Hoe gaat het met Terence van Koppen?
DEN HAAG - Terence van Koppen (34) had de talenten voor een veelbelovende carrière, maar hij vond voetballen met zijn vrienden belangrijker.
- Hoe gaat het met je?
"Het gaat goed, ook onder corona hebben wij niets te klagen. Mijn vrouw Julia en ik hebben allebei een vitaal beroep, zodat onze dochters van bijna 2 en 4 jaar naar de dagopvang kunnen. Mijn vrouw werkt in de zorg en ik ben zelf, makkelijk gezegd, als beheerder van het assortiment werkzaam op het hoofdkantoor van DirckIII, de grootste discountslijterij van Nederland. Door het sluiten van de horeca hebben wij het drukker dan voor corona. Met name de online verkopen gaan door het dak."
- Waar ben je begonnen?
"Bij SEP, toen ik 6 jaar was. Ik heb het nog aan mijn vader gevraagd waarom SEP, maar het antwoord was: "Omdat het lekker dichtbij was.". Wij woonden toen in het Tanthof. Bij SEP heb ik het altijd heel goed naar mijn zin gehad, al ben ik ook nog een jaartje gestopt. Al mijn vrienden gingen naar een hogere klasse, maar ik moest blijven omdat ik te jong was. Voor mij reden om te stoppen. Mijn broer Mike heeft mij later overgehaald om weer bij SEP te komen voetballen. Ik werd toen al heel snel geselecteerd voor de KNVB-selectie district West II. Ook werd ik door Sparta uitgenodigd om daar, als een soort stage, te komen trainen. Dat heb ik zo'n 3 maanden gedaan, want kennelijk was ik toch niet goed genoeg. Ik vond dat ook niet erg, ik vond plezier hebben veel belangrijker."
- Je maakte al vroeg je debuut in het eerste elftal van SEP?
"Ik was 15 jaar oud toen trainer Jan Etienne mij bij het eerste elftal haalde. Uit tegen Full Speed, 1-0 verloren. In die tijd bestond mijn weekend uit voetballen: op vrijdagavond trainen met de selectie, op zaterdag met de A1 spelen en zondag met het eerste elftal mee. Alles bij elkaar heb ik zo'n 350 wedstrijden voor SEP gespeeld, ben ik twee keer achter elkaar topscorer van Delft geweest en heb ik met het 015regio-elftal op het toernooi bij Oliveo nog tegen Virgil van Dijk gespeeld. Allemaal leuk voor het moment, maar eigenlijk koop je er niets voor. Ik vond voetballen met mijn vrienden veel belangrijker."
"In al die jaren heb ik heel wat trainers gehad. Naast Jan ook met Peter Pothof, Marcel de Letter en Joop Hoornweg gewerkt. Onder Joop kampioen geworden met mijn broer op het doel, dat was leuk. Mijn moeder, mijn trouwste supporter, heeft alle krantenknipsels bewaard en dat netjes in een album geplakt."
- Toch ging je bij SEP weg?
"Ja, ik begon mij te storen aan kleine dingetjes, was het vaak niet eens met het reilen en zeilen. Ik koos voor mijzelf. Van SEP naar Schipluiden, daar heb ik totaal geen spijt van gehad, het voelde als een warm bad. Veel vrienden aan Schipluiden overgehouden. Manuel Vissers was de trainer en hij had oefenstof met een gedachte, voor mij Next Level. Bij Schipluiden ook in de Derde Klasse gespeeld, maar het niveau op zaterdag is toch hoger dan op zondag. En een magisch trainingsweekend in Barcelona meegemaakt, inclusief straftraining, haha."
- Wat voor type speler was je?
"Snel, met een leuke actie in huis. Met een sterk linkerbeen, al kon ik met rechts ook uit de voeten. En met een verre inworp. Daarmee heb ik nog tegen Concordia gescoord."
- Wat doe je nu nog?
"Na 3 jaar Schipluiden naar SEP terug gegaan. Ik ben met mijn vrienden uit mijn jeugdtijd in SEP 4 gaan spelen. En ik spreek wekelijks met mijn vriend Martijn van Dorp af om een uurtje hard te lopen. (RvD)