Straattaal klinkt deze week uit: C. de Wittstraat

7 januari 2023, 10:00 Algemeen

Door Rianne Dekker

RICHARD DAVIDS
Richard Davids (54) woont komende week precies zesentwintig jaar in de Cornelis de Wittstraat. Jaren, waarin lief en leed gedeeld werden met bijvoorbeeld goede buren Frans en Mieke. Richard wil niet al te diep op zijn veelbewogen leven ingaan, maar licht tussen de regels door wat tipjes van de sluier op.

De geboren Hagenaar, die nu wegens ziekte volledig is afgekeurd, is in zijn arbeidzame leven chef-kok geweest. “Ik heb de langste tijd bij Shell in Rijswijk gewerkt. Ook ben ik actief geweest voor een landelijke cateraar en het Ministerie van Economische Zaken”, zo vertelt hij. 

Verflatjes
Dat hij nu hij volledig arbeidsongeschikt is en beperkt door de ziekte kanker, betekent echter geenszins dat zijn handen stilstaan. Richard is namelijk een fervent bouwer van modelhuisjes. “Dit doe ik uit het blote hoofd en bouw ze na van foto’s. Als materiaal gebruik ik de verflatjes van een bekende bouwketen. Mijn buren hebben daarom ook de opdracht om latjes te verzamelen als ze naar de bouwmarkt gaan”. Buurvrouw Mieke haakt hier meteen op in: “Al hebben we een stopcontact nodig, we vragen er altijd latjes bij”. Richard schroomt ook niet zijn achterban te appen onder het mom van “Help je medemens”. “Dit lijkt dan heel serieus, en dan blijkt dat het om een vraag om verflatjes gaat”, lacht hij. Hij maakt bijvoorbeeld vogelhuisjes en heeft de winkel van de visboer nagebouwd. “Gedetailleerd en op schaal”, zegt hij niet zonder trots. Vervolgens geeft hij zijn werk graag weg. “Nee, ik wil er geen geld voor hebben, dan is voor mij de lol eraf. Ik geef mijn huisjes liever aan mensen die er oprecht blij mee zijn”.

Voor elkaar
Richard heeft een zoon, die al uit huis is, en een dochter, die studeert. Hij is na zijn scheiding hertrouwd en zijn vrouw is echt, zoals men dat noemt, een lot uit de loterij. “Mijn kinderen zien haar als hun moeder en dat zegt natuurlijk genoeg”. Hij woont erg naar zijn zin in de straat, die hij omschrijft als sociaal, rustig en vriendelijk. “We lopen als buren de deur niet plat, maar zijn er voor elkaar als dat nodig is. En bij sommigen, ik noem geen namen, kom ik nog wel eens over de vloer”, besluit hij met een knipoog naar Frans en Mieke.  

MIEKE HENNEVELD EN FRANS VAN DER VALK
Mieke Henneveld (65) en Frans van der Valk (66) streken al in 1981 neer in de straat. Het was een tijd van grote woningnood en de enige optie om in Delft te wonen was kopen, tegen een rentestand van 13,6 procent weet Frans nog. Hun huidige woning bestond toen nog uit twee huizen en het stel vestigde zich boven. 41 Jaar later wordt er nog tot volle tevredenheid gewoond op nummer 19, dat inmiddels tot één woonhuis is getransformeerd.

“Ondanks dat de makelaar het destijds afraadde, hebben we toen het stel onder ons eruit ging “even” van twee huizen één gemaakt. Alleen de buitenmuren zijn blijven staan, verder is alles aangepakt. We hebben toen ook nog een omnummering gehad. Het is een fijne straat van kleine arbeiderswoningen die zijn samengevoegd. Er zijn er nog maar een paar in de originele staat”. 

Mieke was 36 jaar lang leerkracht in het basisonderwijs, voor het grootste deel op de Genestetschool (later Vrijenban) aan de Brasserskade. “Het eerste jaar was ik vakleerkracht muziek, daarna stond ik voor de klas. Het was een leuke tijd, met een fijn team in een boeiende, uitdagende wijk”. 

Frans is 25 jaar werkzaam geweest bij de gemeente Delft, waarvan de laatste vijftien jaar als manager Personeelszaken. Daarna vervulde hij deze functie bij het sociaal werkbedrijf, later bekend als Werkse! “Na mijn vervroegde pensioen wilde ik het rustig aan doen, maar ze wisten me te vinden”, zegt hij veelbetekenend. De twee hebben het na hun pensioen namelijk drukker dan ooit. Met vrijwilligerswerk.  

Vrijwilligers gezocht
Frans is inmiddels alweer vijf jaar voorzitter van kledingbank De Buurvrouw. Hij is er zoals hij zegt voor de “randzaken”, het “echte” werk wordt gedaan door tien vrijwillige dames. “En we zoeken nog mensen erbij die tijd hebben om een uur of vier per dag kleding te sorteren en uit te geven. Aanmelden kan via de site van De Buurvrouw”.  

Mieke is taalmaatje geworden vanuit DOK Delft. “Een keer per week help ik een kind met een taalachterstand. Met het zogenaamde interactief voorlezen nodig ik het kind uit om te praten en de woordenschat uit te breiden en het begrijpend lezen te verbeteren. Het is leuk als je het kind hierin vooruit ziet gaan”. 

Helpende handjes
Maar het stel heeft ook gezamenlijke vrijwillige bezigheden. Zoals op camping Abtswoudsehoeve, vroeger een boerderij met weilanden. Mieke verzorgt daar drie dagen in de week het groenonderhoud en Frans is voorzitter van de stichting die de 130 plaatsen tellende camping van zeventien hectare runt. “Ik heb pas geleden voor het eerst met een kettingzaag gewerkt”, aldus Mieke. “Zag je me pas nog thuiskomen met mijn kleren helemaal onder de algen?”, vraagt ze aan haar buren. Frans noemt de ruim zestig gepensioneerde vrijwilligers die met ieder hun eigen expertise voor bouw en (technisch) onderhoud zorgen, liefkozend “de helpende handjes”. “Het is een leuke, gezellige club, die met van alles ondersteunt. Kan een 80-plusser zijn voortent niet opzetten? Doen wij het toch! Bomen vellen, houtwallen maken, maaien, terrassen opleuken, noem het maar. Voor alles wat je maar kunt verzinnen op een camping is een vrijwillige appgroep”.

Popkoor
Verder zingen Frans en Mieke samen in het in april vijftien jaar bestaande 50-plus pop- en musicalkoor New Sound. Frans zegt wel min of meer gedwongen te zijn tot deelname. “Voor New Sound was een wachtlijst voor vrouwen, maar als je je man meenam mocht je er gelijk op. En aldus geschiedde”, legt Mieke uit. “En toen hebben ze me gelijk maar voorzitter gemaakt”, vult Frans aan. Deze functie heeft hij inmiddels weer afgestoten. “Ik probeer namelijk af en toe een gaatje te zoeken om privé nog wat tijd te hebben”.  

Het stel is gek op reizen en trekt er graag met de caravan op uit in Nederland of Europa. Mieke is daarnaast actief met schilderen, waarmee ze de familietraditie hoog houdt. Haar opa, moeder en dochter schilderen namelijk ook. Verder is ze heel muzikaal en speelt goed piano. Evenals haar dochter, die saxofoon en piano speelt in bands. De zoon van Frans en Mieke, die zowel snowboard leraar als verkeerstechnisch tekenaar is, zorgt voor een leuk contrast tegen al dit kunstzinnige geweld. En een leuk detail is, dat hij als jongetje al speelde met de zoon van buurman Richard. 

DIANA HACK  
Ongeveer dertien jaar woont Diana Hack (47) alweer in de straat. Destijds kwam ze hier wonen samen met haar dochter Michelle, die toen net naar de middelbare school ging. De snelle rekenaar ziet het goed, Diana werd vroeg moeder. Maar ook weer “laat”. Zoon Daan werd namelijk pas zeven jaar geleden de nieuwe inwoner van de straat.

“Toen ik hier een jaar woonde ben ik mijn vriend Jeroen tegengekomen. Met hem heb ik Daan gekregen. Er zit een leeftijdsverschil van achttien jaar tussen mijn dochter en mijn zoon. Mijn dochter is net het huis uit, maar het contact met haar broertje is prima. Hij blijft regelmatig bij haar slapen en ze neemt hem mee op vakantie naar Griekenland”, aldus een trotse Diana.

Voetenwerk
Ook op zakelijk gebied gaat het Diana voor de wind. Ze heeft haar droom waargemaakt en is nu bijna fulltime zelfstandig ambulant pedicure. Gedurende een periode van dertien jaar is zo zover gekomen. “Aanvankelijk werkte ik achttien jaar ook als ondersteunend medewerker in een apotheek in oud Rijswijk en deed het pedicurewerk erbij. Toen ik stopte bij de apotheek ben ik niet meteen fulltime gegaan, want het is best zwaar werk. Nu werk ik drie dagen onder schooltijd en twee volle dagen, en soms ook ‘s-avonds. Ik kom bij de mensen thuis en om de week een dag bij de TU voor het personeel. Er is daar een leuke personeelsvereniging, en ze hebben mij hiervoor gevraagd. Er is sowieso veel vraag naar pedicurewerk. Dat komt door de vergrijzing, ouderen blijven ook langer thuis wonen. En er zijn weinig pedicures die nog aan huis komen”.
Haar partner Jeroen de Blij heeft in zijn werk ook een link met voeten. Hij legt en renoveert namelijk houten vloeren en doet traprenovatie als ZZP-er onder de naam Totaal Parket Delft. In zijn vrije tijd speelt hij gitaar en darttoernooien. Zijn thuisbasis is café de Bonte Os. Diana houdt van schilderen, waar ze ook een cursus voor heeft gedaan. Samen gaan ze graag lekker uit eten in de stad.

Diana heeft het naar haar zin in de straat. “Ik zou nergens anders meer heen willen”, zo zegt ze. “Dan maar een traplift”, valt buurvrouw Mieke haar bij.