Leerlingen Stanislascollege terug van 'missie'
DELFT - Lauri, Simon, Marit en Jasper, leerlingen van het Sint Stanislascollege, zijn terug van hun 'missie' in Noord-Ghana. Onder de paraplu van World Servants deden ze aan ontwikkelingshulp: meehelpen om een school te bouwen tijdens een werkvakantie van twee weken.
Door Ruud Stift
Lauri en Simon gingen aan de slag in Gbangu, samen met 27 andere leerlingen en 7 docenten. Marit en Jasper waren gestationeerd in Nalerigu. Daar hielpen in totaal 29 leerlingen, met 6 docenten als begeleiding.
Waar Lauri, Simon en Marit zo'n tien maanden aan het idee van hun vertrek konden wennen, werd Jasper pas twee weken voor vertrek als 'reserve' aangewezen om mee te gaan. Lauri: "We moesten zelf 200 euro inleggen en via crowdfunding proberen 800 euro bijeen te sparen. Daar was ik een beetje fanatiek in, ik heb in totaal 2000 euro opgehaald. Als locatie hadden we 20.000 euro meer opgehaald dan nodig, maar daar werden de 'gaten' bij andere locaties mee opgevuld. Samen met een vriend heb ik een dag voor vertrek nog een CKV-les gevuld met een presentatie over onze trip."
Cultuurshock
Jasper: "Heel gek, maar de cultuurshock overviel me teug in Nederland mee. In Ghana voelde alles fijner qua ritme, minder schematisch. Daar heerst meer de mentaliteit van 'het komt wel goed'. En zo niet? Morgen weer een dag. Men relativeert alles, want 'het is toch niet meteen het einde van de wereld'? Je had ook helemaal geen tijd om social media en internet te missen. We hadden het gewoon te druk, je vervelen was er niet bij. Om 22.00 uur was je wel moe van alles: de fysieke arbeid en alle nieuwe indrukken. Ja, de luikjes vielen altijd gauw dicht."
Lauri: "Ik moest ook weer heel erg wennen hier, gewend als ik was aan het leven in de Ghanese bubbel. We hebben daar ook een paar gesprekken gehad met meiden van onze leeftijd. Met de Ghanese reisleidster hadden we het over de verschillen in cultuur. Zo begrijpen ze niet waarom wij onze ouderen in bejaardentehuizen stoppen. Ook moesten ze lachen toen wij opmerkten dat 20 graden bij ons al als warm wordt ervaren. Niet zo gek, als je bedenkt dat het in Ghana overdag circa 40 graden kon worden. Gelukkig voelde dat niet zo, doordat er ook een licht briesje waaide."
Temperaturen
Niet iedereen bleek goed bestand tegen de soms afmattende temperaturen. Marit bijvoorbeeld ontwikkelde een constante verkoudheid, die uitmondde in migraine-aanvallen. "'s Ochtends kon ik wel mee helpen bouwen, maar in de middag was de rek er meestal uit. Door de migraine heb ik een keer een volle werkdag moeten passen, maar er waren er meer met klachten. Desondanks, het was een onvergetelijke ervaring. Ik ben zeker geïnteresseerd om nog een keer aan een project van World Servants deel te nemen."
Jasper: "In onze groep waren er op een dag 17 personen, van de 35 in totaal, die moesten overgeven. In Accra, waar we drie dagen cultuur snoven en een duik namen in de Atlantische oceaan, is de luchtvochtigheid bijna niet te harden." Lauri: "Door de warmte hadden veel leerlingen last van een bloedneus. We konden ons vooraf geen goed beeld vormen hoe warm het zou zijn."
Werkzaamheden
De leerlingen kregen een heel palet aan werkzaamheden voor hun kiezen. Simon: "Er was een Ghanees 'bouwbedrijf' aanwezig, maar dat stelde niet veel voor, qua apparatuur. We moesten zelf cement mengen, beton storten en de vloer egaliseren om een paar dingen te noemen. Het bouwen zelf ging nog op de ouderwetse manier, allemaal in een rijtje en de emmers specie aan elkaar doorgeven. In totaal hebben we 6,5 dag meegeholpen aan de bouw van een school, bestaande uit drie klaslokalen en een kantoortje. Dagen van 06.30 uur tot 22.00 uur. Maar het was allemaal zo leuk, dat het niet als werk voelde. In de pauzes en de dagen dat we vrij waren, speelden we met de kinderen. Vooral liedjes, de macarena, hoofd-schouders-knie en teen, en verschillende handshakes waren populair. Wij hadden de tijd van ons leven, maar zij ook. Ze keken ook erg op van onze haardracht en het metaal, de beugels, in sommige monden."
Chief
Wat grote indruk maakte, was het 'live' slachten van een geit. Lauri: "Die kregen we cadeau van de chief, een soort van burgemeester, nadat hij ons toestemming had gegeven om te bouwen. Niet iedereen trok dit, maar we hebben er enkele dagen goed van gegeten. Ja, je mist natuurlijk wel wat luxe, maar in onze groep hoorde je daar niemand over. Voor het douchen had je een emmer water tot je beschikking,slechts voor een-derde gevuld. Toch bleek dat eigenlijk goed te doen. Op zondag aten we een keer iets luxer: een eitje bij het ontbijt en 's avonds een pizza in plaats van rijst met vlees (kip of geit)."
Simon:"We sliepen, de meiden en de jongens apart, in een bestaand schoolgebouw. Op een matras met een klamboe eromheen. In de dorpen hadden we ook cultuurdoelen: op bezoek bij een ziekenhuis, een lesbezoek en bij mensen thuis. Eenmaal thuis was iedereen reuze benieuwd naar onze ervaringen."
Kijk voor foto's van de reis op www.delftopzondag.nl