Straattaal klinkt deze week uit: Antonia Veerstraat

1 april 2023, 10:00 Algemeen

Tekst en foto’s: Rianne Dekker

HERMAN LIMBURG
Hij dronk een pilsje met de jongens van Mud, noemt Cliff Richard een aardige man, luisterde op de vloer van de hotelkamer van Gilbert Bécaud naar diens nieuwe nummers en bracht Queens Bohemian Rhapsody uit in Nederland. Hij woonde en werkte in Noorwegen, deed in de logistiek projecten in binnen- en buitenland en organiseerde fietsvakanties op Mallorca. Nu, “in ruste”, zit hij als één van de vier in de activiteitencommissie van de Antonia Veer flat en helpt hij met twee anderen de bewoners met kleine klusjes. Stilzitten is klaarblijkelijk niets voor Herman Limburg (74).

Herman woont al dertien jaar in het voormalige oude en nieuwe gasthuis, dat in 1989 plaatsmaakte voor flatwoningen. Met mede bewoners Aad en Geert vormt hij er een klus trio, dat kleine karweitjes doet die weinig tijd vergen. “Zo stellen we bijvoorbeeld een ketel zuinig af of vervangen we een lampje. Het enige dat we ervoor willen hebben is een kop koffie”, aldus Herman, die fungeert als aanspreekpunt en coördinator.
Samen met onder andere mede bewoonster Linda vormt hij de activiteiten commissie. In de recreatie ruimte Westlandhof wordt elke maand een bingo georganiseerd. “Met behulp van vrijwilligers wordt er wekelijks gedanst en gedart en zit er een crea-club, een sjoel/rummyclub en een kaartclub. Ook wordt er twee keer per week gewandeld. Met succes is er bijvoorbeeld ook een rommelmarkt/stamppot avond georganiseerd”.

Ontploft als “Dynamite”
Muziek liep als een rode draad door het leven van Herman in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. “Ik werkte toen als labelmanager bij platenmaatschappij EMI/Bovema, waar ik verantwoordelijk was voor een aantal labels. Ik heb onder andere singles/lp’s uitgebracht van Queen, Mud, Suzi Quatro, Cliff Richard, Julien Clerc, Gilbert Bécaud en Heino. Deze groepen en artiesten begeleidde ik ook in Nederland bij bijvoorbeeld concerten en tv optredens bij het bekende Toppop. Twee absolute hoogtepunten waren het een dag lang begeleiden van David Gilmour van Pink Floyd en de release van Bohemian Rhapsody. Bij de eerste persing werden hiervan 750 singletjes op de markt gebracht, maar toen de clip eenmaal uitgezonden was bij Toppop ging het de volgende dag los. Het werd een gigantische hit met 120.000 verkochte singles. Hetzelfde gebeurde met “Dynamite” van Mud. Toen dit nummer eenmaal als “tip” werd gepresenteerd ontplofte de boel”.
Hierna werkte Herman voor EMI nog een aantal jaar in Noorwegen, waar hij zich richtte op het promoten in Scandinavië van Nederlandse bands en artiesten als The Cats, Focus en George Baker. “Maar ik kreeg hiervoor geen werkvergunning en ben daar toen werkzaam geraakt op de logistieke afdeling van Plus Pack, dat verpakkingsmateriaal importeerde uit Denemarken. Noorwegen is een prachtig land en is als het ware mijn tweede vaderland geworden. Mijn zoon, die ik nog regelmatig bezoek, woont er nog met zijn vrouw en twee kinderen”.

Fietsparadijs
Terug in Nederland was hij onder andere nog werkzaam op de logistieke afdeling van Delft Geophysical, met projecten in binnen- en buitenland. “Een interessante en leuke tijd”, omschrijft hij. Tevens organiseerde Herman met Jan Vlietstra onder de naam HeJa (HermanJan) Tours gedurende veertien jaar fietsvakanties op Mallorca. “Met HeJa Tours op reis naar het fietsparadijs” was onze slogan”.    

LINDA MIDDLETON
Van jongs af aan waren tekenen en schilderen haar hobby. Inmiddels zit ze al jaren op de Vrije Academie in Delft en heeft ze al een aantal keer geëxposeerd in onder andere het Reinier de Graaf ziekenhuis, de Hofboerderij in Wateringen en De Naald in Naaldwijk. Ze werkte bij de Delftse Courant, op verschillende afdelingen in het Reinier de Graaf ziekenhuis, bij Tempo Team en jaren bij Le Vieux Jean. Ook nu zit Linda Middleton (bijna 73) niet stil. Onder andere met buurman Herman bemant ze de activiteitencommissie van de flat.

Linda woont alweer elf jaar aan de Antonia Veerstraat. “Omdat ik in het ziekenhuis heb gewerkt, vind ik het leuk om in een gewezen ziekenhuis te wonen, waar ik ook nog eens ben bevallen van mijn oudste zoon”, vertelt de inmiddels met twee kinderen en vier kleinkinderen gezegende bewoonster. Over haar werk in de activiteitencommissie wil ze een belangrijk ding kwijt. “Niets kan zonder vrijwilligers! Elke activiteit, zoals bijvoorbeeld het dansen, de bingo en het klaverjassen, wordt door vrijwilligers geleid. Ze zijn onmisbaar!”

Met 40 weer schilderen
Zoals de activiteitencommissie niet kan zonder vrijwilligers, kan Linda niet zonder schilderen. “Toen de kinderen klein waren ben ik ermee gestopt, maar heb het weer opgepakt op mijn veertigste. De aanleiding daarvoor was een cursus op de VAK, die ik kreeg van de gemeente Delft. Daar had ik stage gelopen op de afdeling Welzijn”.
Een creatief hoogtepunt voor Linda was het winnen van de publieksprijs in een door de gemeente uitgeschreven tekenwedstrijd in het kader van de viering van het zevenhonderdvijftig jarig stadsrecht van Delft. Haar aquarel van een zicht op Delft, getiteld “Delft Dubbel”, is aangekocht door de gemeente Delft en in de Atlas Delft opgenomen. “Ook zeker vermeldenswaardig met het oog op het Jaar van Vermeer”, aldus Linda. Aan de muur in de gang tegenover haar woning prijkt het werk op de ingelijste aankondiging van een expositie van haar werk in koffiebar Expreszo, 25 jaar geleden.

Geen verplichting
De creatieve Linda schildert voornamelijk landschappen en bloemen. Haar werk is nu te bewonderen in de gemeenschappelijke ruimte van de flat. En bij buurman Herman aan de muur hangt ook werk van haar hand, een prachtig schilderij van de Grand Canyon. Op de vraag of ze ooit heeft overwogen er haar beroep van te maken is het antwoord heel stellig. “Nee, het blijft een hobby. Anders wordt het een verplichting en word je gedwongen tot iets en dat is niet leuk meer”. Tenslotte is een kunstenaar vaak een vrije geest. Linda wel in ieder geval. “Op de Vrije Academie is er wel eens een les met een onderwerp dat me niet ligt, maar dan mag ik lekker vrij werken!”  

AAD BLOKLAND
Bijna vijftig jaar was hij werkzaam op het gebied van technische installaties voor tuinbouwbedrijven. Van deze halve eeuw nam zijn werk bij het inmiddels niet meer bestaande Westlandse familiebedrijf Nic Sosef een respectabele veertig jaar in beslag. In een dag op en neer business class vliegen naar Wenen om een loszittend schroefje aan een installatie te verhelpen kwam wel eens voor. Bijna vier jaar werkte hij in Korea. Hij maakte kennis met de cultuur aldaar en verbaasde zich over het feit dat Nederlanders daar nodig waren. “Aziaten zijn afhankelijker van een meerdere en daarom minder goed in beslissingen nemen”, luidt zijn verklaring. Volgens Aad Blokland (70) kan hij de op zoveel punten opgedane kennis nog altijd gebruiken. Voor het doen van kleine klussen voor zijn mede flatbewoners draait hij dan ook zijn hand niet om.

Aad woont sinds drieënhalf jaar in de flat en is daarmee de “Benjamin” van het in deze Straattaal aan het woord komend gezelschap. Hij maakt deel uit van het klus trio met buurman Herman, dat bijvoorbeeld bij de vorige Straattaal deelnemer John net de ketel heeft afgesteld. “In deze tijd van energiebesparing onontbeerlijk”, aldus Aad. Hij noemt zijn leefomgeving een hele mooie plek. “Er is groen aanwezig en doordat het geen doorgaande route is, is het heerlijk rustig in de wijk”. 

Twee miljoen kilometer
Een goede plaats om zich te settelen na een bereisd leven in ieder geval. Aad kwam door zijn werk in Japan, Zuid-Korea en door heel Europa. “Ik heb met de auto in totaal twee miljoen kilometer gemaakt, dat kwam neer op veertig- a vijftigduizend kilometer per jaar”. Voor een man met een gezinsleven met twee kinderen best een opgave, maar Aad had er een nuchtere kijk op. “Het was eenmaal zo”.

Skiën
Ook maakte hij nog een woon/werk uitstapje van acht jaar naar Brabant, maar keerde uiteindelijk weer terug naar Delft, waar zijn grootste hobby de plaatselijke skivereniging is. “Deze redelijk fanatieke vereniging organiseert ieder jaar ski reizen en stelt zich ten doel de conditie van haar leden op peil te houden voor deze skivakanties”, aldus Aad. “Zo hadden we fietstochten rond het IJsselmeer en fietsten we van Drenthe naar Maastricht in één dag. We hadden surfweekenden, deden aan parachutespringen en wandelden in de Médoc. Er wordt twee dagen per week training gegeven in de Delftse Hout en omgeving. Fantastische feesten zijn de revue gepasseerd, zoals bijvoorbeeld een Iers feest met medewerking van de band Haddock. Elke vijf jaar wordt een lustrumfeest georganiseerd. De vereniging bestaat minimaal vijftig jaar en de vaste kern kent elkaar al veertig jaar. Ikzelf ben ongeveer vijfenveertig jaar lid”. Aad, die stevig getroffen is geweest door Corona, heeft het plan om volgend jaar weer te gaan skiën. “Ik ben nu eenmaal fanatiek”.