Repareren: belangrijke vorm van preventie

DELFT – Delft is de stad van innovatie, maar veel daarvan ontgaat het grote publiek. Geert van Grootveld wil dat veranderen. Hij trakteert lezers van Delft op Zondag maandelijks op feitjes over het gelukkige huwelijk tussen Delft en innovatie.

Door: Geert van Grootveld

Is het echt zinvol om een product te repareren wanneer het kapot is? Ik zou zeggen van wel. En ik heb hiervoor een aantal argumenten. Een inhoudelijk argument is dat je hiermee energie en grondstoffen bespaart. En het gaat dan niet zozeer om het gewicht van het apparaat dat kapot is, maar veeleer om de grondstoffen en energie die het gekost heeft om het apparaat te maken.
De organisatie Natuur en Milieu stelde in een factsheet dat het – over de gehele keten bezien - ongeveer 900 kilo aan materialen vergt om één laptop te maken. Dat is zo'n beetje het gewicht van een auto. Voor het maken van een laptop worden zware metalen en zeldzame aardmetalen gewonnen. Voor het maken van de elektronische componenten, zoals geïntegreerde circuits, worden allerlei oplosmiddelen en zuren gebruikt. Wanneer je je laptop kunt repareren dan gebruik je deze achterliggende keten dus in veel mindere mate. Een belangrijke vorm van preventie.
Verder willen we af van de wegwerpmaatschappij en meer richting een circulaire economie. Een belangrijke bijdrage hieraan wordt geleverd door de Stichting Repair Café. Deze organisatie is ruim 7 jaar geleden opgericht. Over de gehele wereld zijn er nu ruim 1350!
Doelstellingen zijn het verkleinen van de afvalberg, het behouden van kennis over repareren en het versterken van de sociale cohesie. Deze doelen worden bereikt door het organiseren van repareerbijeenkomsten op buurtniveau. Dat gebeurt ook in Delft, in het Science Centre en in Pieters Kamerhuis, in Delfshove. In het Repair Café staan elke eerste zaterdag van de maand tientallen enthousiaste vrijwilligers klaar om jouw kapotte apparaat te repareren. In meer dan 50 procent van de gevallen lukt dat. Soms lukt het ook niet bijvoorbeeld omdat het apparaat niet opengemaakt kan worden of omdat onderdelen verlijmd of versmolten zijn.
Het is belangrijk om goed te weten welke producten wel en welke niet gerepareerd kunnen worden. En vooral waarom een reparatie niet mogelijk is. Om deze reden wordt nu – op verzoek van de Tweede Kamer – de 'reparatiemonitor' ontwikkeld. De informatie hiervoor wordt door de verschillende Repair Cafés aangeleverd. Hiermee wordt de kennis over repareerbaarheid gedeeld. Ook kunnen op basis van deze informatie fabrikanten gericht worden benaderd om beter repareerbare producten op de markt te brengen. Repareerbaarheid lijkt me overigens een voor de hand liggende eis bij het ontwerp van het product. Met de resultaten van de 'reparatiemonitor' kan de discussie met de fabrikanten gestructureerd gevoerd gaan worden. Het percentage geslaagde reparaties zal dan ongetwijfeld nog verder stijgen.