Hoe gaat het met Arnaud Dukker?
DELFT - Arnaud Dukker (49) had fysieke problemen, maar bleef tot op late leeftijd actief voor het eerste elftal van DHL.
Het gezin Dukker woonde aan de Buitenhofdreef, maar toen Arnaud en zijn jongere broer Valentijn aan voetballen dachten, kon dat maar bij één club. "Natuurlijk waren Delft en Delfia dichterbij, maar mijn vader had altijd bij DHL gespeeld. Valentijn en ik zijn samen begonnen bij de mini F'jes en hebben daarna heel de jeugd doorlopen."
- Hoe beviel dat?
"Hartstikke goed. We speelden met jongens als Marco Heemskerk, Robert Jutte, Robert van Heijningen, René Heijink, John Lander en Stefan Koot. Dat was een hartstikke goede lichting en het leuke is dat veel van die jongens nog steeds samenspelen. Wat dat aangaat heb ik, als ik het DHL-terrein oprijd, nog steeds het gevoel van thuiskomen."
- Wanneer kwam je bij het eerste?
"Dat was tijdens mijn tweede jaar in de senioren. Ik had veel last van mijn rechterknie en liep al een tijd bij de orthopeed. Die zei dat het goed was om eens een halfjaar rust te houden, wat ik in mijn laatste jaar A-jeugd heb gedaan, waarna ik mijn eerste jaar bij de senioren in het tweede speelde. Het seizoen erna maakte ik op mijn negentiende mijn debuut."
- Hoe ging dat?
"We speelden bij Groeneweg en ik begon op de bank. In de tweede helft liet Jan van den Akker me invallen. In die wedstrijd speelde Peter Pothof mij de bal aan en schoot ik de winnende binnen. De volgende wedstrijd begon ik in de basis. In de beginperiode was dat wel aanpoten, omdat het voetbal, zeker op de eilanden, een stuk fysieker was. Door de 16-23 competitie, waarin we altijd goed presteerden, waren we daar wel een beetje op voorbereid, maar niet helemaal."
- Hoe waren de prestaties?
"We stroomden in in een elftal met onder meer Ben en Rob Hoefnagel, Robert en Paul van den Berg, Ruud Stift, Hans Elgershuizen, Peter Pothof en Peet Kouwenhoven. We schommelden tussen de derde en vierde klasse. Het leuke was dat we elk jaar ergens om speelden. Was het niet voor de nacompetitie om promotie, dan was het om niet te degraderen."
- Promoveerden jullie vaak?
"Onder René Slegtenhorst promoveerden we twee keer na elkaar. Ik was al tweeëndertig, net vader, en wilde eigenlijk wat rustiger aan doen en één keer in de week trainen. Hij gaf echter aan me als zijn aanvoerder te zien en nadat ik er even over had nagedacht, besloot ik door te gaan. Het waren prachtige jaren. We kregen nauwelijks goals tegen, dus één doelpunt was vaak al genoeg voor de overwinning. Uiteindelijk gingen we gelijk op met Docos en volgde een beslissingswedstrijd op het terrein van Alphense Boys. Wij hadden aan een gelijkspel genoeg en dus werd het geheel in stijl 0-0. In de voorbereiding voordat we tweede klasse zouden gaan spelen, brak ik mijn kuitbeen, waardoor ik dat seizoen helaas niet heb mee kunnen maken."
- Wanneer stopte je?
"Vanwege de vele blessures, stopte ik in 2008. Als ik die laatste seizoenen al speelde, was het vooral in het tweede. Erna ben ik met Valentijn gaan tennissen bij de DTB en het was ontzettend leuk om je een nieuwe sport eigen te maken en vooral in het begin de vorderingen te zien. We spelen zo, dat we moeilijk te verslaan zijn. Verder ga ik zo nu en dan nog bij DHL kijken en doe ik mee met de nieuwjaarswedstrijd, al is dat voor mijn knieën niet zo goed. Maar het sfeertje met die mannen onderling blijft ongeëvenaard."