'Voetbalambassadeur' Wil de Visser weet niet van ophouden
DELFT - Damesvoetbalcoryfee Wil de Visser (66) voetbalde van haar 19e tot haar 40e bij KFC'71, de Kruikelientjes Football Club. En passant verdedigde ze ook tien jaar de kleuren van haar land als international.
Door Ruud Stift
Wil kwam uit een groot gezin met 11 kinderen. "Ik had zes broers en er werd natuurlijk geregeld op straat gevoetbald. Daar liep ik dan tussen. Toen ik las dat ze in Delft met damesvoetbal waren gestart bij KFC, was de keuze voor mij helder: ik stopte met handballen en liet vanaf dat moment mijn voeten het werk doen. Met KFC'71 heb ik successen gekend, zoals het landelijke kampioenschap op het veld en in de zaal en een keer bekerwinst, maar met het Nederlands team wisten we telkens het EK net niet te halen. Heel erg vond ik dat niet, want idolaat van voetbal als ik was, vond ik elke wedstrijd die ik speelde een succes. Elke minuut die ik op het veld stond, bracht plezier. Ik besef nu ook pas dat wij de wegbereiders waren. Maar je ziet, pas bij succes valt erkenning je ten deel. Ik had eigenlijk voor het mooie iets later geboren moeten worden, hahaha. Nee hoor, ik gun het die meiden van harte en ze doen en laten er ook genoeg voor. Het spelletje is inmiddels ook veel technischer geworden, wij moesten het meer van 'werkvoetbal' hebben. Als oud-international zie ik veel wedstrijden van de Leeuwinnen en dan is het leuk om weer even bij te praten. Laatst presenteerde de KNVB in Zeist een enorme 'Wall of Fame' van oud-internationals. Daar hangen de voetbalsters, gelabeld, gewoon tussen hun mannelijke evenknieën. Helaas spotte ik daar alleen maar de iets oudere internationals, zoals Peter Houtman, Kees Kist en Ronald Koeman. Ik had graag de wat jongere generatie willen spreken, zoals Patrick Kluivert. Mijn idool was Johan Cruyff, in al zijn hoedanigheden.