar dat is nog niet genoeg voor sommigen. Kijk hoeveel plezier alle kinderen, ongeacht hun huidskleur, tijdens het feest beleven. Dat is toch geweldig. Ook het Koninklijk Huis en het kabinet moet het ontgelden: het is zo makkelijk om vanaf de zijlijn maar te roepen... Het wordt tijd dat dat vaccin er komt. Dan kunnen we weer zorgeloos een biertje drinken en ergens dansen. Ik vermoed dat dat de tolerantie en de algemene sfeer ten goede zal komen. Tot die tijd roep ik iedereen op om zich netjes aan de regels te houden.