Mevrouw Zuydgeest viert eeuwfeest!
SCHIPLUIDEN - Op dinsdag 14 mei is het zover! Dan mag mevrouw Zuydgeest, bewoonster van zorginstelling Akkerleven in Schipluiden, honderd kaarsjes uitblazen.
Door Ruud Stift
Een feest dat natuurlijk met het verzorgende personeel, de andere bewoners én een beperkt gezelschap aan genodigden gevierd gaat worden.
Coupeuse
Mevrouw Zuydgeest is geestelijk nog goed bij de pinken. Zo weet ze te vertellen dat haar baas bij haar eerste aanstelling, verkoopster in een kledingzaak, 'zijn handen niet thuis kon houden'. Daarom ruilde ze dit baantje in voor een werkplek in Den Haag, als coupeuse in een modezaak. "Elke dag met de fiets vanaf Delfgauw, van mijn 20e tot mijn 27e heb ik daar gewerkt", het staat de aanstaande jubilaris nog helder voor de geest. Daarna begon ze, in 1946 samen met kersverse manlief Wim, een 'bedieningswinkel' in de Zuiderstraat. In 1962 verhuisden ze hun nering naar de Krakeelpolderweg. De winkelgalerij waar hun supermarkt gevestigd was, bestond verder uit: sigarenzaak Van Velzen, herenkapper De Bruin, bonnetterie Sluis, bakker Van Holst, dameskapper Van Geenen, slager Gillemans, groenteboer Van Eyk, drogisterij Van Noort, supermarkt Van Kessel en bloemenzaak Kalders.
Uitbreiding
De winkel werd in 1972 verbouwd en sterk uitgebreid, van 60m2 naar 120 m2. "Hoe krijgen we het vol?", was wat mevrouw Zuydgeest toen verzuchtte. Ze wierp zich echter al snel op als drijvende kracht achter de vernieuwde inrichting. In 1994 volgde een nieuwe verbouwing, dat was ook het jaar waarin haar man Wim stierf. Hierna bleef ze -als 'invalkracht' achter de kassa op de vrijdagavond- nog in de buurt, maar met de intrede van de automatisering haakte ze definitief af. In 1999 viel het doek voor de firma Zuydgeest, met instemming van de mater familias.
Verzorgingshuis
Mevrouw Zuydgeest woonde van 1972 tot 2010 in Den Hoorn. In 2009 verloor ze haar zoon Wim en in 2010, op haar 90e (!), verhuisde ze naar verzorgingshuis Akkerleven in Schipluiden, waar ze nu haar dagen slijt. Helaas doet ze dat in een rolstoel als gevolg van een ongelukkige botsing met een automatische deur in 2014. Hierbij brak ze een heup en verbrijzelde ze een elleboog. Wat ze zoal doet overdag? "Een beetje puzzelen, lezen en tv kijken. De boeken die ik uit heb gaan op de grote hoop, die geef ik door aan het verplegend personeel. Tot voor kort legde ik nog wel eens een kaartje, maar de meeste van dat groepje zijn overleden. Dat is nou eenmaal het risico van al die oude besjes bij elkaar. Maar ik heb het hier prima naar mijn zin. Hele fijne, goede verpleegsters/verzorgsters waar ik af en toe een gezellig babbeltje mee maak. Ze hebben je hier graag om 22.00 uur liggen en dat komt mooi uit, want dan vallen de luikjes bij mij toch al vanzelf dicht."
Vakanties
Mevrouw Zuydgeest vindt dat ze een mooi leven heeft gehad. "Ik heb alles kunnen doen wat ik wilde. Zoals veel van de wereld zien. Daar zaten mooie reizen tussen naar Oostenrijk, Scandinavië, Schotland, Engeland, Indonesië, Israël, Portugal, Guernsey en Jersey." Zoonlief René vult aan: "Ja en op haar 80e nog gewoon met een vriendin naar Tunesië. Daar draaide ze haar hand niet voor om. We hebben een moderne opvoeding genoten. Ma bleef ook heel sterk na het overlijden van pa. Eigenlijk was zij al die jaren degene die de zakelijke kant in de gaten hield. Onze vader was eigenlijk veel te goed. Die wilde nog weleens een openstaande rekening laten verdwijnen. Drie jaar geleden heeft ze, door een darmbloeding nog even kantje boord gelegen. Maar, net terug uit het ziekenhuis was ze weer gauw de oude. 'Doe mij maar een tosti', zei ze toen ik op een ochtend langs kwam en vroeg wat ze wilde eten. Veel humor en een sterke wil dat kenmerkt haar. Want ga er maar aan staan: vijf kinderen opvoeden naast het runnen van een winkel. En op haar 60e haar rijbewijs halen, in één keer!"
Nu nog steeds is ze zorgzaam naar haar kinderen, René en Alex, die inmiddels beiden 60-plusser zijn. Verder heeft ze 14 kleinkinderen en 13 achterkleinkinderen.
Ad rem
Op haar vertrouwde stek achter de kassa kon mevrouw Zuydgeest geregeld ad rem en heel gevat uit de hoek komen. Het contact met de klant was waar ze voor leefde. Als iemand weg ging en groette met 'Tot ziens', antwoordde ze standaard met "Ja, graag." En na de opmerking 'Is dat ook een kind van je?' counterde ze met "Ja, maar deze is van de melkboer!" De kinderen kregen altijd een snoepbanaantje in handen gedrukt. Zoon René schat dat ze er in 35 jaar naar schatting 150.000 uitgedeeld heeft. Zoals ze nu in het verzorgingstehuis het personeel geregeld trakteert op mini-Snickers, Bounty's of KitKat. "En met de Kerstdagen reikt ze altijd een doosje bonbons uit aan de dames, dat zit nou eenmaal vastgeroest in haar systeem. Mijn moeder is een hele liefdevolle vrouw, die veel met anderen wil delen. Vooral toen ze eenmaal gestopt was met werken."
Receptie
Hoe de feestdag eruit ziet? "De eetzaal wordt versierd, er is koffie en wat lekkers voor bewoners en personeel. Van 15.00 uur tot 18.00 uur is er een besloten samenkomst van familie en enkele genodigden in ? "