Wat ik zeggen wil

Vieze grachten
De laatste tijd is het droevig gesteld getuige met bijvoorbeeld de Koornmarkt. Op meerdere plekken is het zo. Een grote vuilnisbelt zelfs in de grachten, wat een schande voor een toeristenstad als Delft. Zo moeilijk kan het toch niet zijn voor de gemeente om deze troep op te ruimen, de gemeentelijke belastingen zijn er hoog genoeg voor. Het zegt ook iets over de mentaliteit van de mensen die dit veroorzaken, kan er niet beter gehandhaafd worden op dergelijk gedrag dan alleen maar parkeerbonnen uitdelen, dit moet zeer zwaar gestraft worden, idem zwerfafval langs de wegen. Het is diep triest. Oplossingen: meer prullenbakken, vaker opruimen, meer de grachten leegscheppen enz.
A. Neuteboom

Brug te ver
Het Arsenaal, gezichtsbepalend voor oud Delft, moet ontwikkeld worden. Eeuwenlang was het goed genoeg om militaire voorraden in en uit te dragen of laatstelijk als legermuseum te dienen. Daar mocht geen spijker in welke muur dan ook geslagen worden want het was rijksmonument. Eenvoudigen van geest dachten dat dit een garantie was tot behoud van een stukje historie dat met enkele eenvoudige ingrepen weer het oorspronkelijke uiterlijk kon worden gegeven. Stumpers waren het, maar wel aardige stumpers! Want nee, het bruiste niet genoeg! Niets in Delft bruist genoeg en er zijn veel te weinig evenementen. Er moet meer geluid bij. Het moet stampen en sissen. Dag en nacht, want men mocht zich eens gaan vervelen. Dat kan en mag niet. En er zijn veel te weinig plaatsen waar je kunt eten en drinken. Dat laatste is het leukst en zou eigenlijk eens ontwikkeld moeten worden. Dan klinkt er tenminste weer eens vrolijk gebral en van die fietsen zijn we dan ook eindelijk van af, want die worden dan krom getrapt en vervolgens afgevoerd.
En dat Agathaplein, ook zoiets, met die afschuwelijke intieme rust , dat vreselijke niets, dat moet ook maar eens mee in de vaart der volken. De gelikte lantaarnpalen staan er gelukkig al en hebben hun afbladderfase bereikt. En die tuin daar met een hek eromheen . Asociaal ! Weg ermee. Dan is er tenminste ook daar plaats voor evenementen. Bouw daar toch baskasten in de muur van het Prinsenhof onder een knikarmluifel. Dan is dat gedoe met opbouwen ook verleden tijd. En die markt mag ook weleens iets aan gedaan worden. Nu spelen er voortdurend vervelende kinderen of leren er fietsen met hun vader of er lopen mensen zomaar wat te genieten van dat grote plein dat veel beter gebruikt zou kunnen worden om vol te zetten met terrassen. Maar gelukkig is dat gezicht op Delft nu weggesaneerd. Hoe is het mogelijk dat die prutser Vermeer die ouwe troep heeft kunnen schilderen. Nee, dan het monumentje van waaruit je de prachtige nieuwe wegen en brug kan zien die er nu eindelijk zijn gekomen. Die poort was gelukkig al lang geleden gesloopt. Die Oude kerk staat er eigenlijk ook voor joker bij. Geloven doen we toch niet meer, dus open dat ding en maak er een poppodium van. Dat trekt tenminste publiek.Een paar miljoen toeristen erbij plus rosse buurt en wat coffeeshops en Delft gaat een glanzende toekomst tegemoet waar Amsterdam een punt aan kan zuigen
Een ouwe zak

Project grondgebruik
Onder deze noemer, in andere gemeenten ook wel 'Snippergroen' genoemd, is de gemeente Delft bezig stukjes grond te verkopen die weliswaar haar eigendom zijn, maar waar zij decennialang niet naar omkeek. Allen die in Delft te maken krijgen met dit 'Project grondgebruik' dienen te weten dat er door de gemeente flink wordt gesjoemeld met dit project. Veelal gaat het, zoals bij een reeks huizen gelegen aan de Kalfjeslaan en Hazenlaan, om grond die de voortuin van de woningen vormt. In 1980 werden deze huizen als nieuwbouw verkocht met erfpacht, maar in de loop van de tijd werd de erfpacht door vrijwel alle eigenaren afgekocht. De voortuinen bleven echter gemeentegrond. De groenaanplant en het onderhoud daarvan werd aanvankelijk, en vanzelfsprekend, verzorgd door de gemeente. Maar naar mate de tijd verstreek, bleef het onderhoud achterwege. Nu wil niemand graag totaal verwilderd struikgewas bij zijn voordeur, zodat huiseigenaren geleidelijk aan het initiatief namen hun voortuin te fatsoeneren, om vervolgens, gedurende tientallen jaren, het onderhoud zelf te verzorgen, of te laten verzorgen door een tuinman. Maar plotseling vinden zulke huiseigenaren een brief in de bus van de gemeente, die hen verplicht de grond te kopen, waarbij bovendien de kosten voor notaris en kadaster – minimaal zo'n 500 euro – voor rekening van de koper zijn. In eerste instantie dwingt de gemeente de huiseigenaren de grond te kopen en schroomt zelfs niet te dreigen met een schadevergoeding voor wie meent een beroep te kunnen doen op verjaring. Maar nu blijken sommige eigenaren de grond ook te kunnen huren voor een jaarlijks bedrag van 50 euro. Het kan overigens ook nog gekker: één van de huiseigenaren kreeg het voorstel de grond te kopen voor het symbolische bedrag van één euro. Maar hier schuilt wel een addertje onder het gras, want bij een toekomstige verkoop van het huis valt de voortuin buiten de verkoop. De koper van de grond wordt dus al even symbolisch eigenaar als die ene euro die hij daarvoor betaalt. Wat steekt er eigenlijk achter dat 'Project grondgebruik'? Welnu, het is te verwachten dat de grond die de gemeente wil verkopen, nutsvoorzieningen bevat, zoals de riolering, die in de nabije toekomst groot onderhoud behoeven. Zoals in het koopcontract is vermeld, komen de kosten daarvoor rekening van de grondeigenaar. Wie dus besluit de grond te kopen, koopt een dubbele kat in de zak. En dan is er ook nog de eis die de gemeente stelt aan huiseigenaren die de grond van hun voortuin niet willen kopen: zij worden geacht de grond 'schoon' op te leveren, ontdaan van alles wat daar gedurende enkele decennia op is aangebracht aan beplanting en bestrating. Dit is echter in strijd met de wet, want het is toch echt aan de eigenaar van de grond – dus de gemeente zelf – te zorgen voor zowel de ontruiming van de grond als voor het aanbrengen van nieuwe beplanting en het onderhoud daarvan.
I. Groeneweg, Delft