Vluchten om niet tegen je eigen volk te vechten

DELFT - Dit jaar krijgt Delft er rond de driehonderd nieuwkomers bij. Over vluchtelingen als groep wordt veel gepraat. Toch heeft iedere statushouder zijn of haar unieke verhaal. Zoals Syriër Hani Almeer, die nu anderhalf jaar in Delft woont.

Door: Helga Favier

Met Arabische gastvrijheid serveert Hani koffie met allerlei lekkers erbij: walnoten, rozijntjes, stroopwafels en drop liggen naast elkaar. "Ik hou zelf niet zo van drop, maar ik laat graag aan mijn gasten zien dat ik echt geïntegreerd ben", lacht de 29-jarige biomedische ingenieur uit Syrië. Met grote nieuwsgierigheid zuigt hij kennis op over de Nederlandse taal, gewoonten en geschiedenis.
"Ik hou van Delft en ik wil alles weten over hoe de mensen hier leven." Tegelijkertijd mist hij zijn vriendin, familie en vrienden die hij moest achterlaten. "Ik heb altijd gedacht dat 'thuis voelen' in jezelf zit en het niet gebonden is aan de plek waar je vandaan komt, maar ik ervaar nu het tegendeel: ik mis mijn land, het is een leeg gevoel dat niet weg gaat."

Vier jaar oorlog
Hani maakte in Syrië vier jaar oorlog mee. Hij studeerde en werkte in Damascus. "Het is gek, op de een of andere manier is oorlog iets waar je aan gewend raakt. Ik heb bombardementen meegemaakt en goede vrienden en bekenden verloren. Toen ik op oudejaarsavond in Nederland de knallen van het vuurwerk hoorde en de kruitdamp rook, voelde ik de oorlog weer. Tegelijkertijd voelde het vertrouwd en als thuis."
Door de oorlog liep de masterstudie biomedische technologie die Hani in Damascus volgde een jaar achterstand op. "Het lukte me, vanwege de bombardementen en chaos die daardoor ontstond, soms niet om de universiteit te bereiken." Toen hij een oproep voor het leger kreeg, diende hij een verzoek in voor verlenging van zijn studie. "Officieel had ik daar recht op, maar mijn verzoek werd afgewezen. Ik wilde niet gedwongen worden om te vechten tegen mijn eigen volk en ben gevlucht. Het was een moeilijke stap maar ik kon niet anders. Met hulp van een mensensmokkelaar kreeg ik een vals Zweeds paspoort waarmee ik via Libanon en Turkije naar Nederland ben gevlogen. Ik wilde naar Delft om mijn studie af te maken."

Veel geduld
Nu, achttien maanden later moet hij vooral nog veel geduld hebben. "Het is nog niet gelukt om mijn vriendin hierheen te halen voor onze hereniging. We missen elkaar heel erg en sms'en en bellen wel negen keer op een dag." Ook de studie is nog niet rond, maar het ziet er naar uit dat Hani in september naar de TU kan. "Nederland is best wel bureaucratisch. Ik ben ook echt blij met de hulp die ik van Vluchtelingenwerk en mijn taalmaatje heb gehad. Zonder hen was al het papier- en regelwerk te ingewikkeld."
Hani ziet de toekomst voor Syrië somber in, al zou hij het liefste teruggaan. "De VN had veel eerder moeten ingrijpen. Ik denk dat de oplossing alleen van de grote partijen kan komen die daar nu een rol spelen in de conflicten."