Liefdevolle verwaarlozing
DELFT - Een oud Marokkaans spreekwoord zegt: In de ogen van zijn moeder is elke kever een gazelle. Nu is Gordon als geboren Engelsman geen Marokkaanse moeder, maar verder klopt het wel. Er mankeert het een en ander aan zijn Kever, maar Gordon ziet liever zijn mooie kanten.
Door Ron Kampers
Ook al is het een auto met een respectabele leeftijd, voor Gordon is het toch geen reden om sentimenteel te doen. Gewoon zorgen dat ie veilig is en dat je er niet doorheen zakt. Z´n charme doet de rest, vindt de leukste privéchauffeur van Delft. Er is waarschijnlijk geen klassieker in de buurt waar zo van genoten wordt. Allereerst door Gordon zelf natuurlijk. Hij is vergroeid met zijn vierwieler, dat merk je aan alles. Zoals een baasje zijn hond een schooier noemt terwijl hij hem liefdevol aait, zo zegt Gordon dat ie absoluut niet van het klussen en prutsen is, maar ondertussen ligt er wel een picknickmandje met poetsmiddelen en glanswax in het vooronder en heeft hij de voorklep voor de zekerheid vastgesnoerd
met een riem. "Je moet er niet aan denken dat die klep omhoog schiet tijdens het rijden," bromt Gordon.
Vrijwillige chauffeurs
De vele anderen die genieten van de VW Kever zijn vooral ouderen die een beroep doen op de particuliere vervoersdienst van Delft voor elkaar. Een abonnement kost 15 euro per jaar en voor drie euro per rit rijdt Gordon ze ergens naartoe.
"Mensen kunnen bellen op bepaalde dagen en een afspraak maken om naar de dokter, het ziekenhuis of de kapper te gaan. Toen ik begon waren er vijf vrijwillige chauffeurs met een eigen auto, nu zijn het er twintig. En we zoeken nog nieuwe chauffeurs. Weet je, ik zag een advertentie in de krant en ik dacht: zo kom ik op tijd mijn bed uit en de mensen komen waar ze wezen moeten. Het voelt goed. Ik hoop dat als ik tachtig of negentig ben en ik ergens naartoe moet, dat ik er dan ook kan komen."
Even ruiken
"Die Kever is niet moeders mooiste. Ik ben geen poetser. Een ouwe auto hoort oud te zijn, met patina en roest. Dat kreng doet het altijd. Mijn eerste auto was een Kever en vijf jaar geleden kwam er weer een op mijn pad. Ik zag hem langs de kant van de weg te koop staan, voor een schappelijk bedrag. Mensen hebben altijd wel een herinnering aan die auto. Ze stoppen op het zebrapad, moeten even ruiken en luisteren naar die motor. Er zijn er een paar die speciaal naar mij vragen, en ik weet niet of dat om mij gaat of die Kever, haha."
Tochtig en koud
Zeggen ze nooit als je aan kon rijden: ja maar daar ga ik niet in zitten!
"Nou, er was eens een mevrouw die het koud had. Het was winter. Maar ja, die kachel moet even op gang komen. Ze wilde daarna tot april niet meer met mij rijden. Ze klaagde dat de deur niet goed sloot en dat het tochtig en koud in die auto was. Wat klopt, want er zit daar geen rubber meer. Maar verder alleen positieve reacties hoor!"
