Meer dan vier wielen en een stuur
PIJNACKER - In Engeland noemen ze hem de Snail (de slak), in België de Geit en in Nederland de Eend, meestal met de toevoeging 'lelijke'. Maar in de ogen van Renate is het een zwaan, die ze de lieflijke naam Dunja heeft gegeven.
Hoe de Eend precies aan zijn naam gekomen is, hangt in een wijde zak. De een ziet een eendenbek in de motorkap, de ander verwijst naar de autojournalist die bij de presentatie van de auto schreef: "Citroen heeft een lelijke eend uitgebroed." Mooi of lelijk, het uiterlijk van de 2CV was onbelangrijk, vertelt Renate Weerdenburg: "Het was van oorsprong een gebruiksauto voor op het platteland. De eieren
mochten niet breken en je moest zowel je schoonmoeder als een paar schapen mee kunnen nemen. Ik heb hem een naam gegeven. Of beter gezegd, haar: Dunja. En dit jaar ziet Dunja dus Sara."
Meteen crisis
"Een vriend van me is automonteur. Die kocht ooit een Eendje, dat hij Daisy noemde. Ik reed er af en toe in. Maar ik wilde zelf ook een auto. Niet zomaar vier wielen en een stuur, zoals ik een moderne auto zie, maar een auto met karakter, een Eend. Er stond er een helemaal in Drenthe. De verkoper kwam uit Zoetermeer en was gaan Drenthenieren, zoals hij het zelf omschreef. De auto was in vijf jaar tijd helemaal uit elkaar geweest en opgeknapt. En nu was het werk af en vond ie het niet leuk meer. We kwamen een prijs overeen. Halverwege de terugweg zag ik de benzinemeter in het rood staan. Meteen crisis. Ik stond in de file rondom Utrecht en uiteindelijk ben ik de snelweg afgegaan om ergens te tanken. Bij het afrekenen bleek de rekening elf euro! Er ging maar een paar liter bij. Dus die meter bleek kapot. Die is het nog steeds. Ik schrijf netjes in een boekje wanneer ik tank en weet dus bij benadering hoe lang ik door kan rijden. En ik heb standaard een jerrycannetje bij me. Dat gaat prima zo. Sindsdien gebruik ik Dunja gewoon als dagelijkse auto, met achterin een mandje met picknickspullen, een gereedschapskistje en een survival kit, met een deken en kaarsen. Maar die heb ik nog nooit nodig gehad."
Salueren
"Ik heb er heel veel aanspraak mee. Iedereen lijkt wel een Eend te hebben gehad, of heeft een verhaal met een Eend. Wat me ook erg verbaast: hij staat hier voor de deur en verderop staat een school. Al die kleine kinderen die hier langs lopen, kijken naar die auto. Die zien meteen dat het een ouwe auto is. Het ís ook een iconische auto, die kinderen zien het goed! Als je in Frankrijk door die hele kleine dorpjes rijdt, daar staan de mensen gewoon te salueren als je langskomt! Daar zie je ze nauwelijks meer. Ze zijn allemaal geëxporteerd."
Eendelogie
"Goed, ik wilde niet de hele tijd met m'n Eend bij mijn vriend aankloppen. Ik ben lid geworden van het Eenden-ei, een sleutelclub. Daar heb ik een cursus Eendelogie gedaan. Het examen was een grote beurt. Na afloop deden alle examinanten een feestelijk drankje. Komt de voorzitter naar me toe en vraagt: Renate, die witte is toch van jou? Er ligt een grote plas olie onder! Bleek dat de kleppendeksel niet goed aangedraaid was. Gelukkig was ik toch geslaagd voor mijn examen. Het is niet mijn hobby geworden, maar ik kan mijn eigen Eend onderhouden. Toch heb ik wel gewoon een wegenwacht abonnement hoor!"
Voor de rubriek zijn we op zoek naar vrouwen en mannen met een klassieker, die het leuk vinden om er iets over vertellen. Mail me, en dan kom ik graag langs. ronkampers@gmail.com
