Hoe gaat het met Nick van Willigen?

DELFT - Nick van Willigen (33) had niet een bruisende voetbalcarrière, maar hield er mooie vriendschappen aan over.

- Hoe gaat het met je?
"Het gaat eigenlijk wel goed, ik mag niet klagen. Ik heb geen last van corona. Ik werk als accountmanager bij een ICT-/Telecommaatschappij. Ik heb veel thuis gewerkt, mijn werkgever heeft dat goed gefaciliteerd."

- Je achternaam verraad dat je bij DHC bent begonnen?
"Nee, ik ben met voetballen begonnen bij DRL in Rotterdam. Ik woonde in Rotterdam bij mijn moeder en bonusvader. Bij DRL leerde ik Soufiane Touzani kennen, hij is nu bekend van het freestyle voetbal. Soufiane is nog altijd een goede vriend van mij. Nadat wij terug waren verhuisd naar Delft ben ik bij DHC in de D-jeugd begonnen onder trainer Peter Keijzer. Met onder andere Nick Keijzer, Mels van der Velden en Michael Olieman. Met Michael ben ik ook nog steeds goed bevriend. Maar je hebt gelijk, mijn achternaam ademt DHC! Mijn opa en oma hebben bijna hun hele leven bij DHC doorgebracht. Mijn vader Piet en oom Bert hebben er gevoetbald. Mijn opa heeft zelfs betaald voetbal bij DHC gespeeld. Ikzelf heb alle jeugdselecties doorlopen tot en met de A-jeugd."

- En na je jeugdperiode?
"Ik kwam bij het tweede elftal van DHC. Maar ik was in de voorbereiding te zwaar, had soms last van mijn knie én, als ik eerlijk ben, mijn mentaliteit was ook niet goed. Mijn opa noemde dat 'de mentaliteit van een bos uien', haha. Ik ben toen bij Delfia in een vriendenteam gaan spelen. Kwam ook doordat ik een seizoenkaart bij Ajax had, nog steeds trouwens. Bij Ajax kwam ik op een gegeven moment Frans Groenendaal tegen, die het een en ander bij DVC doet. Via Frans ben ik bij DVC gaan voetballen. Mijn eerste trainer daar was Egmond Blinker, ook met hem heb ik nog steeds goed contact. Kijk, DVC is niet te vergelijken met DHC, maar ik heb er zes mooie jaren gehad. Ik heb er nog bijna een promotie naar de derde klasse meegemaakt. DVC is echt een fantastische club, ik heb nog steeds een warm hart voor de mensen daar."

- Toch keerde je terug naar DHC?
"Ja. Ik ben goed bevriend met Barry de Poorter. Toen hij trainer werd van het tweede elftal ben ik teruggekeerd. Ik was redelijk fit en heb het nog twee jaar volgehouden. Uiteindelijk kreeg ik toch weer last van mijn knie. Ik heb toen bij DHC het zaterdagelftal opgericht. Daar speelde onder andere Danny van der Ree, Johnny van der Ree en Jeromy de Vreede in. Dat hebben we twee jaar volgehouden. We stonden in de eerste 20 minuten altijd voor, maar zakte daarna conditioneel in en verloren bijna iedere wedstrijd. Het was te vrijblijvend om er een succes van te maken. Uiteindelijk ben ik gestopt, ook omdat ik weer last van mijn knieën kreeg."

- Maar het is nog altijd DHC?
"Jazeker. Ik ben met Kevin den Os, ook een goede vriend, en Scot Luiten een team gaan trainen. Afgelopen seizoen hebben wij Onder-11 gehad. Een heel goed team, waarvan zeven spelers door de KNVB zijn geselecteerd. Komend seizoen gaan wij de Onder-12 trainen. Verder ben ik sinds een jaar bestuurslid Voetbalzaken. Samen met hoofd jeugdopleidingen Piet van der Valk maken wij met het Bestuur belangrijke stappen om DHC weer op peil te krijgen."

- Wat doe je nu nog?
"Ik sport normaal gesproken veel met mijn grote vriend Bas Voogt. Maar Bas vindt dat ik hem laat vallen, haha. Ik beloof je dat ik dat weer ga oppakken!" (RvD)