V.l.n.r.: Juci Weber, Mies Trompper, Dory Berkhout, Henny van der Putten, Jos Halkes, Ilda di Stefano, Anneke van Riet en Ellen Duijnisveld voor het Scheveningse appartement van laatstgenoemde
V.l.n.r.: Juci Weber, Mies Trompper, Dory Berkhout, Henny van der Putten, Jos Halkes, Ilda di Stefano, Anneke van Riet en Ellen Duijnisveld voor het Scheveningse appartement van laatstgenoemde

Mulo-meiden kennen elkaar al 65 jaar!

Algemeen

DELFT - Henny Heck-van der Putten (83) deed in 1954 eindexamen op de Antonius-Mulo voor meisjes aan de Verwersdijk/Voorstraat. Half augustus, precies 65 jaar later, had zij weer een reünie met zeven medeleerlingen uit die tijd.

Door Ruud Stift

Meestal nodigt de in Amerika wonende Ellen Duijnisveld de andere dames uit. Zij heeft een appartement in Scheveningen en van daaruit zijn leuke tripjes te maken.
Henny is de oudste van het stel. "We zijn, als iedereen er is, met 12 à 13 meiden, maar het lukt iedereen niet altijd om te komen. Eéntje woont in Duitsland, die was er dit keer niet bij. Een ander woont in Assen, ook een hele afstand, maar zij was er wel. Ellie Geijs, één van de andere meiden uit die tijd, woonde in Spanje. Die was ineens van het toneel verdwenen, daar hoorden we van de ene op de andere dag niets meer van. De gemiddelde leeftijd van de rest is 81 jaar. Dat heeft een reden, ik was, zo heette dat, onvoordelig jarig. In die tijd moest je op de lagere school vóór aanvang van het schooljaar zeven jaar oud zijn en ik werd pas in oktober zeven, dus moest ik een jaar wachten. Daarnaast ben ik één keer blijven zitten op de lagere school. In de 5e klas. Dat kwam zo: ik werd gespot met een jongen bij de tramhalte en in die tijd mocht je niet zonder begeleiding met jongens frequenteren. Ik werd erbij gelapt en de vreselijke non Leopoldine liet mij een jaar boete doen. Dat het mijn neef was die ik op de tram zette, telde niet. Toen er veel klachten over haar kwamen, werd zij naar Groenlo overgeplaatst. Daarna op de mulo was mijn tentamen niet goed en mocht ik geen examen doen. Dat was mijn eigen schuld, toen deed ik niet zo erg mijn best. Het jaar daarop slaagde ik wel."

Katholiek
"De Antonius-mulo aan de Verwersdijk/Voorstraat was een echte, strenge nonnenschool, alleen voor meisjes, die goed aangeschreven stond. Als je katholiek was zoals wij, dan ging je niet naar een reguliere HBS. De Mulo van toen is qua niveau te vergelijken met minimaal Havo van nu. We deden examen in alle vakken, de A- en B-kant. Ik was een typische A-klant, ik blonk meer uit in de talen (Engels, Duits, Frans en Nederlands). Van elke taal moest je twee boeken lezen voor het examen. Het dragen van een nette rok was verplicht. Een broek? Uit den boze. We kregen les van nonnen en van een enkele heer, zoals Pierre van Hauwe, onze muziekleraar. Meneer Platel gaf boekhoudles. Juffrouw Uylenbroek gaf natuurkunde in een prachtig fysica-lokaal. Juffrouw Weimar gaf Duits en non Anastacia Engels. Het was een fantastische school".

Rondvaart
"De laatste tijd proberen we elkaar jaarlijks te zien. Eerst lunchen en daarna naar een strandtent voor een versnapering om dan lekker herinneringen op te halen en anekdotes te vertellen over die goede oude tijd. We hebben ook een keer een vaartocht door Delft gemaakt en de gevangenis, Het Steen, bezocht. We hopen een dergelijke reünie nog wel een paar keer te herhalen."

Groepsfoto van de eerste reünie van de Mulo-meiden in 2000
Een klassenfoto van de meiden van de Antonius-mulo uit 1953