Hospice Delft voegt leven toe aan de laatste dagen
DELFT - De missie van de Stichting is het ondersteunen van mensen in hun wens om de laatste maanden van hun leven thuis, in hun eigen omgeving of bijna thuis in het Hospice te kunnen doorbrengen. Daarbij gaan we uit van de visie dat mensen niet alleen op hun eigen wijze moeten kunnen leven, maar ook op hun eigen wijze moeten kunnen sterven. Onderzoek wijst uit dat de meeste mensen er de voorkeur aan geven thuis te overlijden. De Stichting komt aan deze behoefte tegemoet door met speciaal opgeleide vrijwilligers zorg en steun te bieden aan de terminaal zieke, de familieleden en andere mantelzorgers bij de cliënt thuis, in het hospice of in overige locaties. Bij deze palliatieve terminale zorgondersteuning staat de kwaliteit van leven voorop. Of zoals wij zelf zeggen: "Wij kunnen geen dagen toevoegen aan het leven, wel leven aan de dagen."
Coördinator Gabriëlla Rijerse (55) is in 2004 begonnen bij Hospice Delft.
"Toen waren de VPTZ Delft (Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg) en het Hospice Delft nog gescheiden organisaties. Sinds 2016 zijn we gefuseerd met de VPTZ Delft. Thuis is het voornamelijk ter ondersteuning van de mantelzorger, zodat zij af en toe iets voor hunzelf kunnen doen. In het Hospice werken we samen met Careyn, zij verzorgen de verpleegkundige ondersteuning. De eigen huisarts van onze bewoners is er voor de medische zorg en komt regelmatig poolshoogte nemen.
Compassie
We runnen het Hospice met een totaal van ongeveer 70 vrijwilligers. Natuurlijk worden die niet allemaal zomaar in het diepe gegooid. Ze krijgen een introductiecursus en in de loop der tijd worden ze met allerhande cursussen en lezingen op de hoogte gehouden van de allerlaatste ontwikkelingen m.b.t. stervensbegeleiding. Onze vrijwilligers komen minimaal één keer per week een dienst van vier uur draaien. Ikzelf werk 24 uur per week, drie dagen, omdat ik thuis ook nog mantelzorger ben. Ik heb vijf kleinkinderen, waar ik wekelijks samen met mijn man een dag mag oppassen. Dat vind ik leuk om te doen, want dat geeft weer andere energie. Bij het Hospice ben ik een beetje de spin in het web, één van de vier coördinatoren, die de vrijwilligers zo goed mogelijk probeert te faciliteren. Want de vrijwilligers doen hun werk in het hospice onbezoldigd uit liefde en compassie voor de medemens. Dat betekent onder meer het hele huishouden draaiende houden: de was doen, eten koken, de verpleegkundige assisteren en boodschappen doen. Dit alles bovenop de soms moeilijke en bijzondere gesprekken met bewoners en familieleden.
Waardering
Het complete team van medewerkers van het hospice, Careyn, Tzorg en de coördinatoren zorgen voor een uitstekende kwaliteit van zorg. Gelukkig worden zij zeer gewaardeerd. Ik heb al veel complimenten over onze vrijwilligers en medewerkers in ontvangst mogen nemen. Niet gek ook, want de vrijwilligers zijn het eerste gezicht wat de mensen zien als ze het Hospice binnen komen. Ze dragen zorg voor een warm welkom. Mensen waarderen de aandacht voor het zieke familielid en die voor de rest van de familie. Voor ons zijn de hulp in het Hospice en thuis even belangrijk. Ook onze thuisvrijwilligers zijn door hun inzet en begeleiding thuis zo belangrijk. Het helpt families om hun zieke familielid zo lang mogelijk thuis te verzorgen.
Opnames
Het Hospice heeft vijf kamers. We hebben ongeveer 60 opnames gemiddeld per jaar. Hospices bestaan al sinds zo'n dertig jaar geleden, maar de laatste tien jaar zijn de ontwikkelingen in een stroomversnelling geraakt. Door vergrijzing, veranderingen in de gezondheidszorg en het hoge aantal kankerpatiënten wordt er de laatste jaren veel beroep op ons gedaan.
Thuis begeleiden we zo'n 35 tot 40 mensen. Sommige van hen eerst in hun eigen huis en daarna in het Hospice, die krijgen het hele spectrum onder ogen. De kamers hebben een standaardindeling, maar natuurlijk mag iedere bewoner het naar zijn/haar believen inrichten. De één heeft baat bij familiefoto's, de ander wil per se het kleine huisdier (vogel, hamster) ook op de kamer. Alles om de sfeer van thuis een beetje na te bootsen. De kamer, een soort suite, meet ongeveer 35 m2 en iedere bewoner heeft ook zijn of haar eigen badkamer en koelkast. De kamers hebben allemaal een lig- en een zitgedeelte.
Taboe
Gelukkig is het taboe, je praat niet graag over doodgaan, er wel een beetje vanaf de laatste jaren In Nederland. Er is nu veel meer aandacht in de media voor de palliatieve zorg, zoals laatst nog door Beau van Erven Dorens in beeld werd gebracht.
Ik ben begonnen als verpleegkundige en ik heb daarna jaren als hoofdverpleegkundige gewerkt in een zorginstelling. Ik had altijd al een passie voor de palliatieve zorg en omdat ik vond dat er nog veel te winnen viel, ben ik bij het hospice beland. "Ons hospice is in Delft wel bij mensen bekend, maar ook thuis is veel mogelijk. Vrijwilligers kunnen 1 of 2 keer per week langs komen, maar ook dagelijks als dat nodig mocht blijken."
Astrid Daricarrerre (68) is al tien jaar als vrijwilliger bij het Hospice Delft betrokken.
"En mijn man Ben doet de thuiszorg bij VPTZ. Mijn zusje is in 2005 overleden, zij had een thuisvrijwilliger om de familie af en toe af te kunnen lossen. Dat sprak mij zo aan, dat ik ook vrijwilliger geworden ben. Ik was werkzaam als ziekenverzorgende op de afdeling Neurologie in het voormalige Bethelgebouw van het Reinier de Graaf Ziekenhuis. Inmiddels ben ik al acht jaar gepensioneerd.
Steun
Het mooiste aan dit werk? Je hebt alle tijd voor de bewoners. Je kunt ze alles aanbieden wat ze nodig hebben. En natuurlijk, bij verdriet zit je naast het bed om ze tot steun te zijn. Of je haalt even iets lekkers om een bewoner op te beuren. Het is altijd even wennen voor bewoners die uit de hectiek van het ziekenhuis bij ons komen. Hier is het allemaal wat rustiger voor ze, we maken voor iedereen tijd. De dagelijkse bemanning? Als alle kamers bezet zijn, zijn er twee verpleegkundigen aanwezig, naast twee vrijwilligers per dienst. We draaien geen nachtdiensten, dan is er alleen een verpleegkundige.
Dankbaar
Het Hospice is voor de bewoner zijn of haar laatste huis. Het is heel dankbaar werk, je krijgt er veel voor terug. Mooie gesprekken en herinneringen en liefdevolle reacties van naasten. We proberen een huiselijke sfeer te creëren. Zo mag een familielid, na overleg, wel eens mee eten om het gezelliger te maken.
Ieder jaar hebben we een voortgangsgesprek met een coördinator. Verder gaan we geregeld naar cursussen, ook landelijk (tweedaags), waar we veel nieuwe informatie opdoen en verhalen met elkaar kunnen delen. Soms komen we zelf met dingen aan die dan door het Hospice op de agenda worden gezet. Je leert van elkaar en we proberen allemaal ons beste beentje voor te zetten. Of ik mijn werk mee naar huis neem? Nee, daar heb ik geen last van. Ik kan het goed van me afzetten. Maar ja, omdat mijn man ook in deze branche werkzaam is, doen we altijd wel even verslag aan elkaar."
