Hoe gaat het met Raymond van der Knaap?

SCHIPLUIDEN - Raymond van der Knaap (37) was jarenlang een betrouwbare sluitpost bij Delft.

Van der Knaap begon zijn loopbaan echter bij Schipluiden. "Ik heb het daar in de jeugd hartstikke leuk gehad met trainers als Edger Kuntz en Martin Neeleman. Ik weet niet meer precies hoe het kwam dat ik keeper werd. Wel had mijn vader jarenlang in het eerste van Steeds Voorwaarts gekeept. Toen ik naar de B-junioren ging, stapte ik over naar DHC. Daar speelde ik vier jaar in de landelijke jeugd met onder andere Leroy Vaes, Maurice Kamphuis, Robbie de Ruiter en Laurens Kok."

- Daar haalde je nooit het eerste?
"Nee, in mijn laatste seizoen daar speelden we een nacompetitieduel om degradatie af te wenden. Dat wonnen we en ik had voor die avond kaarten voor een feest in Schipluiden geregeld. Op de terugweg waren we luidruchtig geweest voor de deur van een bestuurslid. Omdat ik de kaarten had verzorgd, moest ik weg."

- Waar ging je heen?
"Naar Vitesse Delft. Dat had nogal wat voeten in de aarde, doordat het vlak voor de overschrijvingsdeadline was. Een aantal jongens ging uit solidariteit met me mee. Ik kwam in het derde terecht en mocht uiteindelijk zo nu en dan bij het eerste op de bank zitten. Ik wilde echter meer."

- En toen?
"Ging ik naar Schipluiden, waar ik eerste keeper werd. Dat was een mooie tijd met jongens als Ben Paalvast, Rob van Mierlo, Cris van der Stap, Rob de Jonge, Ralph Verschoor en Mike de Blij. Ik was een jonkie in de groep. Ik keepte altijd op mijn best was als ik de avond ervoor wat gedronken had. Zo speelden we eens uit bij WIK en ging ik voor de wedstrijd over mijn nek. Ik pakte die middag alles en we wonnen doordat een bal van Rob de Jonge via een polletje van richting veranderde."

- Waarom vertrok je?
"Trainer Henk van Dorp, met wie ik een goede band had, vertrok en werd opgevolgd door Piet Doorn. Die had plannen met een andere keeper en ik kreeg in de voorbereiding nooit een eerlijke kans. Toen Delft me vlak voor de overschrijvingsperiode benaderde, ben ik daar op ingegaan."

- Hoe beviel dat?
"Fantastisch. In mijn eerste wedstrijd, Lisse-uit voor de beker, was mijn eerste balcontact een penalty die ik stopte. Dat jaar, onder Joop Hoornweg, ging het geweldig. We werden dat seizoen kampioen, maar ik brak in februari tijdens een training op een besneeuwd kunstgrasveld mijn enkel op drie plaatsen."

- Dat moet gek geweest zijn...
"Zeker, Jordy Jansen was keeper, maar die jongens betrokken me er wel heel erg bij. Ik revalideerde een half jaar lang bij Erik Righarts, een teamgenoot die als fysio werkte in het ziekenhuis. Een paar jaar later werden we nog eens kampioen."

- En erna?
"Heb ik met zo nu en dan een tussenpoos door een blessure nog zo'n elf jaar op doel gestaan. Met Joop Hoornweg en Peter Pothof klikte het ontzettend goed, net als met keeperstrainer Frans van der Heijden. Later besloot ik om te gaan reizen en was ik in februari vaak weg. Daarom ging ik lager voetballen. Twee seizoenen geleden heb ik nog een paar wedstrijden in het eerste gekeept, maar sinds anderhalf jaar ben ik helemaal gestopt."

- Mis je het?
"Best wel, dus misschien ga ik op termijn wel iets doen bij de jeugd van Schipluiden. En voetballen trekt me ook nog steeds."