Hoe gaat het met Renze Duinker?

DELFT - Renze Duinker (36) is sinds dag één lid van Concordia en maakte daar de hoogtijdagen mee.

- Hoe gaat het met je?
"Het gaat goed. Privé zijn we allemaal gezond, wat toch belangrijk is in deze tijd. Ik ben ook blij om aan het werk te zijn, ik hoop ook dat het zo blijft. We hebben het best moeilijk gehad in de horeca. Ik werk als bedrijfsleider bij 'Het Postkantoor', ik ben in dienst bij oud-teamgenoot Martijn Poot."

- Wanneer ben je met voetballen begonnen?
"Ik ben mijn hele leven al lid van Concordia, bij mijn geboorte ben ik dankzij mijn opa lid geworden. Bij Concordia zijn mijn familieroots goed te zien. Ook mijn vader heeft er gespeeld. Ik ben zo rond mijn zesde jaar met voetballen bij Concordia begonnen. Wat best wel opmerkelijk was, want ik heb tot mijn 18e jaar in Pijnacker gewoond. Ik heb in de jeugd altijd in de hoogste jeugdelftallen gevoetbald, al speelden wij niet altijd op het hoogste niveau. De jeugdafdeling was toen ook een stuk kleiner dan op dit moment."

- Kwam je vanuit de jeugd direct in het eerste elftal?
"In mijn laatste seizoen als jeugdspeler mocht ik al regelmatig met het eerste en het tweede elftal mee, dat was onder trainer Wim van Zinnen. Maar in het eerste seizoen in de senioren heb ik voornamelijk in het tweede elftal gespeeld, met af en toe een invalbeurt in het eerste. Dat was onder trainer John de Letter. Vanaf het tweede seizoen kwam ik wel vast in het eerste elftal. We hadden in die tijd een hele sterke selectie, met onder andere Vincent Krul, Peter Schildmeijer, Wouter Lander, Martijn Poot, Marvin Vermeer, David Snelleman en Hans Ruggenberg. En met Maurice Bavelaar, Sjimmie Jansen en Michael Stet, die van DHC waren gekomen."

- Een sterke selectie, daar kwamen successen van?
"Jazeker, we zaten duidelijk in de lift. Kampioen geworden in de Derde Klasse en gepromoveerd naar de Tweede Klasse. Maar die lift bracht ons ook naar de Eerste Klasse, nadat wij in de finale van de nacompetitie Sparta versloegen. Maar ook het tweede elftal speelde toen hoog, in de Reserve Hoofdklasse. Een mooie tijd was dat, nu ik eraan terugdenk. De basis voor die successen was dat wij echt vrienden van elkaar waren en voor elkaar wilden gaan. Daarnaast was de kwaliteit van de spelers gewoon hoog."

- Heb je nooit de behoefte gehad om elders te gaan spelen?
"Nee, Concordia is mijn club! Daarbij, bij een andere vereniging moet je je als het ware invechten, maar daar moet je wel fit voor zijn. En ik werd naarmate ik ouder werd steeds meer blessuregevoelig. Vanwege die blessures ben ik op mijn dertigste gestopt bij het eerste elftal."

- Wat voor type speler was je?
"Ik ben altijd verdediger geweest. Ik moest het van mijn duelkracht hebben, maar ook van mijn inzicht. Ik was geen onwijze loper. Ik speelde ook liever tegen een grote, sterke spits dan tegen een klein snel mannetje. Ik heb lange tijd linksback gespeeld, later ben ik meer centraal gaan spelen."

- Wat doe je nu nog?
"Ik speel nu bij Concordia in het derde elftal. Samen met andere oud-eerste elftalspelers, het is een vriendengroep die graag met elkaar voetballen. We spelen nog op een hoog niveau, in de Reserve Eerste Klasse. Hoewel wij maar één keer in de week trainen spelen wij nog steeds in het linkerrijtje. Maar ook nu geldt dat wij voor elkaar door het vuur willen gaan." (RvD)