Barbara Wareman

Barbara Wareman schreef een rauw en openhartig boek over haar leven als verslaafde en HIV-patiënt. De boekpresentatie was in het Jessehof.

1. Waarom wilde je hier op de foto?
De Nieuwe Kerk is echt Delft. Dan voel ik me meteen thuis.

2. Je hebt je boek gepresenteerd in het Jessehof, hoe was dat?
Erg spannend. Ik had zoiets natuurlijk nog nooit gedaan. Ik kreeg gelukkig veel positieve reacties. Iemand zei bijvoorbeeld tegen me dat ik het vertel zoals het gaat. Ik heb mijn verhaal namelijk hard, rauw opgeschreven.

3. Waar vertel je precies over?
Over mijn verslavingen, mijn relaties met foute mannen, mezelf verkopen, mijn HIV-besmetting. En dat is nog niet alles. Mijn vader heeft toen ik begin twintig was mijn vriend doodgeschoten. Vanaf dat moment bevond ik mij keer op keer in een uitzichtloze situatie.

4. Hoe ben je daar uit gekomen?
Tijdens mijn laatste keer afkicken kwam ik in contact met een vrouw die al tien jaar clean was en kanker had gekregen. Zij zei dat ik moest vechten, dat dat het waard was. Dat heeft me wel geïnspireerd om voor het leven te kiezen.

5. Hoe kwam je op het idee om het op te schrijven?
Begin dit jaar kreeg ik een hartinfarct. Dat heb ik heel bewust meegemaakt. Toen ik op de intensive care lag, raakte ik in gesprek met een nachtzuster. Zij zei dat ik mijn verhaal moest opschrijven om anderen te helpen. Uiteindelijk heb ik mijn boek zelf uitgegeven, want uitgevers die ik sprak wilden dat ik van alles zou veranderen.

6. Hoe ging het schrijfproces?
Ik ben gaan zitten en typen. Toen kwam alles terug, veel was ik namelijk vergeten. Ik heb ook over veel dingen gepraat met mijn omgeving en dat gaf me nieuwe inzichten over bepaalde gebeurtenissen en over hoe ze mij toen zagen.

7. Dat klinkt bijna therapeutisch.
Ik ben echt veranderd door het boek. Ik zie nu wat ik fout heb gedaan en dat ik stom ben geweest door keuzes te maken op basis van advies van anderen.

8. Waarom heb je het boek geschreven?
Om anderen te waarschuwen. En om openheid te geven over HIV. Het lijkt geaccepteerd, maar ik word vaak genoeg als een melaatse behandeld.

9. Zou je meer willen schrijven?
Ja, over hoe mijn leven is veranderd na het boek. Ik heb er veel reacties op gekregen, ook van mensen van vroeger. Zelfs iemand van de kleuterschool kwam langs. Ik ben ook graag creatief bezig en probeer zo veel mogelijk nieuwe dingen uit, zoals schilderen en tekenen. Nu ben ik bezig met klei.

10. Als burgemeester van Delft zou ik...?
Daklozen helpen aan betere opvang en de regels versoepelen. Het is vaak onduidelijk wat de opties zijn. Door de ingewikkelde regels worden ze juist terug de problemen ingeduwd.