Jongeling Karim Ross wil met SEP meegroeien naar een hoger niveau
sportDELFT - SEP beleeft nog niet de seizoensstart waarop het had gehoopt. Na een 1-1 bij CKC werd vorige week zaterdag met 3-5 verloren van Ariston ‘80. Middenvelder Karim Ross heeft nog alle vertrouwen in een mooi seizoen.
Door: Alphons de Wit jr.
Het leek allemaal zo goed te gaan, afgelopen zaterdag. SEP ging met 2-0 de rust in. “En toen ik zelf na een counter voor de 3-0 tekende, leek de wedstrijd wel gespeeld. Aan de andere kant kwam Ariston ‘80 wel veel feller uit de kleedkamer en daar hadden we het moeilijk mee. Uit een penalty maakten zij de 3-1 en uiteindelijk maakten zij met goed voetbal ook gelijk. Tot overmaat van ramp kreeg Kai van Leest een rode kaart na een overtreding op het middenveld en scoorden zij nog twee keer. Dat is zonde, want het is wel duidelijk dat het niveau in de derde klasse zaterdag wat hoger is dan op zondag. Dat in ogenschouw nemend, mag je een 3-0 voorsprong natuurlijk nooit op deze manier weggeven. Ik hoop dat we er van hebben geleerd, want het zijn dure punten die we hebben laten liggen.”
Vaste waarde
De 18-jarige middenvelder is een vaste waarde in het elftal van Marcel de Letter en maakt al voor het derde seizoen op rij deel uit van de selectie van de roodgelen. “Hoe ik er op mijn zestiende bij ben gekomen, is eigenlijk best een leuk verhaal. In de jeugd was ik altijd wel één van de betere spelers uit mijn lichting, maar ik was nooit bezig met meedoen bij de senioren; ik wilde liever met mijn vrienden voetballen. En toen kwam corona: het hele sociale leven, maar ook de voetbal kwam stil te liggen. Toen er weer steeds iets meer mogelijk was, spraken we weer wat met vrienden af. Ik had afgesproken met Robin Sueters, maar hij trainde die avond bij het eerste elftal mee. Uiteindelijk vroeg hij aan de trainer of ik ook mee mocht doen en dat was geen probleem; ik ben niet meer weggeweest en inmiddels zit ik al ruim anderhalf jaar bij de selectie.”
Toen er weer in competitieverband werd gevoetbald, was dat best even wennen. “Ik denk dat er geen stap zo groot is als die van de jeugd naar de senioren. Alles werd fysieker en ging een stuk sneller. Daarbij was ik al in het eerste gedebuteerd voordat ik meedeed aan de wedstrijden in de beloftencompetitie. Daar speel ik nu trouwens nog steeds in mee.”
Begrijpelijke keuze
Een ander punt dat even wennen was, was de positie waarop Ross in de senioren werd geposteerd. Waar hij in de jeugd zijn wedstrijden als centrale verdediger speelde, zette Marcel de Letter hem op het middenveld. “Dat is denk ik wel een begrijpelijke keuze. Ik kan me voorstellen dat je een jongen van zestien die pas net komt kijken niet op een positie neerzet waar elk foutje grote gevolgen kan hebben. Daarbij hebben we centraal achterin heel wat goede voetballers; we spelen niet voor niets met drie centralen. Al met al bevalt de positie op het middenveld me ook prima, vooral in balbezit. Als we de bal niet hebben, moet ik wel heel veel meters maken en dat is niet altijd leuk, maar in balbezit kan ik meer meedoen met de aanval. Ook komen mijn kwaliteiten op deze plek goed tot zijn recht: ik ben denk ik belangrijk voor de balans op het middenveld en probeer de organisatie goed neer te zetten. Daarnaast heb ik een aardig loopvermogen en weet ik door mijn tactisch inzicht wanneer ik kan meedoen met de aanval en wanneer beter niet. Ook beschik ik over aardig wat duelkracht. Zo veroverde ik zaterdag de bal in een duel, ging mee naar voren en wist uiteindelijk te scoren. Dat is natuurlijk leuk.”
Uiteindelijk was de 3-0 vorige week zaterdag dus niet genoeg. Maar dat gaat niet ten koste van de sfeer op sportpark Tanthof-Zuid. “Natuurlijk waren we er na afloop van de wedstrijd wel even goed ziek van, zeker ook van de manier waarop we verloren. Maar na een uur of twee zat de sfeer er wel weer goed in: dat zit altijd wel goed bij SEP. Ik speel er al veertien jaar en heb het er nog elke dag heel erg naar mijn zin.”
Dat komt niet in de laatste plaats door zijn trainer, Marcel de Letter. “Ik ken hem eigenlijk al heel lang. Mijn zusje is een goede vriendin van zijn dochter en zij komen dus al jaren bij elkaar over de vloer. Hij is niet alleen een heel aardige en grappige man, maar hij is ook nog eens een heel goede trainer. Hij ligt goed in de groep, weet duidelijk uit te leggen wat hij van ons verwacht en weet ook wanneer hij streng moet zijn.”
Al met al zit Ross dus op zijn plek bij SEP. “We hebben een jonge, talentvolle groep waar nog heel veel potentie in zit. Ik hoop hier de komende jaren nog dwingender en dominanter te worden, zodat ik een onmisbare schakel in het elftal word. Daarnaast hoop ik belangrijker te worden met goals en assists. Ik wil met de club meegroeien en voorlopig ben ik helemaal niet bezig met een volgende stap: het is heerlijk om hier met mijn vrienden te voetballen.”