'Ze hebben echt kansen. Dat wil ik op ze overbrengen'

DELFT – Negen Delftse kwetsbare jongeren volgen komende drie maanden een programma. Ze leren zichzelf kennen en maken plannen voor hun toekomst. Dat begon donderdag met een clinic. Delft op Zondag was erbij.

Door: Jesper Neeleman

In de Praktijkschool van het Grotius College hoeft niet lang naar de jongens te worden gezocht. Gewoon op het kabaal afgaan. De trainers van de Stichting Canidream horen het aan. Tijd om ze naar binnen te roepen. Nog voordat het begint moeten ze al ingrijpen. Een enkeling grist meteen een Bounty van tafel en wil 'm al gaan eten. Na enig aandringen wordt de reep weer op tafel gelegd. Als de jongeren even later groen licht krijgen een reep en een drankje van de tafel te pakken, duiken ze als hongerige hyena's op de tafel. Ze grijpen wat ze pakken kunnen. Met de buit in hun handen lopen ze terug. Ze kunnen er kort van genieten. Ze mogen één reep houden, de rest moeten ze terugleggen. "Wat hier net is gebeurd gebeurt één keer", zegt Ludmilla Skinner, voorzitter van de stichting. Midden in haar volgende zin loopt een jongen de klas uit. Hij wordt gebeld. "En dat is ook de laatste keer", zegt ze. Ze blijft positief. "Fijn dat jullie er zijn. Jullie hadden vandaag ook kunnen voetballen of gamen." Dat doen ze niet. In plaats daarvan kiezen ze ervoor aan hun toekomst te werken, al lijkt het daar in eerste instantie niet op. Het is onrustig. Het is voor het eerst stil als Ludmilla zegt dat ze weg mogen en ook niet meer terug te hoeven komen, als ze er geen zin in hebben.

Tijdens het voorstelronde leren we over hun interesses: kapsalon eten, pannavoetbal, freerunnen, gamen, graffiti, vechten en voetballen. Ze vallen met hun neus in de boter. Vandaag is er onder meer een workshop graffiti en ze gaan sporten. De mannen en vrouwen van Canidream kennen hun doelgroep. Eén van hen is Derrick Leeuwin (37). Z'n tatoeages, gouden tanden en een flink litteken op z'n gezicht verraden dat hij geen doorsnee leven achter de rug heeft. Dat blijkt te kloppen. De jongens doen hem vandaag denken aan z'n eigen jeugd. "Het zijn stoere jongens, die stoerder doen dan ze eigenlijk zijn. Ze hebben weinig geduld en hebben altijd hun woordje klaar."

Ze denken vaak dat ze kansloos zijn. En dát probeert hij te veranderen. "Ze zijn juist kansrijk. Vaak zijn ze heel creatief. Ze moeten alleen niet dezelfde fouten maken als ik." Wat hij fout deed? "Ik werd op hun leeftijd van school getrapt. En ook op de volgende school. En ook dáárna. Voor je het weet ga je met alleen maar jongens om die ook niet meer naar school gaan en beland je in de criminaliteit. Terugkijkend had ik toen veel meer kunnen en willen leren. En ze hebben echt kansen, meer nog dan in mijn tijd. Dat wil ik op ze overbrengen. Hoe eerder je dat beseft, hoe beter." Hun aanpak werpt snel vruchten af. De jongens lijken vandaag vatbaar voor de duidelijke woorden van jongens als Derrick. Melissa Janssen, directeur van Delft voor Elkaar, één van de ketenpartners, ziet het tevreden aan. "Het mooiste aan dit project vind ik wel dat het jongens uit Buitenhof zijn die nu iets terugdoen voor jongens die nu in deze wijk opgroeien. Heel gaaf. Ik ben heel benieuwd wat dit komende drie maanden gaat opleveren."