Hoe gaat het met Erwin Hermsen?
DELFGAUW - Erwin Hermsen (47) blijft Delfia zijn leven lang trouw.
Hermsen groeide op in de binnenstad. "We voetbalden op de markt met jongens als George Stroomberg en John Mulder. Die jongens gingen aan de Brasserskade voetballen, maar ik ging naar Delfia, omdat mijn vader er speelde. In de jeugd, wat een prachtige tijd was, waren we met het gezin het hele weekend op de club."
- Hoe verliep de overstap naar de senioren?
"Ik begon in het derde in het seizoen nadat Chris Kronshorst was gestopt. Na een maand of drie haalde zijn opvolger Boudewijn de Geer me bij de A-selectie. In het eerste speelden jongens als André en Jeroen Gronsveld en Glenn Blinker. Ik werd neergezet als linksbuiten, terwijl ik stijf rechts en niet snel was. Het mooie was dat De Geer heel fanatiek begon, maar er al snel achter kwam dat het bij Delfia vooral ook om de gezelligheid draaide. Zo gebeurde het dat we na een trainingsavond om één uur 's nachts de lichtmasten aanzetten om penalty's te nemen."
- Hield hij het lang uit?
"Nee, na een seizoen kwam Martin Stoelinga de club binnen. Zo kwamen mannen als Leo Rontberg, Chris Treling en Willem Bos naar Delfia en stelde hij een Tsjechisch oud-international aan als trainer. Die man was nogal van het conditionele. Zo liet hij ons op trainingen sprinten en erna een koprol maken. Van Marco van Leest en mij was hij wel gecharmeerd, maar bij de oude garde sloeg het niet aan. Na een paar maanden nam Chris Treling het over als speler-trainer. Het bijzondere was dat we die Tsjech twee weken later op de bank zagen zitten bij Sparta Praag in de Champions League."
- Hoe ging het onder Chris?
"Beter. Je hoefde die jongens natuurlijk niet te leren voetballen, want dat konden ze wel. Toen dat seizoen was afgelopen was hij twee seizoenen trainer. Erna kwam Wim van Alkemade. Hij zette nogal in op conditie, wat ertoe leidde dat we na een warming-up van vijfentwintig minuten al gesloopt waren. Gedurende het seizoen ging het beter en wonnen we partijen op conditie. In dat jaar werden het eerste en het tweede kampioen. Beide teams speelden de kampioenswedstrijd uit bij Full Speed en we liepen onder begeleiding van een boerenkapel terug naar het Kasteel."
- En de sfeer?
"Die was altijd fantastisch. Ik kan me nog herinneren dat we rond de carnaval eens in Rijswijk speelden. Er lag een dikke laag sneeuw en Chris Treling wilde zelf niet spelen. Ik kreeg de aanvoerdersband en had toevallig, omdat het carnaval was, een gelijkenispruik van hem bij me. Een kale kop met een rood randje haar. Toen ik die opzette, ging iedereen stuk."
- Was dat het enige kampioenschap?
"Nee, we zijn bij elkaar wel vier of vijf keer kampioen geworden, maar ook andere prestaties waren mooi. Zo hebben we, toen we al een tijdje gestopt waren bij het eerste met een aantal oud-gedienden het elftal tegen degradatie behoed, toen Robert Linthorst en Marcel Jongeleen trainer waren. Dat was ook met een fijn elftal met jongens die van DHC waren overgekomen, zoals Elgar Halbe, Wesley Kamphuis en Mark van der Heijden."
- Wanneer ben je gestopt?
"Ik heb de afgelopen tien jaar in een vriendenteam gespeeld, maar ben begin dit seizoen geblesseerd geraakt aan mijn knie. Ik moet ernaar laten kijken en als de operatie slaagt, hoop ik erna weer verder te kunnen. Want zelf voetballen blijft toch het mooiste wat er is."