Dubbel Delft

Eén van de problemen die 'photographen' aan het begin van de vorige eeuw hadden was de korte houdbaarheid van hun creatieve producten. Het beeld op het fotopapier bleekte onder invloed van buitenlicht in de loop der tijd gewoon weg. Had je als fotograaf een goed chemisch mengsel waarmee dat probleem werd tegengegaan dan had je iets om reclame mee te maken. Zo vinden we dus op sommige foto's de toevoeging 'atelier voor onverbleekbare photographie'. Anderen lieten vooral weten voor wie ze werkten. Zoals G. Räfe aan de Zuiderstraat die achterop zijn foto's vermeldde 'Hoffotograaf Prins Frederik der Nederlanden'. Met de komst van de digitale fotografie is dat allemaal wat lastiger geworden. Als fotograaf moet je je uiterste best doen om je foto's niet met één muisklik van het internet te laten plukken. Voordat beeld op (negatief-)film werd gezet hadden fotografen de beschikking over glazen platen waarop het negatief in de donkere kamer chemisch werd opgedampt. Erg breekbaar en erg gevoelig voor beschadigingen. Ook op de linker foto zijn die beschadigingen nog te zien. In beeld is het pand op de hoek van de Oude Langendijk en de Jacob Gerritstraat. Toen, zo rond 1920, was het pand in gebruik door de familie Dersjant die er een sigarenwinkel dreven. In de deuropening staat de overgrootvader van Corrie te Lintel Hekkert (met stofjas) en in het raamkozijn van de eerste verdieping zit haar oma. Een fotograaf in die jaren was dusdanig lang bezig met het opzetten van zijn statief, platencamera en zwarte doek dat er zodra hij klaar was meestal wel een aantal nieuwsgierigen waren samengestroomd die vaak ook op de foto kwamen. Op de gevel aan de kant van de Jacob Gerritstraat is te lezen: "Slechts ik, dus vroeg eens opgestaen, Zie 't ryzend licht der schoone maen, Op gevels blikkeren en torens". Het zijn regels van de dichter Huibert. Corneliszoon Poot. De man begon zijn loopbaan als landbouwer. Met veel moeite vond hij een uitgever voor zijn 'mengeldichten'. Een beetje tragische man die na het succes van deze bundel in Delft ging wonen en na korte tijd ontgoocheld weer terugging naar het platteland. Hij kon niet wennen aan de hectiek van de stad. En wat is gebleven: de Jacob Gerritstraat is nog steeds de drukste straat van de stad. (www.willemdebie.nl)