Straattaal klinkt deze week uit: Groene Zoom

21 januari 2023, 09:37 Algemeen

Door Rianne Dekker

WILMA BROESELISKE
Verbinding is het magische woord in het leven van Wilma Broeseliske (64). De in de Raamstraat geboren Delftse, die sinds de nieuwbouw in 1995 aan de Groene Zoom woont, is ervan overtuigd dat een ander het effect merkt van de stap die jij zet. In de Groene Zoom, waar ieder een eigen leven leidt en voor de ander klaar staat. In de relatie met partner Osman, waarbij het gaat om de energie en gedeelde dromen. En in haar werk, waar ze met haar bedrijf Faith in Company fungeert als systemisch coach van mens en organisatie. 

Delftse Uitdaging en Faith
Buurvrouw Heleen, die ook nog aan het woord komt, omschrijft Wilma heel duidelijk. “Jij bent echt super breed in denken”. Dat uit zich bijvoorbeeld in haar inzet voor de Delftse Uitdaging, die het bedrijfsleven met maatschappelijke organisaties verbindt. “Iedereen heeft iets te bieden en iets nodig. Dat speur ik op. Ik maak bewust en verbind. En dat wordt door stichtingen en bedrijven opgepikt via mond tot mond reclame. Verder begeleid ik via Faith ook familie- en organisatieopstellingen en traumaverwerking. Bij dit laatste vind ik ook het genetische aspect heel belangrijk. Wordt bijvoorbeeld een angst door een traumatische ervaring doorgegeven in de genen van een volgende generatie, die daardoor onbewust of bewust een blokkade ondervindt”.

Pionieren
In partner Osman, die sowieso een verbinder is in de straat door buren van zijn heerlijke bakkunsten te laten meegenieten, heeft zij helemaal haar gelijke gevonden. “Wij hebben met elkaar gemeen dat we graag werelden met elkaar verbinden. Dat klinkt heel groot, maar is het eigenlijk niet. Iedereen leeft in zijn of haar eigen bubbel, en wij houden ervan daar bruggetjes tussen te leggen. Dit vraagt om verdieping in de ander en het laten zijn wie die is. Ook houden wij ervan in het diepe te springen en weer boven te komen. Zo was Osman werkzaam in de horeca en heeft hij een carrière switch gemaakt naar verkeersregelaar. Ik ben na eerst in het onderwijs en 25 jaar werkzaam te zijn geweest onder andere als managementconsultant in de financiële wereld, nu elf jaar bezig als facilitator, coach-trainer. Ik houd van pionieren, een mens heeft vele talenten. Denken in mogelijkheden is mijn kracht, maar ook mijn valkuil. Soms wil ik gewoon teveel in een week en dat lukt niet altijd”.

BOEKIES met Stammes
Wat in ieder geval gelukt is, is het oprichten van een mini-bieb met buurvrouw Heleen. “Wij zijn dol op lezen en hebben elkaar daarin ontmoet”, aldus Wilma. “We droomden van een bijna-boekenbal en hebben een burendag benut voor het lanceren van onze mini-bieb “BOEKIES”, een grote kast afkomstig van Rataplan in onze voortuin. Na het flyeren in de buurt zijn er bij de officiële onthulling door de Delftse schrijver en stadsgids Dick Stammes 63 buurtgenoten bij ons thuis geweest”. Leuk detail is, dat op de achterwand van de kast het handschrift van de moeder van Heleen geprint is, die als 15-jarige in een dagboek al schreef over haar passie lezen.  

HELEEN HULSKES
Heleen Hulskes (63) is in Brabant geboren, maar naar Delft gekomen doordat partner Toon een baan bij de TU kreeg. Begonnen in een premie A woning (“Ja, die had je toen nog”) in Tanthof, wonen ze na nog een uitstapje naar Scheveningen sinds 2009 in de Groene Zoom.

Moordplekje
Ook het oude politiebureau tegenover de kerk naast de Botanische Tuin TU Delft was voor een aantal jaren hun onderkomen. “Het was een klein vierkant huisje op een kruispunt en een rijksmonument, dat we helemaal hebben opgeknapt. Omdat er nog een verwijzing naar het politiebureau op het huis stond, kregen we nog veel aanloop van mensen die bijvoorbeeld hun bon niet wilden betalen. Ook bleken er botten van de paarden van de bereden politie in de tuin te liggen en die werden opgegraven en onderzocht om uit te sluiten dat er gemoord was. Toen we hier naartoe verhuisden kwamen we in een oase van rust na de roerigheid van auto’s, getoeter en mensen daar. We hoorden hier alleen de vogeltjes”.

Even wegdromen
Heleen studeerde ooit aan de Kunstacademie, en is naar eigen zeggen nu pas aan een creatieve baan begonnen. Met haar eigen bedrijf Snoetz doet ze de styling, visagie en kleding voor foto shoots van vooral ouderen in niet-waargemaakte droomsituaties. “Ze worden door mijn vriendin Ada gefotografeerd in settingen van paus tot rockster. Helemaal af, met rekwisieten en al. Het gaat hierbij echt om de beleving”. Buurvrouw Wilma weet altijd wel gegadigden te vinden voor haar. “Omdat ik weet dat je met zorg werkt”.

Ideale combi
Heleen heeft eigenlijk altijd in management functies gewerkt. Ze zit sinds een jaar helemaal op haar plek bij Heinen Delfts Blauw, waar ze onder andere workshops Delfts blauwe tegels schilderen geeft en ook filiaalleider is van deze nieuwe Concept Store. “Een creatieve management baan en werken op een foto set is een leuke combi”, aldus de ook nog eens afgestudeerde modeontwerpster. ”Ik ben echter een betere styliste dan een ontwerpster”, zo zegt ze. “Trends, wat er gaat komen en dat vertalen in mode, dat lukt wel”.

Alzheimer Café
Daarnaast ontwerpt en vervaardigt ze ook nog eens prachtige ringen. Zelf draagt ze, met het oog op haar werk, een Delftsblauwe en aan de vinger van Wilma prijkt er één met boeken, hun verbindende factor. Ook met buurvrouw Pauline, die ook nog aan het woord komt, heeft ze echter een link: het Alzheimer Café in OPEN Delft. “Daar ben ik vrijwilliger geworden nadat mijn moeder aan Alzheimer is overleden. Daar heb ik niet de meest positieve herinneringen aan, dus moest ik er van mezelf iets uithalen. Pauline is in beeld gekomen tijdens een brainstorm over een andere locatie van het café, dat toen in het Hampshire Hotel was gevestigd. Ik hoorde toen iemand hardop over de Groene Zoom praten en toen bleek dat zij daar ook woonde, maar dat we elkaar nooit bewust hadden gezien. Sindsdien is het Alzheimer Café onze verbinding”.    

PAULINE VERBRUGH
Pauline Verbrugh (62) zag het levenslicht op de vijfde verdieping van de flat aan de Van Foreestweg, met een uitzicht over alleen maar weilanden. Nu kan ze vanuit haar tuin aan de Groene Zoom bijna de flat zien waar ze is geboren. De cirkel is als het ware weer rond na de, naar eigen zeggen, “onwaarschijnlijk vele verhuizingen” in haar leven. Sinds 2016 geniet ze van “dit heerlijke huis in deze heerlijke straat”.

Rust
Na de scheiding van de vader van haar kinderen en een verblijf en baan in Gelderland woonde ze met haar zoon en dochter op een klein flatje aan de Persijnlaan en was het tijd voor iets groters. Toen ze haar huidige woning zag was ze meteen verkocht. “Die dag was alles grauw, maar ik zag die ramen en wist: dit is het”. De huizen hebben allemaal een vide, vanwaar je prachtig naar buiten kunt kijken. Pauline koestert nu de rust van haar huis naast een fulltime baan op de afdeling Bedrijfsinformatie bij Parnassia in Den Haag. De kinderen zijn uitgevlogen en komen soms naar huis, en haar twee poezen houden haar gezelschap.

Hectiek
Haar leven heeft er in het verleden wel hectischer uitgezien. Ooit begon Pauline aan een studie logopedie, maar merkte dat dit het niet was voor haar. “Toen ben ik de ICT ingegaan en heb als trainer gewerkt en een post HBO studie ICT en informatieanalyse gedaan. Ik heb lang als informatieanalist gewerkt. Nadat ik afgestudeerd was na een studie Onderwijskunde in Leiden, ben ik meer de beleidskant opgegaan. Vanwege de baan van mijn toenmalige echtgenoot verhuisden we naar Gelderland, waar ons tweede kind is geboren en waar we lang gewoond hebben. Ik vond een baan als informatieanalist in Gelderland, maar daar kon ik niet in doorgroeien. De baan bij Parnassia volgde en ik ben een aantal jaren op en neer gereisd tussen Gelderland en Den Haag. Maar Delft trok toch en ben daar uiteindelijk na de scheiding weer naar teruggekeerd. Daarna volgde nog het overlijden van de vader van mijn kinderen en werd ik kostwinner”.

Muziek
Naast haar werk is Pauline mantelzorger voor haar moeder, die helaas aan Alzheimer lijdt. In het Alzheimer Café laat ze nog een kant zien van zichzelf, en dat is een muzikale. Samen met vriend en begenadigd gitarist Aad, met wie ze al jaren een muzikaal duo vormt, zorgt ze daar iedere maand voor de achtergrondmuziek voor bezoekers van een lezing. “Dat zorgt voor een wat meer ontspannen setting”, zo verklaart Pauline, die zang en keyboard voor haar rekening neemt in het golden oldie repertoire van die avonden. “En doordat ik op zo’n manier al jaren die lezingen bijwoon, heb ik ook veel geleerd over dementie”.

OOK MEEDOEN?
Lijkt het je ook leuk om met wat buren je verhaal te vertellen? Meld dit dan via: rianne@delftopzondag.nl of 06-40287100 en je verhaal wordt opgetekend in Straattaal!