Michel en Peter met hun zeer gekoesterde Mustangs (Foto: Ron Kampers)
Michel en Peter met hun zeer gekoesterde Mustangs (Foto: Ron Kampers)

Makkers met een Mustang

Algemeen

DELFT - Peter en Michel zijn makkers voor het leven, vrienden die je zelf wel zou willen hebben. Hun auto's trouwens ook: allebei maken ze de blits met een Ford Mustang uit 1966.

Peter heeft z'n Mustang al 17 jaar, Michel ietsje korter. Heeft Peter je aangestoken?
Michel: "Nee, we waren allebei al gek van die dingen. Iedereen zweert bij een 67-er, die met zo'n pruillip, maar dat vinden wij de mindere modellen. Dit is het eerste model. De mooiste."
Peter: "Ik heb er bijna twee jaar naar gezocht. Zoveel puin en narigheid gezien, man man."
Michel: "Die van mij is van een jongen geweest die ging trouwen en daarvoor geld nodig had. Het was kiezen: of de vrouw of de auto. Hij begon al met verdriet, haha! Eigenlijk rijden we er te weinig mee, dat is gewoon zo. Te druk. We zitten veel bij ons cluppie, Wippolder, en dan blijft er misschien één dag over. En dan zeggen die vrouwen ook wel eens: laten we even de stad in gaan of zo, je weet hoe dat gaat. En dan: één op 5, dan ga je geen lange tochten maken. Maar een beetje cruisen binnendoor, dat doen we graag."
Peter: "Dan gaan de Mustangs weer op stal."

Ouwe ratjes
Michel: "We zijn er heel voorzichtig mee. Ik heb een garage waar hij precies inpast, met twee centimeter vrije ruimte. Achteruit erin, zonder stuurbekrachtiging. Nou, daar ben je wel even mee bezig! Het moment dat ik de garage open doe, dan ben ik onthaast. Heel raar is dat. Alles klopt, m'n hele leven klopt. En als ik dan later voor het stoplicht sta, ben ik in staat om eruit te stappen en zelf achter die auto te gaan luisteren. Kippenvel krijg ik ervan!"
Peter: "Als je in dat ding gaat zitten, schakel je vanzelf een tandje terug. En je krijgt een lach, een duimpie, een leuke opmerking. We hebben er een keer in gezeten met zo'n rubberen Elvis-kuif en een zonnebril op, nou, iedereen verrekte z'n nek! Het is misschien een verdrietig verhaal, maar toch mooi: Laatst hebben we een vriend verloren, een Harley-man. We hebben zijn uitvaart gereden met de Mustangs en zijn andere vrienden op Harleys. Hij in een kist achter de motor, wij met de naaste familie in de Mustangs."
Michel: "Dat was indrukwekkend."
Peter: "We blijven een beetje kwajongens, zo met die auto's. Rebels. We zijn ouwe ratjes, die Mustangs doen ons terugdenken aan de tijd van kattenkwaad uithalen en de politie op je fietsje achter je aan krijgen."
Michel: "Ik weet echt niet waar ie het over heeft, haha!"

Vaste stoelen
Heeft er wel eens iemand anders in gereden?
Michel: "Nog nooit."
Peter: "Van mij zou het wel mogen."
Michel: "Je vrouw, bij voorbeeld."
Peter: "Nee, die niet, haha!"
Michel: "Mijn vrouw wilde een stukje rijden. Kan die stoel naar voren? vraagt ze. Nee, dat kan niet, zeg ik, dat zijn vaste stoelen. O, nou dan hoeft het niet, zegt ze. Dat was gelukkig snel opgelost. Natuurlijk kan die stoel wel naar voren, haha. Die Mustangs gaan niet meer weg. Nee, echt niet. Tenzij mijn vrouw op het dak gaan staan en roept: die auto weg of ik spring. Dan moet ik nog even nadenken. Voordat ik zeg; toe dan! Hahaha!'
Zo praten alleen mannen die heel veel van hun vrouw houden, toch?"
Michel: "Dat is zo. En nu ben ik voor het eerst serieus."
Voor de rubriek zijn we op zoek naar vrouwen (!) en mannen met een klassieker, die het leuk vinden om er iets over vertellen. Mail me, en dan kom ik graag langs. ronkampers@gmail.com

De twee iconische frontjes van de Mustangs: links die van Peter, rechts de GT van Michel
De twee iconische frontjes van de Mustangs: links die van Peter, rechts de GT van Michel