'Ik wil mensen een kans geven om meer te bereiken'

DELFT – Delft op Zondag portretteert dit jaar elke maand een zogenaamde Doorkijker. Doorkijkers zijn Delftenaren die, ondanks de tegenstromen en tegenwinden, hun weg proberen te vinden in het doolhof dat maatschappij heet. Het idee is deels geënt op het schilderij 'De binnenplaats van een huis in Delft' van Pieter de Hooch uit 1658. Deze maand is Kiomara Aguilar de Doorkijker.

Door Michael Reuser

Kiomara Aguilar is de naam, voluit Kiomara Aguilar Matamoros-Oostingh. Kiomara komt uit het Midden-Amerikaanse Honduras, waar ze 45 jaar geleden het levenslicht zag en woonde tot haar 33e. Ze deed in haar moederland maar liefst drie studies: docent basisonderwijs, een soort Pabo 4, hbo landbouweconomie en hbo milieukunde.
In 1997 ontmoette ze haar huidige man, die regiocoördinator was voor FOS, een Belgische niet-gouvernementele organisatie, NGO. Manlief solliciteerde in 2007 naar een baan in Nederland en zo kwam Kiomara, ondertussen zwanger van haar derde kind, hier terecht.

Tempo
Die migratie ging niet zonder slag of stoot. In 2005 bedacht Rita Verdonk een nieuwe wet met strenge eisen voor nieuwkomers. Voor Kiomara betekende dat meer dan 800 kilometer reizen naar de dichtstbijzijnde Nederlandse ambassade in Costa Rica voor het basisexamen inburgering en de aanvraag van een inreisvisum. "Ik voelde me niet echt welkom, ik mocht Nederland niet in. Het hele traject duurde meer dan vier maanden. Achteraf viel dat nog mee, van anderen hoorde ik van soms wel tien maanden."
Wat volgde was een reguliere inburgeringscursus in Nederland en dat viel zo nodig nog meer tegen. "Ik wilde graag in één jaar Nederlands leren, dat leek me ook nuttig voor de kinderen. Maar het niveauverschil in de klas was te groot. Dat hield het tempo tegen. Ik heb daar heel weinig geleerd." Ze diende een klacht in bij de gemeente Delft en mocht naar Mondriaan. Maar daar voelde het niet heel veel beter. Dus richtte Kiomara met een paar andere Latina's een eigen studiegroepje op om zich voor te bereiden op het staatsexamen. Dat beviel goed en het smaakte naar meer. "De gemeente bleek een PIB te kennen, een persoonlijk individueel budget. Daarmee heb ik een compacte cursus aangevraagd. Heel intensief, maar in drie maanden was ik klaar voor staatsexamen 2."

Steunpunt
Kiomara zat ondertussen niet stil. Deed vrijwilligerswerk en begeleidde kwetsbare jongeren en gezinnen als mentor bij School's Cool en Pangea en volgde de training Stuurvrouwen. "Ik hoorde dat er in 2013 een nieuwe inburgeringswet zou komen. Daar kreeg ik echt nachtmerries van. Dat klonk niet eerlijk. De consulent van de gemeente had ook geen idee wat er precies zou gaan gebeuren." Zo ontstond het Steunpunt Inburgering & Samenleving. "Ik was natuurlijk zelf ervaringsdeskundige en als mentor had ik veel ouders bijgestaan bij schoolgesprekken. We kregen een budget van de gemeente waarmee we een stichting hebben opgericht. We geven antwoord op praktische vragen, op het gebied van taal, juridisch advies, verblijfsvergunning, huur. Met steun van het project 'Taal op Eigen Kracht' van de gemeente Delft organiseren we taalcursussen, waarvoor we nu vier gecertificeerde docenten in dienst hebben. Ik durf te beweren dat wij betere resultaten halen dan de zogenaamde keurmerkscholen. Sterker nog, met enige regelmaat worden we benaderd door ex-studenten van deze scholen met het verzoek of wij hen de taal kunnen leren."

Het steunpunt richt zich op studenten, expats, zelfstandige vrouwen en oudkomers. Voorwaarde is dat mensen de ambitie hebben om in Nederland te blijven wonen. "We helpen ze met oriënteren, integreren, hulp bij schoolkeuze. Onze troef is dat veel van onze vrijwilligers ervaringsdeskundige zijn en we hebben veel talen in huis. Mijn man noemt mij een sociaal ondernemer en dat vind ik een mooie geuzennaam. Er zijn mensen die werken en geld verdienen. Daarvan kopen ze dingen waar ze gelukkig van worden. Ik haal het geluk direct uit wat ik doe. Natuurlijk zou ik graag betaald worden voor dit werk, maar dan meer als erkenning voor de kennis die we hebben en de inspanningen die we doen. "Ik wil mensen een kans geven om meer te bereiken." Ze heeft wel een advies naar de gemeente: "Het zou mooi zijn als ze ons eens gingen zien als een volwaardige gesprekspartner. Er zijn meer kleine initiatieven in Delft. Die doen vaak beter en nuttiger werk dan de grote organisaties met hun lange tentakels. Wij hebben energie en expertise genoeg. Alleen de financiële ruimte is meestal krap. En dat zet de continuïteit op losse schroeven."