Kijken naar het WK brengt Chris Kronshorst even terug naar Qatar
DELFT - Afgelopen zondag trapte gastland Qatar in het Al Bayt Stadion in Al Khor af voor het Wereldkampioenschap voetbal. Chris Kronshorst zat aan de buis gekluisterd en zag vijf van zijn voormalig pupillen verliezen van Ecuador (0-2).
Door: Alphons de Wit jr.
Kronshorst ziet het nog helemaal voor zich: de gekte die op 2 december 2010 uitbrak, toen duidelijk werd dat Qatar gastland zou zijn voor het onlangs gestarte wereldkampioenschap. "De mensen gingen er massaal de straat op en het was groot feest in de straten. Toevallig was ik op dat moment assistent-trainer van Co Adriaanse bij het Qatarese Olympisch Elftal. Vanaf dat moment stond ook alles in het teken van dit toernooi."
Kosten noch moeite
De trainer zag dat er kosten nog moeite werden gespaard. "Jeugdelftallen vanuit heel Europa werden voor een weekje ingevlogen om twee wedstrijden tegen hun Qatarese leeftijdsgenoten te spelen en er werd bij verschillende Europese topclubs een kijkje in de keuken genomen. Daarnaast werden uit verschillende Afrikaanse landen spelers bekeken om te kijken of ze iets toe zouden kunnen voegen aan het elftal. Als je het zondag aan het begin van de avond zo zag, heeft het in mijn ogen helaas niet veel uitgehaald."
Waar afgelopen zondag weinig lijn in het elftal van bondscoach Félix Sánchez Bas leek te zitten, was dat twaalfenhalf jaar geleden onder Co Adriaanse wel anders. "Co denkt als trainer natuurlijk uitsluitend aanvallend en hamert heel erg op discipline. Als je ziet hoe er zondag gespeeld werd, was daar weinig van terug te zien. Dat is zonde, want ik ben ervan overtuigd dat er meer uit die jongens met wie we hebben gewerkt, te halen valt."
Ontslag
Het Qatarese Olympisch Elftal was niet de eerste klus die Kronshorst in de Golfstaat aannam. Drie jaar eerder volgde hij Co Adriaanse al naar de nationale topclub Al-Sadd. "En ook daar was alles tot in de puntjes geregeld: het was heerlijk werken daar. De faciliteiten waren fantastisch, maar als er in die gigantische stadions dertig man op de tribune zaten, dan was het veel. Bij Al-Sadd presteerden we goed, stonden we bovenaan, maar toen we een wedstrijd tussen Qatar en Australië bekeken, werd Co gebeld. Hij moest even naar beneden komen. Een kwartier later belde hij mij en vroeg of ik ook wilde aantreden. Toen ik daar aankwam, was Co's boodschap dat de emir iets tegen me wilde zeggen: de club was tevreden met ons werk en de resultaten, maar we werden toch ontslagen."
Omstandigheden
Al voor die tijd was het Kronshorst wel duidelijk dat niet iedereen zoals voetbaltrainers goed werd behandeld in de Golfstaat. "Wat wel de meeste indruk maakte was de keuring die je moest ondergaan, als je langer dan achtentwintig dagen in het land verbleef. Midden in de woestijn stond een gebouw waar je je moest melden en daar zaten jonge kinderen met ontbloot bovenlijf te trillen van de zenuwen: ze moesten wel aangenomen worden, zodat ze wat geld konden verdienen. Wat me ook bijstond was dat ik een wedstrijd in Al Khor ging bekijken en dat ik langs de weg allemaal jonge jongens voor de wind in de woestijn zag schuilen. Zij hadden aan de weg gewerkt en werden later met een bus zonder ramen opgehaald, zodat ze naar hun slaapplaats konden en ze werden afgelost door een nieuwe groep arbeiders."
Kronshorst zag dat dat niet klopte. "Ik heb het ook aanhangig gemaakt bij andere trainers; gezegd dat ik vond dat het niet kon, maar ik kreeg weinig gehoor. Ik heb nooit echt op het punt gestaan om hierom te stoppen: het was er als trainer echt fantastisch om te werken."
Bezeten van het spelletje
Trainen doet de 76-jarige Kronshorst nog steeds: hij begeleidt wat jonge talenten en heeft zijn eigen voetbalschool. "Daarnaast probeer ik in deze tijd zoveel mogelijk van het WK mee te krijgen. Dat is toch prachtig. Afgelopen maandag heb ik Nederland zitten kijken en dat viel me niet helemaal mee. Natuurlijk is 2-0 tegen Senegal een mooi resultaat, maar het voetbal hield nog niet over."
Over de grootste kanshebbers op de felbegeerde Jules Rimet-beker is hij duidelijk. "Ik denk dat het tussen Argentinië en Brazilië gaat. Die ploegen hebben zoveel kwaliteit. Aan de andere kant zie ik ook Engeland als een titelkandidaat. Zij hebben het voordeel dat het toernooi nu eens halverwege het seizoen valt in temperaturen waar ze wat beter aan gewend zijn. Dat kan natuurlijk in hun voordeel werken ten opzichte van een situatie waarin je een seizoen lang bent uitgeknepen en dan ook nog eens in extreme hitte moet gaan spelen. Die weersomstandigheden vallen in Qatar nu gelukkig wel mee."