Pieter de Hoogh op rijm
DELFT - Betsy Ruijgt-Scheffers doet een (dichterlijke) duit in het zakje met betrekking tot het 'Gouden eeuw' themajaar.
Pieter de Hoogh (1629-1684)
Hij werd geboren in Rotterdam,
maar wilde zijn talent ontwikkelen,
zijn fantasieën blijven prikkelen,
vandaar dat hij naar Delft toekwam.
Pieter de Hoogh drieëntwintig jaar
werd lid van het St. Lucasgilde,
omdat hij graag erkenning wilde.
Hij bleek een echte kunstenaar. Hij schilderde de eerste tijd alleen maar scènes met soldaten die kaartend en drinkend aan tafel zaten in donkere kleuren vol somberheid.
Maar plots veranderde zijn stijl.
Zo rond zijn dertigste en later.
Zijn stukken werden accurater,
lichter en luchtiger onderwijl.
Hij schilderde veel vrouwen nu
met huishoudelijke bezigheden,
waaraan hij zeer veel zorg besteedde, maar niet alleen aan 't individu.
Het helder binnenvallend licht,
de doorkijkjes, de tegelvloeren,
de schaduwen, scherpe contouren,
schepten een ruimtelijk gezicht.
Binnenplaats en interieur werden geliefde onderwerpen die hij door lichtval deed verscherpen in welgekozen heldere kleur.
Uit latere onderzoeken blijkt dat eerst de vloeren en de muren, later de menselijke figuren geschilderd zijn, als je goed kijkt.
Hij schilderde geen realiteit,
probeerde die indruk wel te wekken.
Men zal vaak kerktorens ontdekken.
't Was fantasie met werkelijkheid.
Rond 1663 is de Hoogh naar de stad Amsterdam vertrokken, liet zich weer tot iets nieuws uitlokken, zijn nieuwe stijl sprong niet in het oog.
Slordig op het doek gezet.
Schaduw beheerste zijn schilderijen,
met veel te schelle lichtpartijen.
Op afwerking werd niet gelet.
Jammer dat zo'n groot kunstenaar
de laatste jaren van zijn leven niet meer tot meesterwerken werd gedreven.
Hij werd maar vijfenvijftig.