Chris Kronshorst: de voetballer

DELFT - Chris Kronshorst (72) zijn verdiensten voor de voetballerij zijn te groot om in één artikel te vatten. Daarom hier zijn herinneringen als speler.

Kronshorst groeide op in de Wippolder en begon met voetballen bij Full Speed. "Maar binnen een jaar verhuisde de vereniging en ging ik naar DHC, dat toen aan het Laantje van Vollering speelde. Ik had een mooie tijd in de betaalde jeugd met onder andere Ed Blok, Thijs Kwakkernaat en Wim Reijers en debuteerde op relatief jonge leeftijd in het eerste."

- Hoe oud was je?
"Een jaar of zeventien. Vanwege een blessure van Wim Tetteroo haalde trainer Rinus loof me erbij. Ik debuteerde in de wedstrijd tegen RBC en heb tot mijn vertrek in de basis gestaan. Na een jaar DHC '66, waarin ik door de supportersvereniging tot Speler van het Jaar werd verkozen, fuseerden we met Xerxes."

- Hoe was dat?
"Mooi, maar het bleef maar bij een jaar. Na dat jaar wilde trainer Kurt Linder me meenemen naar PSV, maar dat vond ik te ver reizen. Erna zou ik met Wim van Hanegem, Eddy Treytel en Hans Dorjee naar Feyenoord gaan, maar de onderhandelingen met Guus Brox verliepen naar de mening van Hans en mij niet zo lekker."

- En toen?
"Vertrokken we naar Holland Sport, waar voorzitter Kroesemeijer ons graag wilde hebben. Toen Feyenoord de Europa Cup en de Wereldbeker won, had ik wel spijt. Na drie jaar ging Holland Sport op de fles zouden we naar ADO gaan, wat Aad Mansveld graag wilde. ADO wilde niet betalen, dus liet ik mezelf op de transferlijst plaatsen. NEC toonde interesse en dat zag ik wel zitten."

- Dat was niet te ver?
"In die fase van mijn leven niet en ik ging veel meer verdienen dan bij de Gistfabriek. Wiel Coerver was de trainer. De eerste maand was je na een training kapot, maar daarna was je eraan gewend. Het was fantastisch met onder meer Frans Thijssen, Jan Peters, Jan van Deinsen en Theo de Jong. Coerver maakte je wel gek."

- Wanneer vertrok je?
"Na twee jaar. We kwamen er in de contractonderhandelingen niet uit en ik wilde terug naar het westen. Ik bleef voor mezelf doortrainen op het veld van BEC en na drie wedstrijden met nul punten werd ik teruggevraagd. Dat heb ik een half jaar gedaan, waarna ik een halfjaar naar Sparta ging waar Charly Bosveld pas was vertrokken."

- En toen?
"Werd ik benaderd door Bert Jacobs van Utrecht, die me eerder ook al had geprobeerd aan te trekken. In mijn tweede seizoen liep ik een knieblessure op en dokter Strikwerda raadde me aan te stoppen. Na mijn revalidatie ben ik toch doorgegaan, totdat ik in een bekerwedstrijd tegen uitgerekend NEC weer door mijn knie zakte. Toen was het genoeg."

- Een deceptie...
"Ja, ik heb me een tijd op mijn broodjeszaak bij het station gericht en ging dagelijks naar de Delftse Hout, sprintte honderd meter en ging weer naar huis om het idee van trainen te hebben. Piet de Vries was trainer bij Delft en wilde me er graag bij hebben, de positie mocht ik zelf kiezen. Dat jaar werden we kampioen en toen Piet vertrok, stopte ik ook. Ik wilde afbouwen bij DHC in het derde maar Guus Haak vroeg of ik met de selectie mee wilde trainen. Hij zei dat ik niet moest denken aan een plek in het eerste, tot hij vanwege blessures een beroep op me wilde doen tegen Xerxes. Even ervoor ging ik bij het tweede weer door mijn knie, wat het einde van mijn spelersloopbaan betekende."