'We komen al zo'n beetje ons hele leven bij Concordia!'
DELFT - Delft barst van de sporttalenten die een grote belofte zijn voor de toekomst. Zo ook Tijs Sneek (19), Noam Althuis (18), Felix Nijman (20) en Mika Bavelaar (20), die samen bij Concordia voetballen.
Door Bianca Poort
Tijs, Noam, Felix en Mika hebben samen de hele jeugd van Concordia doorlopen en spelen waarschijnlijk volgend seizoen samen in het eerste elftal van de club. De heren zijn volop bezig met selectietrainingen en hebben er het volste vertrouwen in dat ze komend seizoen een plekje in de selectie hebben. "Dat komt hopelijk wel goed, als hij ons tenminste niet geblesseerd schopt", lacht Felix, gebarend naar Noam.
Concordia
Het begon allemaal toen de talenten vijf of zes jaar oud waren. "Mijn vader voetbalde en ik ging altijd mee om bij hem te kijken. Ik vond het zelf ook leuk en al gauw was ik nergens anders te vinden dan op het voetbalveld", vertelt Mika. "Bij mij ging het ongeveer net zo. Mijn oudere broers voetbalden al, dus het ging een beetje vanzelf", aldus Noam. "Ik schopte overal al tegenaan", grijnst Felix. "Toen kreeg ik een bal en was het wel duidelijk dat ik op voetbal moest." Ze kwamen haast als vanzelf bij Concordia terecht. Mika ging spelen bij dezelfde club als waar zijn vader zijn laatste voetbaljaren heeft gespeeld. En via Mika kwam Tijs bij de club terecht. "Mika en ik woonden bij elkaar in de straat en we gaan al met elkaar om sinds we heel jong waren. Dus toen hij bij Concordia ging voetballen, ging ik dat natuurlijk ook doen", legt hij uit. Noam sloot zich bij de Concordianen aan omdat zijn broers al lid van de vereniging waren. En voor Felix was Concordia gewoon de dichtstbijzijnde club. "Inmiddels komen we hier alle vier al zo'n beetje ons hele leven! Het is nu echt 'ons cluppie'", zegt Felix. "En er hangt ook gewoon een fijne sfeer", vult Noam aan. "Het is heel relaxed. We zijn ook allemaal heel competitief hoor, maar wel op een goede manier. Je trapt elkaar tijdens een wedstrijdje op een training bij wijze van spreke onderuit, maar na de training ben je gewoon weer beste vrienden en is alles goed."
Combineren
Nu de coronamaatregelen wat zijn versoepeld, mogen er inmiddels ook weer partijtjes gedaan worden. Er zijn daarom plannen om de trainingen naar drie keer per week te verhogen. "Dat is prima te doen", vertelt Tijs. Hij start volgend jaar met de PABO, maar verwacht dat het goed te combineren is. "We zijn opgegroeid met het idee dat je een paar keer per week een avond kwijt bent aan voetballen, dus het gaat vanzelf", legt Felix uit. Na de zomervakantie gaat hij verder gaat met zijn opleiding tot retailmanager. Noam is net geslaagd op het VWO en gaat volgend jaar studeren, maar verwacht het daar niet moeilijk mee te krijgen. "Voetbal is wat we het liefste doen, dus daar houd je wel rekening mee", concludeert Mika. Hij studeert en heeft daarnaast samen met zijn neven een aantal foodtrucks die geboekt kunnen worden.
Kwaliteiten
In de afgelopen jaren zijn de mannen in voetballend opzicht flink gegroeid. Het echte 'leren voetballen' begon bij de D-junioren. "Vanaf dan speel je op een groot veld", vertelt Tijs. "Je moet dan met andere dingen rekening houden." Maar ook de goede trainers hebben een grote rol gespeeld. "We hebben allemaal andere kwaliteiten. Onze trainers hebben daar goed op ingespeeld, daar hebben we veel aan gehad", legt Noam uit. Hij speelt zelf als verdedigende middenvelder. "Noam is bijvoorbeeld supersterk en wint elk duel", vertelt Mika. "En Tijs heeft denk ik de beste aanvallende kwaliteiten van ons allemaal ", analyseert Noam. "Mika heeft voetballend inzicht, hij snapt het spelletje heel goed. Felix ook, maar die heeft ook veel snelheid." De vier spelers hebben altijd samen gespeeld en zijn nooit op elkaars positie uit geweest. "We zijn geen concurrenten of zoiets", aldus Felix. "We vullen elkaar juist aan."
Nacompetitie
Ook de mooiste voetbalprestatie hebben de mannen samen beleefd. "Dat was in de B1", zegt Noam. Met de A-junioren wisten de talenten het kampioenschap te winnen, maar zelfs dat kan niet tippen aan de prestatie van een jaar eerder. "We voetbalden in de hoofdklasse en speelden in de nacompetitie om te kunnen promoveren. Dus we moesten na de competitie nog zes weken door. De finale was zo'n gaaf moment", vertelt Mika. "De hele sfeer toen was zo bijzonder! We moesten op neutraal terrein voetballen en dus speelden we de finale bij DHC. Dat is voor ons natuurlijk drie keer struikelen, dus het zat helemaal vol met onze supporters", vult Tijs aan. "Er werd vuurwerk afgestoken toen we de kleedkamer uitkwamen", herinnert Felix zich. "En voetballend ging alles goed. Het was een prachtige finale!"