Hoe gaat het met Alex Hoogendoorn?

DELFT – Alex Hoogendoorn (59) komt uit een echte voetbalfamilie. Waar zijn bekendste familieleden furore maakten bij DHC, sprokkelde hij wedstrijden in het vlaggenschip van Delft bij elkaar.

Hoogendoorn viert volgend jaar zijn 50-jarig lidmaatschap bij d.v.v. Delft. "Ik ben een volle neef van Pierre en Wim van Zinnen. Oom Piet en tante Annie zaten altijd bij DHC. Mijn oom Nico was bestuurslid Delft. Omdat die club dichter bij mijn huis in de C. Fockstraat was, ging ik daarheen."

- Met wie speelde je daar?
"In de jeugd speelde ik nooit in het hoogste elftal, maar als er daar iemand miste, werd ik opgeroepen. Zo speelde ik in de A1 met onder anderen Rob Notenboom, Ed Steenks, Han Sluimer en Ted van Ruijven."

- Kwam je bij de senioren al snel in het eerste terecht?
"Niet meteen. In die tijd werd er bij Delft betaald en werden spelers aangetrokken. Ik speelde vooral in het tweede met mijn goede vriend Manuel Zahino en leerde ontzettend veel van trainer Chris Kronshorst. Toen ze stopten met betalen, kwam ik vast in het eerste terecht. In de betaalde tijd staakten de spelers eens en vroeg het bestuur het derde, waarin ik toen speelde, de wedstrijd te spelen. Dat deden we op voorwaarde dat we ook onze eigen wedstrijd mochten spelen. Dat mocht en we wonnen beide wedstrijden."

- Wie waren je trainers?
"Mijn debuut maakte ik onder Piet de Vries. De dag ervoor reed ik door de stad en om het te vieren ging ik één biertje drinken in de Joffer. Dat werden er uiteindelijk meer en de jongens die erbij waren, gingen nooit bij Delft kijken, maar een dag later wel uit leedvermaak. Verder waren Ben Wessels en Frans Hogervorst heel goede trainers bij wie het gezelligheidsaspect hoog in het vaandel stond en heb ik onder Chris Kronshorst heel veel geleerd."

- Wat zijn je mooiste herinneringen?
"Ik weet nog dat we tegen BEC speelden en dat het vlak voor tijd 4-3 stond. Ik feliciteerde mijn neef Pierre al in het veld, maar kreeg even later de bal voor mijn voeten. Ik bedacht me niet en schoot hem strak in de kruising. Verder was ik al even gestopt toen Pierre me als trainer in 1988 bij de selectie haalde. In de jubileumwedstrijd tegen Feyenoord in 1990 stond ik op Smolarek."

- Volg je het voetbal nu nog?
"Ik kom zo nu en dan bij Delft en DHC. Verder volg ik in het weekend voetbal op televisie. Afgelopen jaar is onder meer mijn galblaas verwijderd en is er prostaatkanker bij me geconstateerd. Met de steun van mijn geweldige gezin, vrienden, buren en mijn nieuwe baan bij Stedin knokken we ons er gewoon bovenop."