'De beste voetbalvereniging van Delft' hielp Peter Siepman erbovenop
sportEditie: Week 4, Jaargang 23 |
Peter Siepman is vaak op het complex van Vitesse Delft te vinden. "Want er is altijd wel wat te doen." (foto: Roel van Dorsten)
DELFT – Wie op een willekeurig moment sportpark Tanthof-Zuid betreedt, heeft grote kans Peter Siepman tegen te komen. De 58-jarige clubman werkt al bijna veertien jaar voor Vitesse Delft en heeft het er ontzettend naar zijn zin.
Peter houdt zich bezig met de financiële administratie van de vereniging, de vuile was van de selectie en verricht heel wat hand- en spandiensten. “Dat bevalt me heel goed. Vitesse Delft is echt mijn club. Ik ben er nu negenenveertig jaar lid en mijn vader heeft er in het bestuur gezeten. Ik voetbalde altijd in de lagere elftallen, maar met mijn techniek was ik op dat niveau in de spits best gevaarlijk. Ik ben tot mijn eenenvijftigste doorgegaan.”
Peter was vroeger filiaalmanager bij de Rabobank. “Ik ben in 1974 als 'baliekluiver' in dienst gekomen bij de Rabobank. Na de nodige opleidingen werd ik kantoorbeheerder en dat was hartstikke leuk. Totdat er in maart 1991 ineens iemand een pistool op mijn hoofd richtte en geld eiste. Hoe ik op dat moment heb gehandeld weet ik nog steeds niet, maar toen de dader vertrokken was, kwam de echte klap.”
'HET WAS NIET MEER ZO ALS ERVOOR'
Peter ging nog dezelfde middag 'gewoon' weer aan het werk. “Maar het was niet meer zo als ervoor. Dat gevoel werd nog erger toen mijn filiaal, terwijl ik buiten de deur op cursus was in september van dat jaar opnieuw werd overvallen. Ik was er niet bij, maar toch knapte er iets in me.”
Peter bleef zes jaar filiaalmanager, maar ging dagelijks met angst naar zijn werk. “Daarna werd ik overgeplaatst. Toen dat filiaal binnen vijf weken werd overvallen was het over, kon ik het niet meer opbrengen. Ik kreeg psychische klachten en kwam in de ziektewet terecht. Ondertussen waren de banken van Delft en Schipluiden gefuseerd en kreeg ik van de Arbo-arts te horen dat ik niet meer nodig was. Ik was na drieëntwintig jaar werkloos.” Peter snapt dan ook niet dat er op het nieuws gesproken wordt over 'overvallen zonder slachtoffers'. “Want psychisch gezien houd je er wel degelijk iets aan over.”
Er brak een vervelende periode aan. “Gelukkig ging mijn vrouw fulltime werken, daar heb ik ontzettend veel respect voor. Ik had ook wat baantjes, totdat Niek Praagman van Vitesse Delft in 2001 naar me toekwam. Iemand die binnen de club een Melkertbaan had, stopte ermee en hij vroeg of ik interesse had.”
Peter greep de kans en begon met vooral huishoudelijke werkzaamheden, waarbij hij onbedoeld nog weleens een steekje liet vallen. “Tot op enig moment werd geopperd dat ik me met de financiële administratie kon bezighouden. In het kantoor van Jan de Bruijn, de toenmalig voorzitter werd voor één dag per week een werkplek gecreëerd en dat bevalt ontzettend goed, mede door mijn geweldige collega’s.”
'ER IS ALTIJD WEL WAT TE DOEN'
Verder is Peter veel op de club te vinden. “Want er is altijd wel wat te doen. De club timmert voor wat betreft het maatschappelijk verantwoord verenigen enorm aan de weg. In het begin stond ik, zeker vanwege het vele schoonmaken, wat sceptisch tegenover het aanbod, maar uiteindelijk ben ik de vereniging enorm dankbaar dat ze me deze kans heeft geboden. Ze heeft er samen met de kerk, waar ik ook actief ben, voor gezorgd dat ik er weer bovenop ben gekomen. Ik neem bij de club de telefoon vaak op met 'Met de beste voetbalvereniging van Delft'. Dat is Vitesse Delft ook voor mij. Wie het daar niet mee eens is, moet maar eens nagaan wie afgelopen zomer de Stad Delft Bokaal heeft gewonnen.”
Download de laatste krant!
Energieweg 3
2627 AP Delft
T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl
