Nick Jense doet met DSVP voorlopig mee om de bovenste plaatsen

PIJNACKER - Het zijn mooie tijden op sportpark De Groene Wijdte. Zowel Oliveo als DSVP won de eerste twee wedstrijden van het seizoen. Aanvaller Nick Jense wil echter waken voor teveel optimisme.

Door Alphons de Wit jr. 

Bij de seizoensouverture werden de studenten van Ariston ‘80 met 1-2 aan de zegekar gebonden, terwijl DSVP afgelopen zaterdag in eigen huis overtuigend te sterk was voor Naaldwijk (4-1). “Dat is een lekker begin”, stelt de 30-jarige aanvaller tevreden vast. “Maar nu is het aan ons om dit ook vast te houden en er niet te makkelijk over te gaan denken. Dat gevaar ligt soms wel op de loer. We willen het soms teveel van het voetbal hebben, terwijl juist bij ons de organisatie heel belangrijk is.”
Jense weet waar hij het over heeft; hij maakt al meer dan tien jaar deel uit van de selectie en heeft daarin een hoop meegemaakt. “In mijn eerste jaar bij de selectie speelden we ons in het slot van de competitie ternauwernood veilig, terwijl we het jaar erna kampioen werden. In de jaren die volgden degradeerden we twee keer en daarna liep het ook niet echt lekker. Pas de afgelopen jaren werd het stabieler en afgelopen seizoen pakten we een periode, waar we achteraf helaas natuurlijk niet zoveel aan hadden.”
Het was een domper; de competitie die vanwege het coronavirus werd stopgezet. Net als afgelopen maandag. “Natuurlijk spelen we geen eredivisie, maar het is altijd leuker om te voetballen als er mensen langs de lijn staan. De komende weken is dat niet het geval en ook de kantine blijft dicht. Dan blijft er weinig meer over van de ambiance die bij het spelletje hoort. Aan de andere kant is het fijn dat we nog kunnen voetballen. Hopelijk spelen we dit jaar de competitie wel uit, al durf ik mijn hand er niet voor in het vuur te steken.”

Leuk elftal
DSVP presteert tot op heden dus goed, ziet ook Jense. “We hebben een hartstikke leuk elftal en ik wil niet gaan roepen dat we voor een periode moeten gaan, maar als we deze lijn weten vast te houden, is dat denk ik niet onmogelijk. We zijn natuurlijk pas net onderweg en we moeten deze lijn maar door weten te zetten. Daarbij zullen we het vooral van het collectief moeten hebben, want dat is onze grote kracht. Verder is het moeilijk om nu al iets over het niveau van ploegen als KMD en Monster te zeggen, maar we doen lekker mee.”
Jense ziet hoe trainer Dennis van der Steen hierin zijn rol pakt. “Hij zit hier pas voor het derde seizoen, maar hij heeft in die ruime twee jaar zoveel indruk gemaakt bij iedereen binnen de club. Hij is een trainer die als het nodig is boven de groep staat, maar die ook altijd in is voor een praatje. Daarnaast doet hij heel veel voor de club. Hij heeft zich ervoor ingezet dat de selectiespelers de jeugd zijn gaan trainen en iedereen binnen de club kent hem. Het is prachtig om te zien tot hoeveel reuring dat leidt op wedstrijddagen, zowel bij jeugdwedstrijden als bij de onze. Er gebeuren sowieso mooie dingen bij de club. Zo hebben we een nieuw kunstgrasveld dat een kwartslag gedraaid is ten opzichte van het oude veld. Het is nog wel even wennen, omdat er nog geen tribune is, maar de club is volop in beweging.”

Routinier
Binnen het vlaggenschip van die club behoort Jense tot de routiniers. “Op Rick Groen na ben ik de oudste, maar zo voelt dat niet. Ik ben ook niet iemand die extra aandacht besteedt aan de jonge jongens, zoals jongens als Michiel van Atten, Alex van Holland, Wesley Visser en Leon Braat dat bijvoorbeeld wel deden toen ik net bij de selectie kwam. Ik denk ook niet dat dat nodig is, want we doen het meer met elkaar. Aan de andere kant missen we in het veld misschien wel iemand die de leiding neemt als dat nodig is.”
Voor Jense zelf is het belangrijkste doel dit seizoen om fit te blijven. “Afgelopen jaar begon ik het seizoen lekker, maar ik raakte al snel geblesseerd. Toen de ploeg daarna negen wedstrijden op rij won, was het niet het moment om mijn plekkie op te eisen. Nu sta ik er weer en dat wil ik vasthouden. Als ik fit blijf, weet ik zeker dat ik met goals en assists belangrijk kan zijn voor het elftal. Daarnaast heb ik bij mezelf, maar nog meer bij mijn broertje Jim gezien wat blessures kunnen uitrichten.”
Broer Jim is inmiddels gestopt met voetballen. “Dat is zijn geval wel begrijpelijk. Hij heeft zoveel blessures aan zijn knie gehad, dat hij met voetballen is gestopt, zodat hij het gewricht niet nog meer kapot maakt. Het is natuurlijk wel doodzonde.”
Aan de andere kant heeft Jense goede herinneringen aan zijn broer als voetballer. “Want in 2012 werden we toch samen kampioen in de tweede klasse, waarbij onze vader elftalleider was. Voor wat betreft het voetbal was dat het mooiste moment in mijn leven. Ik denk er nog weleens aan terug. Dat hebben we toch maar mooi samen mogen meemaken.”