Urban Walking! (aflevering 9)
DELFT - Delftenaren Cock Hazeu en Peter Kuiper zijn al een paar jaar bezig met het ontwikkelen van flinke rondwandelingen, onder het motto 'Wandelen Dichtbij’.
Samen hebben de heren een serie van tien wandelingen van 12 à 15 km ontwikkeld in en om Delft: ‘Tien keer Delft; urban walking op z’n best!’ Al deze wandelingen zijn ook ontsloten op de WandelZoekPagina (www.wandelzoekpagina.nl).
Delft-Zuid: het dichtst bebouwde stukje Nederland (12 km)
Je wandelt door de naoorlogse wijken van de stad, waarvan de bouw in de jaren zestig is begonnen en heeft geduurd tot de jaren negentig. In Delft-Zuid wonen meer Delftenaren dan in de rest van de stad. Je vindt hier hoogbouw in soorten en maten, maar ook heel veel typen laagbouw. In een bouwperiode van 27 jaar (1965-1992) veranderde niet alleen de woningbehoefte, maar ook de bouwkundige en planologische opvattingen en modes. En her en der ontdek je een paar architectonische verrassingen. Maar wat deze wandeling je vooral wil laten zien en voelen: zó woon en leef je in wederopbouw-Nederland. Complete routebeschrijving: https://www.wandelzoekpagina.nl/delft-f
Voorhof en Buitenhof
In de naoorlogse wederopbouwperiode heerste er grote woningnood in Nederland. Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening was toen een van de belangrijkste overheidstaken, met een eigen minister en ministerie. Ook in Delft werd, onder leiding van stedenbouwkundige ir. S.J. van Embden, er begin jaren vijftig een omvattend stadsuitbreidingsplan gemaakt. Dat plan kon pas gerealiseerd worden toen grote stukken landelijk weidegebied van de gemeente Schipluiden bij de stad werden gevoegd. In het Structuurplan voor het nieuwe gebied gingen de ontwerpers uit van een ‘organische stadsopbouw’: de stad werd opgebouwd uit wijken en buurten, die van elkaar gescheiden werden door open groene ruimtes. Op grond van deze principes werden vanaf 1965 de wijken Voorhof en Buitenhof ontwikkeld, met veel hoogbouw. En nu het groen tot volle wasdom is gekomen, laat de wijk een boeiend contrast zien: dichtbevolkt, en toch heel groen!
De ‘letterflat’
Aan het Dirk Costerplein in de Voorhof staat een flatgebouw vol met grote letters op de galerijen. En waar staan die letters voor? Heel toepasselijk zijn het zinsnedes van de beroemde Delftse essayist en criticus Dirk Coster. Op flinke afstand, bijvoorbeeld vanaf de Kruithuisweg of vanaf de Voorhofdreef, zijn die teksten supergoed te zien.
De transformatie van de Poptahof
Een aantal van de flatgebouwen die in de jaren zestig in de Poptahof zijn gebouwd, waren er veertig jaar later al zo armetierig aan toe dat de gemeente en de woningbouwvereniging voor de vraag stonden hoe het er verder mee moest. Rond 2010 heeft het architectenbureau Molenaar & Van Winden een plan gemaakt om de flats drastisch te renoveren. Voor twee van de flats is dat plan ook gerealiseerd. De flats zijn afgetopt en aan het fragiele casco is het nodige staal toegevoegd. Vervolgens hebben de flats een heel nieuw ‘jasje’ gekregen. Aan een kopgevel is nieuw volume aangebouwd, en de onderste twee bouwlagen zijn uitgebouwd met ruimtes voor kleine bedrijfjes. De laagbouw naast de flats heeft ook een make-over gekregen. Het ziet er daardoor een stuk fraaier uit, en het is allemaal nog net gebeurd toen de wooncorporaties nog ‘goed in de slappe was’ zaten. Daar is nu geen sprake meer van; mede reden waarom er maar voor twee van de flats zo’n transformatie uiteindelijk doorgang heeft gevonden.
De diagoonwoningen van Hertzberger aan de Gebbenlaan
Architectuurliefhebbers opgelet! Je wandelt hier langs de acht diagoonwoningen van architect Herman Hertzberger (1932). De woningen zijn gebouwd in 1971. Kenmerkend voor de woningen zijn dat de verschillende leefplekken liggen rond een vaste kern van trappen die telkens een halve verdieping verspringen. Die leefplekken zijn met elkaar verbonden door een vide, die ervoor zorgt dat de woning allemaal doorkijkjes heeft en daardoor als één ruimte aanvoelt. De woningen zijn uitgevoerd in grijze B2-betonblokken, zowel binnen als buiten, ook bedoeld om de eenheid van de woningen te benadrukken. De diagoonwoningen zijn ontworpen als halfproduct, als karkas dat door de bewoners zelf afgemaakt, uitgebreid en ingevuld kon worden afhankelijk van hun (veranderende) woonwensen. Als je de acht woningen van binnen zou bezoeken, wat helaas niet mogelijk is!, kun je zien dat ze allemaal verschillend zijn geworden. Niet bij toeval worden een aantal van de woningen bewoond door bouwkundig ingenieurs – die ermee opgeleid zijn dat ‘wonen’ moet worden opgevat als een specifieke vorm van ‘werken’!
