Hemd van het Lijf: Tinka Schilperoort

18 februari 2023, 10:00 Algemeen Hemd van het lijf

Tinka Schilperoort is kunstenares. In haar atelier aan de Lange Geer schildert ze koeien, vogels, stillevens en meer, en ze geeft er schilderles.

Waarom hier op de foto?
Mijn atelier is mij heel dierbaar. Hier maak ik heel wat uren door en daar geniet ik enorm van. Zowel van het schilderen zelf als van het lesgeven. Op de wand hangt mijn laatste schilderij, waar ik erg tevreden over ben. De bordjes die je ziet, heb ik van mijn oma geërfd. Het zijn Delfts blauwe bordjes en ik ben een echte Delftse.

Hoe is jouw passie voor schilderen ontstaan?
Als kind tekende ik altijd al wel veel. Geen koeien, dat nog helemaal niet, maar wel dieren. Ik ben gek op dieren. Ik ben in 2009 begonnen met schilderen en ik ben ook op les gegaan bij de VAK. Je moest daar dan telkens in één of twee avonden met acrylverf een portret schilderen en dan kom je niet verder. Ik merkte al heel snel dat ik een schilderij echt af wilde maken. Toen ben ik voor mezelf begonnen. In olieverf, dat leek me mooi.

Vanwaar de interesse in koeien?
Die vraag krijg ik natuurlijk heel vaak. Ik houd mijn hele leven al van dieren. Ik heb ook altijd huisdieren gehad: katten, vogeltjes, muizen, wandelende takken… Van alles. Ik ben een echt stadsmeisje, maar ik vind het platteland ook geweldig. Koeien zijn zulke leuke beesten om te schilderen, want er zit zoveel aan. Je hebt de vacht, maar ook die grappige oren en die natte grote neus. En dan die prachtige ogen. Je kunt heel veel kanten op.

Waar haal je inspiratie uit?
Ik gebruik vaak foto’s. Ik zit regelmatig op social media te kijken en soms komt er een foto voorbij waar ik een schilderij in zie. Dan benader ik de fotograaf. Inmiddels ken ik aardig wat fotografen die koeien fotograferen en als ik een foto zie die ik prachtig vind, koop ik die van ze.

Werk je ook in opdracht?
Inmiddels wel. Veehouders bijvoorbeeld, die me vragen om hun die te schilderen. Mensen vragen me wel eens of het niet heel veel druk geeft om iets in opdracht te maken, want ja, het moet goed zijn. Zelf vind ik het vooral leuk. Maar ik blijf het bijzonder vinden dat mensen mij vragen om iets te maken wat er nog niet is, dat ze het vertrouwen hebben dat ik dat kan. Voordat mensen een opdracht bij mij plaatsen, maken ze wel eerst contact. Na en poosje met iemand te hebben gepraat, hebben ze vertrouwen in je.

Mijn laatste opdracht, die was heel bijzonder. De opdrachtgever benaderde mij omdat haar vader was overleden. Haar vader had een stier gefokt die heel mooi op de foto stond met een koe. De houding waarin die dieren staan is net yin en yang, maar symboliseert ook de band die de opdrachtgever met haar vader had. Toen het schilderij af was en ze het op kwam halen, schoot ze vol. Dat was heel mooi.

Geef je ook les?
Ja, dat doe ik nu net iets meer dan een jaar. Het leukste vind ik dat mijn leerlingen iets neerzetten wat ze nooit hadde verwacht. Ze zijn helemaal verbaasd dat ze dat kunnen. Een van mijn leerlingen is een boerin, die nog nooit geschilderd had. Ik raadde haar aan eens te kijken naar Bob Ross. Die heeft fantastische technieken voor bepaalde onderwerpen. Ze had dus gekeken naar hoe Bob Ross een weiland schilderde en pakte een grote kwast. Binnen vijf minuten stond het op het doek! Dat had ik zelf niet eens gedurfd, zo uit de losse pols.

Als ik burgemeester van Delft was…
…zou ik de vrachtwagens uit de binnenstad weren. Die zorgen voor zoveel schade aan de bruggen, de straten, de huizen… Ik zou dat logistiek anders regelen. Gebruik maken van de grachten, bijvoorbeeld, overslagstations of kleine truckjes.