Verbod op Sinterklaas
DELFT - De Hervorming was er debet aan dat omstreeks 1572 een einde kwam aan een aantal religieuze feesten. Daarmee kwam ook het sinterklaasfeest onder druk te staan. Toch wist het de Reformatie te overleven en bleef de goedheiligman welkom in Delft.
Door Jeroen Stolk
Dit tot ergernis van de kerkelijke autoriteiten. Het kon daarom niet uitblijven dat de kerkenraad het verzoek bij het stadsbestuur neerlegde om dit kinderfeest te verbieden. De raad vond dat er teveel geld verspild werd aan nutteloze zaken als suikergoed en dergelijke. Daar kwam nog bij dat de Sint een bisschop was en daarmee een erfenis van het paapse geloof. Het Delftse stadsbestuur ging daarin mee en vaardigde een verbod uit op de sinterklaasviering. Daarbij hoopte men met het verbod ‘afgoderye’ tegen te gaan, alsmede ‘superstitie ende waengeloof’. Niet alleen suikerbeesten gingen in de ban, ook taaipoppen mochten niet langer over de toonbank gaan. Het mocht niet baten. De Sint, zij het illegaal, bleef van harte welkom in onze stad. Toch zou het nog tot de twintigste eeuw duren tot Sint Nicolaas zich weer in de Delftse straten zou vertonen. Dat was in 1902 toen een slimme ondernemer de Sint in Delft herintroduceerde. Wel moest de goedheiligman na zijn intocht aan het werk voor deze uitbater van een behangwinkel op de Boterbrug. Zijn taak? Het bezorgen van de bestellingen van behanger/stoffeerder Dücker.