Gwen van Helfteren: voorbestemd voor basketbal

DELFT – Het gaat onverwacht goed met de dames van DAS. De hoofdmacht staat bovenaan in de promotiedivisie. Captain Gwen van Helfteren is zeer content.

Door: Jesper Neeleman

Jarenlang was het, wat het behalen van de final four betreft, steeds net niet voor DAS. En sinds Joris Zandbergen begin vorig seizoen werd aangesteld als nieuwe trainer, lukt het steeds wél. "Hij stopt er heel veel tijd in", zegt Van Helfteren. "Het klikt heel erg tussen hem en de spelersgroep. We zijn blij met hem en hij hopelijk ook met ons."

Wie naar de ranglijst kijkt, krijgt de indruk dat de Delftse basketbalster hun wedstrijdjes dit jaar met twee vingers in de neus afwerken. De werkelijkheid is anders, vindt de 30-jarige Delftse. "We hebben inmiddels al twee keer verloren. We beginnen vaak heel goed aan onze wedstrijden, bouwen dan een voorsprong op, maar vervolgens maken we het onszelf in de tweede helft altijd weer lastig. Dan zijn de laatste minuten alsnog heel spannend. Maar ik heb wel het idee dat we van iedereen kunnen winnen." Als DAS volgende week wint van BV Wyba, een ploeg die kansloos onderaan staat, is een plek bij de final four een feit. "Het mooie is dat dit eigenlijk niet eens een doelstelling was. We hadden niet echt een doel. Daardoor lag er weinig druk op, dat scheelt heel erg. Ja, het zou supertof zijn als we kunnen promoveren naar de eredivisie, maar ook hier zijn we eigenlijk niet echt mee bezig. Het is een cliché, maar ik vind dat het seizoen nu al heel erg geslaagd is. Iedereen is enthousiast en positief en we hebben het leuk met z'n allen. We staan al het hele jaar bovenaan en hebben het plezier terug. Ik ben meer dan tevreden."

Dochter van
Gwen van Helfteren, 'de dochter van' de Nederlandse basketballegende Toon van Helfteren, groeide op met een basketbal in haar hand. De tv stond regelmatig op basketbalwedstrijden afgestemd. "Maar de sport is me zeker niet opgedrongen", haast Gwen zich te zeggen. Om niet meteen in het keurslijf van 'dochter van' te zitten, probeerde ze eerst allerlei andere sporten. Het werd basketbal. "Daar bleek ik toch een talent voor te hebben." Ze was fanatiek. In haar jongere jaren was ze vaak al ruim voordat de training begon met een basketbal bezig en bleef ook daarna langer hangen. En door er vroeger zoveel mee bezig te zijn, scoort ze vandaag makkelijk en kan ze goed van afstand schieten. "Het was daarnaast altijd handig dat m'n vader me veel leerde. Hij trainde ons veel in de jeugd en, op sommige momenten in de puberteit na, was ik daar heel blij mee. Ik heb veel van hem geleerd. Nu hij het wat rustiger heeft, komt hij regelmatig bij ons kijken. Als ik daar behoefte aan heb, dan praten we over wedstrijden of spelsituaties. Hij zal daar echter nooit ongevraagd iets over zeggen. Dat vind ik positief." Ze spreekt vol waardering over haar vader, maar loopt niet met haar bekende naam te koop. Sterker nog: "Toen we laatst nieuwe sponsortenues kregen, voor het eerst met onze achternamen erop, dacht ik wel: moet dat nou? Ik heb me nooit voor hem geschaamd en ga graag met 'm op stap, maar van mij hoeft die belangstelling niet zo."