Hoe gaat het met Jan Beukers?
Algemeen Hoe is het nu met?Jan Beukers begon in de jeugd met voetbal, kwam op een gegeven moment in aanraking met handbal, combineerde een tijdje beide sporten maar besloot uiteindelijk helemaal voor het handbal te gaan. Hij speelde 10 jaar in het eerste bij ROHDA wat in 1970 fuseerde met EDH. Na zijn actieve periode haalde hij zijn ABO en A-diploma om vervolgens jeugdtrainer te worden bij EDH en later Quintus. Hij heeft al zijn activiteiten goed gedocumenteerd in plakboeken en geschriften, dit heeft geresulteerd in een prachtig naslagwerk.
Hoe gaat het met je?
Het gaat prima, ben goed gezond, kan alles nog doen en voel me wat dat betreft spekkoper, zeker in vergelijking met sommige van mijn leeftijdsgenoten.
Wat was destijds de reden om voor handbal te kiezen?
ROHDA was een gezellige vereniging waar ik het goed naar mijn zin had en ik merkte ook al snel dat ik met handbal meer zou kunnen bereiken dus dit waren voor mij de doorslaggevende redenen om met handbal door te gaan.
Wat voor type speler was je?
Ik moest het hebben van mijn inzet, conditioneel sterk, had scorend vermogen en ook een snelle break out was mijn specialiteit.
Hoe kijk je terug op jouw handbalperiode?
In 1970 ging ROHDA op in EDH, ik speelde tot 1980 in het eerste. Daarna een jaar in het derde om uiteindelijk toch na een jaar weer terug te keren in het eerste. Bij EDH hadden we op een gegeven moment een promotie wedstrijd tegen Wilton-Feyenoord. Deze wedstrijd wonnen we uiteindelijk met minimaal verschil 13-11 waardoor we in de derde divisie terechtkwamen. Ik heb in 1967 een klein jaartje verslagen van onze wedstrijden geschreven. Destijds was de fabeltjeskrant dagelijks op de televisie en ik had iedere speler uit ons team gekoppeld aan een karakter en naam uit de fabeltjeskrant, dit natuurlijk tot grote hilariteit van alle betrokkenen. Ook heb ik mijn eigen dochter aan het handballen gekregen.
In 1987 ben ik overgestapt naar Quintus en heb daar de jeugd getraind samen met Jan van Kester en ook veel activiteiten georganiseerd voor de jeugd bij Quintus maar ook als commissielid van de Afd. Den Haag voor de jeugd van andere handbalverenigingen.
Wat wil je verder nog kwijt?
In 2014 is EDH noodgedwongen opgehouden te bestaan, gebrek aan kader, een teruglopend ledenbestand en oplopende kosten hebben ervoor gezorgd dat de vereniging uiteindelijk niet meer levensvatbaar bleek. De overgebleven leden zijn toen grotendeels overgestapt naar Oliveo. Ik vind het nog steeds erg jammer dat we in Delft geen handbalvereniging meer hebben. De liefde voor de sport is altijd gebleven, ik volg alles nog op dat gebied, en ga zelf ook nog regelmatig kijken bij Velo en Quintus. Ik heb daarbij wel een voorkeur voor de dames, zij spelen over het algemeen wat technischer, bij de heren is het allemaal wat harder en fysieker.
Wat doe je nu nog?
Ik ben nu 15 jaar met pensioen, sindsdien hebben mijn vrouw en ik een aantal prachtige reizen gemaakt. Zo zijn we onder andere naar Indonesië, China, Zuid-Afrika, Tibet en Peru geweest en ook hebben we met de caravan veel door Europa getrokken. Daarnaast is fotografie een liefhebberij, ben ik manager van de band Fleetwood Maniacs, zit ik 2x per week in de sportschool en zing ik ook nog met erg veel plezier in een koor New Sound.