Hoe gaat het met Henk van der Vaart?

DEN HOORN - Henk van der Vaart (66) vormde samen met Eric R. van Dijk jarenlang het slot op de deur bij Den Hoorn.

Van der Vaart werd op 12-jarige leeftijd lid van de plaatselijke SV. "Dat was de leeftijd waarop dat pas mocht. Mijn oudere broer Reinier, die later prof werd, speelde er al. Voor die tijd voetbalden we natuurlijk al vak op het schoolplein van de Justus van Schoonhovenschool, waar nu de Hoornbloem is."

- Hoe beviel het in de jeugd?
"Geweldig! We waren met allemaal jongens uit Den Hoorn, dus iedereen kende elkaar. Verder deden we mee met het schoolvoetbaltoernooi, waar we tweede werden. Daarnaast speelden we in de jeugd toernooien door heel het land en zelfs in het buitenland. Dat was natuurlijk prachtig."

- En toen naar de senioren...
"ja, de eerste twee jaar speelde ik in het tweede en zat ik vaak reserve bij één. Dat derde seizoen speelde ik onder Jan van der Velden op het DHL-toernooi als back en daarna ben ik niet meer uit het elftal verdwenen."

- Met wie speelde je?
"Vanuit de jeugd al met jongens als Simon de Kok, Mart Vermeulen en Paul Wolve. Dat werd aangevuld met veteranen als Eric van Dijk en Hans de Vreede en een paar jaar later kwam er een goede jonge lichting door met onder andere Hans van Beek, Cees van Nus, Hans Bouter en Bertus Holierhoek. Toen die lichting doorkwam, viel alles op z'n plek onder trainer Cor van Gaalen."

- Hoe was de sfeer?
"Geweldig. We waren één hechte groep en mevrouw Van Gaalen zorgde ervoor dat de vrouwen ook één groep vormden. Je moest ook altijd op je hoede zijn dat je niet in de maling werd genomen. Zo werd er wel eens een baksteen in een tas in het tassenrek gedaan na een training. Ook had Cor van Gaalen van zijn werk eens een kastje voor de EHBO-kamer meegenomen. Zijn achterbak stond open en was opeens volgelegd met tegels. Op de terugweg naar Heenweg, waar hij woonde, dacht hij dat zijn band lek was. Toen hij erachter kwam wat er wél aan de hand was, was hij best boos."

- En onderling?
"Was het ook mooi. Bertus Holierhoek kon geweldig keepen en als hij na een prachtige redding de bal niet klemvast had, wees Eric van Dijk hem daar steevast op. De tegenstanders waren daarover nogal eens verbaasd. Verder was het zo dat je als je geblesseerd was, je een fruitmand kreeg. Toen een jongens die er twee weken uit lag erover klaagde dat hij die niet had gekregen, maakten we er een van rot fruit."

- Wat zijn de mooiste herinneringen?
"Het kampioenschap was natuurlijk prachtig. Verder herinner ik me een wedstrijd tegen Schipluiden. Het was noodweer en ik scoorde in de eerste helft twee keer. Vanwege de conditie van het veld werd de wedstrijd opnieuw gespeeld. Wij baalden daarvan, maar mijn opa en oom vonden het niet meer dan terecht: zij waren van Schipluiden."

- Wanneer ben je gestopt?
"Ik heb tot ongeveer mijn zestigste bij de veteranen doorgegaan en ben op andere gebieden nog voor de club in de weer geweest. Zo heb ik door mijn achtergrond in de bouwcommissie voor het nieuwe complex gezeten en was ik in mijn tijd als speler al jeugdtrainer. Ik moet zeggen dat ik nog steeds trots ben als ik het complex betreed. Tegenwoordig zit ik in de schoonmaak- en onderhoudsploeg en volg ik sowieso alle thuiswedstrijden van het eerste elftal."