Veertig jaar als veearts verveelde Van de Kamp geen minuut

MIDDEN-DELFLAND – Vee- en dierenarts Henk van de Kamp reisde de afgelopen veertig jaar land en land af om boeren in de regio bij te staan. Aan een mooie tijd komt dit weekend een eind.

Door: Jesper Neeleman

De nu 68-jarige Van de Kamp zag de afgelopen jaren alle boerderijen en stallen in de regio van binnen. Hij beleefde mooie verdrietige momenten met boeren. Kreeg een band met ze. Hij zag de landbouw en het leven op de boerderij veranderen. Werkte veel met doodnormale paarden, zijn specialiteit. Maar hij kreeg in zijn Dierenkliniek De Delta óók te maken met een kreupele kameel, een otter met nierstenen, een kalf met twee koppen en een schildpad met vishaak. "Bovendien bleek het nog een hele onderneming om bloed te tappen bij een pinguïn", ervoer hij. Of die keer dat hij midden in de nacht wakker werd gebeld en grote verwarring ontstond over een kat die muis heette - en een bloedtransfusie had ondergaan. Saai was het zelden.

Geen mobieltjes
Z'n leven als veearts begon in 1976. Van de Kamp was net afgestudeerd en solliciteerde in de dierenkliniek van zijn voorganger en latere compagnon, Slikkerveer. "Het was in die tijd een beetje anders dan nu", begint Van de Kamp. "Je had geen mobieltjes. Daarom was het voor een veearts belangrijk om een vrouw te hebben. Zij kon dan telefoontjes aannemen als ik op stap was. Ik had een 8 kilo wegende semafoon in m'n wagen, een soort pieper."
Qua regelgeving was het vroeger echter stukken makkelijker werken. De veearts stond met beide laarzen in het stro om een dier beter te maken, administratie en richtlijnen waren meer iets voor mensen met een kantoorbaan. "We gebruikten toen meer 'incredible doctor Pol-technieken', die nu veel op tv te zien is. Die man praktiseert ongeveer net zo als wij veertig jaar geleden deden. Toen ging het echt om denken en voelen. Tegenwoordig is het meer meten en weten."

Brandjes voorkomen
De 30-jarige Schipluidenaar Frank van Eijk, die de praktijk vanaf dit weekend samen met Wenno Wagenaar (57) overneemt, vult aan dat hij en z'n collega's tegenwoordig meer bezig zijn brandjes voorkomen, in plaats van ze te blussen. "We zijn heel veel preventief bezig", weet hij. "Al zijn we ook nog steeds met handvaardigheden bezig", voegt Wagenaar eraan toe. Dat vinden de drie toch het leukst. "Het is mooier een koe te verlossen dan achter een pc Excel-sheets in te voeren." Van Eijk: "Dat soort dingen zijn we toch dierenarts voor geworden. Wat daar mooi aan is? Je maakt van één koe twee koeien. De koe kan dat niet zelf, het kalf en de boer ook niet. Tijdens zo'n bevalling kan ik m'n expertise laten zien. Mooi als het lukt, zwaar klote als het níet lukt."

Missie
Van de Kamp vindt het moeilijk om enkele mooie momenten op te sommen die hij beleefde. "Het ging er altijd om een dier minder pijn te bezorgen en het welzijn te bevorderen, zodat het dier zich beter voelde. Dat was altijd m'n missie – en die is vaak geslaagd." Hij zal het werken met mens en dier wel missen, verwacht hij.
Wat hij niet zal missen, zijn de nachten waarin hij paraat moest staat. "Zeker vroeger, toen we het nog met z'n tweeën deden, was dat weleens heftig. Als de één dan op vakantie was, moest je dagenlang dag en nacht beschikbaar zijn." Niet zelden stond hij midden in de nacht in een koeienstal om dier en boer uit de brand te helpen. "Als ze je om 3 uur 's nachts bellen en je staat er binnen een half uur, dan ben je de reddende engel", weet Van Eijk. En de veeartsen komen altijd. "Terwijl een huisarts al gauw zegt: Bel maandagochtend maar terug."
Dierenkliniek De Delta, die jarenlang zo centraal in z'n leven stond, is bij Van Eijk en Wagenaar in goede handen. "Ik draag het met een gerust hart over", zegt hij. "Wij zullen vanaf nu misschien iets minder met onze laarzen aan staan", verwacht Van Eijk. "We moeten een goede gaan balans vinden tussen ondernemerschap en het werk in de praktijk. Henk heeft bewezen dat dat kan."