Straattaal klinkt deze week uit: Javastraat

19 november 2022, 10:00 Algemeen

Door Rianne Dekker

SJAAK LISPET
Delvenaar Sjaak Lispet (73) geniet al jaren van zijn pensioen, maar stilzitten is er niet bij. De voorzitter van Sportvereniging Full Speed en het tweejaarlijkse evenement Swim to fight cancer, is zo’n jaar of zeven geleden nog beloond met een Koninklijke Onderscheiding voor zijn vele vrijwilligerswerk. Volgens eigen zeggen is hij nooit thuis. “Mijn vrouw en ik zijn 52 jaar getrouwd, waarvan ik eigenlijk maar 26”.

Echtgenote Tonnie, (bijna 74) en ook een echte Delvenaar, zit daar echter niet mee. Zo kan zij zich ongestoord richten op haar eigen dingen. “Maar goed dat je niet altijd thuis bent”, bekrachtigt ze. Sjaak heeft zelfs al eens iemand horen zeggen: “Als jij thuis gaat zitten ga je dood”. Alleen de woensdag ziet Tonnie Sjaak de hele dag. “Die is heilig”, aldus de trotse overgrootvader. “Dat is onze oppas dag, dan zijn we oppas opa en oma voor onze twee achterkleinkinderen en één van onze vijf kleinkinderen”.  

Spil
De rest van de dagen echter, is Sjaak te vinden “bij de voetbal”. “Ik doe daar onderhoud aan en inkoop voor de kantine. Ik sta achter de bar, ondersteun bij het beheer van de financiën en was de voetbalkleding. Ja, je zou me de spil kunnen noemen, ja”.

Sjaak was 46 jaar werkzaam bij de TU Delft als technicus in het lab. Daarnaast deed hij vrijwilligerswerk in de botanische tuin en hield zich bezig met “sociale dingen” als catering, verjaardagen en zieken. “Ik zit nog steeds in de feestcommissie”, aldus de duizendpoot. 

Even ergens anders
Momenteel is het wonen aan de Javastraat echter even geen feest. Vanwege een grootscheepse renovatie moesten Sjaak en Tonnie voor zes weken hun huis verlaten en wonen ze op een tijdelijk adres in de Bankastraat. Oké buurvrouwen Margreet en Liesbeth, die ook aan het woord komen in deze editie van Straattaal, zitten in hetzelfde schuitje. Maar als het goed is zitten de trouwe bewoners van “hun” Javastraat met de kerst weer warm en gezellig in hun huizen.

Al 42 jaar
Sjaak en Tonnie kunnen zich niet voorstellen ergens anders te wonen dan in de Javastraat. “We wonen er al 42 jaar en het is er leuk wonen hoor. De laatste tijd wordt de rust van de vergrijsde straat wel regelmatig verstoord door studenten, die aan de Brasserskade in verkamerde huizen wonen. Als ze tot diep in de nacht buiten zitten gaat dit vaak niet in stilte. Maar je kunt wel een goed gesprek met hen voeren hierover, en als door de renovatie onze woningen beter geïsoleerd zijn, zal dit ook gaan schelen”.  

Voor altijd in de Javastraat
De buren zijn unaniem over het feit, dat ze nooit meer weggaan uit de Javastraat. Sjaak: “We zijn nu allemaal in ruste zoals dat heet. Als we de renovatie doorstaan hebben zal het onze tijd hier wel uitdienen. En als we slecht ter been gaan raken nemen we wel een traplift!”  

MARGREET KUIPER
Margreet Kuiper (64) woont nu 33 jaar in de Javastraat. Ze was afkomstig van De Bras en geboren in Delfgauw, en leerde haar man, die uit de Javastraat kwam, vijftig jaar geleden kennen. Inmiddels zijn ze 44 jaar getrouwd en twee kinderen en twee kleinkinderen rijker. Ook een bijzondere ervaring is Margreet rijker. Ze is “schoon” verklaard, nadat ze zes jaar geleden endeldarm kanker kreeg. “Maar ik ben wel altijd doorgegaan met leven”.

Margreet zegt er niet als patiënt te hebben uitgezien. “Ik ben er altijd goed uit blijven zien. Ook na een ingrijpende operatie, waarbij een stukje darm is weggehaald. Vorig jaar ben ik schoon verklaard. Er wordt niet vaak gesproken over mensen die genezen van kanker, maar het gebeurt dus wel!”

Band met buurvrouw Liesbeth
Ze geeft aan tijdens haar ziekte veel steun gehad te hebben van buurvrouw Liesbeth, die ook aan het woord komt in deze rubriek. “als het nodig was sprong Liesbeth bij. Ze ging bijvoorbeeld mee naar het ziekenhuis en een stukje wandelen. We hebben hierdoor een sterke band gekregen”.

Gestopt met werken
Dankzij de positieve uitslag kan Margreet dus blijven genieten van bijvoorbeeld het oppassen op haar kleinkinderen, twee dagen per week. Ze is nog niet zo lang geleden gestopt met werken, eerst in de zorg en daarna gedurende 23 jaar in de schoonmaak. “Iedere avond maakte ik schoon, het was ons feestje. Toen kwam Corona en in combinatie met de oppas op de kleinkinderen vond ik het wel welletjes geweest met werken en heb mijn baan opgezegd”.
Al zit ze niet achter de geraniums, zo druk als Sjaak heeft ze het echter niet. “Die is alleen op papier met pensioen”, zegt ze lachend. Ook is ze niet zo vlijtig met de raamwisser als buurvrouw Liesbeth. “Die zeemt zelfs ramen op zondag”, zo geeft ze aan. Liesbeth zal verderop verklaren hoe ze daar soms zo toe komt.

Niet veel koffie
Iedere dag gaat Margreet even kijken naar de vorderingen aan haar huis in de Javastraat. Ze schuwt daarbij haar mening over bepaalde zaken niet. “Waar we invloed op hebben, dat zeggen we”, zeggen zij en buurvrouwen Liesbeth en Tonnie. Ook Margreet zal blij zijn als ze in december weer terug kan naar haar Javastraat, al is ze blij met de vervangende woonruimte. “De gemeente heeft, anticiperend op de renovatie, huizen die leeg kwamen in omliggende straten leeg gehouden. Op deze manier was er voor ons plek om zes weken te verblijven”. Ze heeft zoals gezegd een goed contact met buren Liesbeth en haar man, en met Sjaak en Tonnie, maar ze lopen de deur niet plat. “Nee, we drinken geen koffie bij elkaar. Nou, misschien een enkele keer bij Liesbeth”. “We praten wel over de schutting”, aldus Tonnie.

LIESBETH BLOEM
Liesbeth Bloem (74) woont al maar liefst 56 jaar in de Javastraat. Haar man maakt het echter nog bonter. “Hij woont er al tachtig jaar, is er geboren. Toen we trouwden ben ik erbij gekomen. Wij woonden toen boven en mijn schoonmoeder beneden. Zo ging dat”.

Liesbeth bracht haar jeugd in Schipluiden door, nadat zij en haar moeder vanuit Brabant richting Midden-Delfland kwamen. Ook zij wil de Javastraat niet meer uit sinds ze met het “virus” is besmet. Ze zal dan ook net als haar buren opgelucht ademhalen als de grootscheepse renovatie van de huizen uit 1919 is afgerond. “In 2019 werd bekend dat ze gerenoveerd zouden worden. In eerste instantie stonden de huizen op de nominatie om gesloopt te worden, maar er is besloten tot deze aanpak. Het hele huis wordt gestript. Vloeren, ramen en deuren worden vervangen, dakkapellen gezet en isolatie aangebracht. Een keuken van dertig jaar oud of een kachel gaat eruit. En centrale verwarming wordt verplicht”.  

Steunpunt
Liesbeth, en zeker haar man, hebben er een complete historie liggen. Ze kregen twee kinderen, twee kleinkinderen en twee bonus kleinkinderen. Liesbeth werkte in de horeca en catering voordat ze van haar pensioen ging genieten. Nu is het haar missie om klaar te staan voor iedereen, een steunpunt te zijn zoals ze bijvoorbeeld voor Margreet was tijdens haar ziekte. “Maar wee degene die daar misbruik van maakt”, zo zegt ze. “Ik zeem wel eens ramen voor mensen die dat even niet kunnen om bepaalde redenen, maar het is wel tot hier en niet verder”.

Jong door straat
Een en ander heeft er wel in geresulteerd dat iedereen die hulp nodig heeft haar weet te vinden. “Ze kent ook iedereen van naam”, aldus buurvrouw Margreet. “Ze helpt als het moet, zoekt de mensen op”. “En als we met vakantie gaan past ze op onze poes”, haast buurman Sjaak zich te zeggen. Ook Liesbeth ziet er opvallend jong uit, net als haar buren. “Dat zal wel door de rustige, vergrijsde straat komen”, lacht ze. “Maar we zijn overigens wel blij dat er wat jonge gezinnen in de straat zijn komen wonen. Dat houdt het wel wat levendiger”.
   

MEEDOEN AAN STRAATTAAL?
Is ook jouw straat het waard om een plekje te krijgen in deze rubriek? Schroom dan niet wat buren bij elkaar te trommelen en jullie verhaal te doen op deze pagina. Je kunt contact leggen via: rianne@delftopzondag.nl of 06-40287100.