Mr. Hellebrekers (88) vertelt over de oorlog
DELFT - In de oorlogstijden heeft meneer Hellebrekers heel wat meegemaakt. Vanuit Rotterdam verhuisde hij met zijn ouders en zijn broer en zus naar Delft. Hier werd zijn ouderlijk huis bezet.
Van bezetting van de bovenverdieping van zijn ouderlijk huis tot aan het bezetten van het hele huis. "We verhuisden naar Delft, naar een woning aan de Insulindeweg. We zaten nog geen twee jaar in dat huis en er kwam een Duitse colonne voorbij van het Rode Kruis. De wagen stopte voor ons huis, er stapte een meneer uit en ons huis werd gevorderd. Binnen een week moesten wij weg zijn. Nou dat was wel wat."
Geforceerd splitste zijn familie op en ging elders bij een andere familie wonen. "Het gezin Hellebrekers werd eigenlijk uit elkaar getrokken. Mijn zus ging naar Brabant toe, die wilde een opleiding volgen tot verpleegster. Mijn broer ging naar mijn oma van moeders kant in Voorburg. Mijn moeder en ik gingen naar mijn peetoom in Rotterdam. En mijn vader had zijn bedje neergezet op zijn privékantoor. Ook ter bescherming van zijn bedrijf." Terug in hun huis sloot zijn oudere broer zich bij de ondergrondse en deelde propaganda uit. In deze periode kregen zij een, wat zij dachten, een wees. Uit goedaardigheid werd hij in huis genomen en uit vertrouwen hielp hij de vader van meneer Hellebrekers hun liquir verplaatsen bij bekenden. "De wees die wij in huis hadden genomen bleek een spion te zijn. Op een bepaald moment stonden ineens mensen voor de deur. De NSB'ers zeiden tegen mijn vader: Meneer Hellebrekers, wij weten waar uw voorraad ligt en die gaan wij in beslag nemen. Toen sprak mijn vader de legendarische woorden uit: Ik geef nog liever aan de Duitse weermacht dan land verraders."
Delft op Zondag TV
Wil je het hele verhaal van meneer Hellebrekers horen? Kijk dan aanstaande dinsdag op onze socialemediakanalen!