‘Delft moet toegankelijk en inclusief worden voor iedereen’
AlgemeenDELFT - De gemeente Delft moet vaart maken met het opstellen van een lokale inclusieagenda, aldus de commissie Sociaal Domein en Wonen. In de commissievergadering spraken diverse fracties hun teleurstelling uit over het feit dat het college hier na ruim zes jaar nog niet in is geslaagd.
Door Cheyenne Toetenel
Nederland heeft in juni 2016 het VN-verdrag over de rechten van personen met een handicap ondertekend. Het doel van het verdrag is dat de positie van mensen met een beperking verbetert. Gemeenten hebben de wettelijke taak om uitvoering en invulling te geven aan het VN-Verdrag. Op 30 juni 2016 heeft de raad de motie ‘Lokale Inclusie Agenda’ aangenomen. In deze motie draagt de raad op om in overleg met de doelgroep een lokale inclusieagenda op te stellen en hiertoe een voorstel te doen. Belanghebbenden mogen meepraten over wat er gedaan kan worden om in de stad niet alleen straten en gebouwen, maar ook wonen, werken, cultuur en andere onderdelen van de samenleving toegankelijker te maken. De gemeente heeft nu - naar aanleiding van de gesprekken met inwoners, ervaringsdeskundigen en belangenorganisaties - middels een oplegger met voorstellen een aanzet gegeven voor de Delftse inclusieagenda.
Voorstellen college
Het college heeft ervoor gekozen om de commissie een stuk voor te leggen waarin staat wat Delft nu al doet om inclusiever te worden en wat de vervolgstappen zijn om tot een concrete inclusieagenda te komen. Een eerste voorstel dat het college doet, is het vormen van een toegankelijkheidsplatform. Deze groep voorziet bestuur en organisatie van input over welke onderwerpen van belang. “Als Delft samen met de inwoners van de stad actief aan de slag gaat met inclusie, kunnen meer inwoners met een beperking gewoon meedoen in de stad.” De gemeente wil dit platform diverse onderwerpen voorleggen om verder uit te zoeken, waaronder het aanbieden van trainingen aan medewerkers van de gemeente om Delft inclusiever te maken en het organiseren van bijeenkomsten waar verschillende instanties elkaar leren kennen. Ook het onderwerp mobiliteit staat op de lijst. “Op het gebied van mobiliteit en vervoer ervaren mensen met een beperking vaak dat het lastig is zich van de ene plek naar de andere te verplaatsen. We moeten overwegen wat er nodig is zodat men zich veilig en zelfstandig kan verplaatsen door onze stad.” Daarop inhakend richt één van de voorstellen zich op de toegankelijkheid van de stad. Uit gesprekken is gebleken dat Delft niet altijd als fysiek toegankelijk wordt ervaren. “We verwachten dat het organiseren van ongehinderd testdagen - waarbij gemeenteraadsleden samen met mensen met een beperking door de straten van Delft lopen - de toegankelijkheid van de stad vergroot.” Daarnaast wil de gemeente het gesprek voeren over bewustwording, onwetendheid en onbegrip. “We denken dat we als gemeente een plan van aanpak moeten ontwikkelen over het zichtbaar maken van mensen met verschillende beperkingen in Delft. Hiermee zorgen we dat Delftenaren meer kennis hebben over de diversiteit onder inwoners van Delft.” Ook over het onderwerp ‘werkvoorzieningen’ dient te worden gesproken. Binnen het toegankelijkheidsplatform kan gesproken worden over hetgeen al gebeurt in de gemeente Delft, en hetgeen waar nog behoefte aan is of waar verbetering nodig is.
Toevoegingen
Belanghebbenden geven aan blij te zijn met deze aanzet voor een lokale inclusieagenda, maar vinden dat er nog wel een aantal zaken ontbreken. Net als diverse fracties, gaven belanghebbenden aan visie, reflectie en meetbare doelen te missen. Ze wijzen onder meer op de twee stadsgesprekken die zijn gehouden over inclusie en het toegankelijker maken van Delft. De vele ideeën die daar werden gedeeld, werden niet overgenomen in het stuk dat het college onder de noemer ‘inclusieagenda’ naar de raad stuurde. Zo wijst één van de insprekers op gevaarlijke situaties op straat. “Een centraal punt om melding te doen van ontoegankelijke situaties in de openbare ruimte zie ik niet terug in de voorstellen, maar is wel heel belangrijk. Mensen die met een rollator de stoep niet op kunnen bijvoorbeeld, zullen de gemeente niet op een snelle manier bereiken.” Een ander benoemt het idee om tien procent van de sociale woningbouw te reserveren voor zorgwoningen. Weer een ander vraagt zich af wanneer hij als 35-jarige met het syndroom van Down eindelijk zijn eigen geld kan gaan verdienen. “Wanneer kan ik nou eindelijk eens bij de gemeente komen werken?!” Waar alle insprekers het in elk geval over eens zijn, is dat er een dialoog nodig is tussen belanghebbenden en de gemeente, omdat ze van elkaar kunnen leren. Een eerste stap wordt naar verwachting in het tweede kwartaal van dit jaar dus gezet, met de samenstelling van het toegankelijkheidsplatform.