Delft wil 'verkamering' met vergunningen bestrijden
DELFT – Steeds meer woningen in Delft worden na verkoop veranderd in een studentenhuis. Delft neemt nu maatregelen tegen de 'verkamering'.
Door: Jesper Neeleman
"De verkamering is een groeiend fenomeen", zegt wethouder Raimond de Prez. Delft telt inmiddels 1200 verkamerde woningen en dat worden er steeds maar meer. Dat is logisch. Geld op de bank levert geen stuiver op. Koop je een pandje in Delft, stop het vol met studenten en een goudmijntje geboren. Veel vermogende studentenouders en particuliere beleggers waren afgelopen jaren geen dief van hun eigen portemonnee en volgden deze tactiek.
En dat kon. Vrijwel alle studentensteden in het land hebben regelgeving, maar Delft niet. Tot ongenoegen van veel Delftenaren, die niet gelukkig waren met hun studentenburen. De verschillende levensstijlen botsten. Nachtelijk gelal, gebral en muziek zijn niet fijn als je de volgende ochtend naar je werk mag. Straten waar ooit vele gezinnen leefden, veranderden in straten vol studentenhuizen.
Dat wil de gemeente nu tegengaan. Wie straks een woning tot studentenhuis wil ombouwen, moet daarvoor vanaf november een vergunning aanvragen. Voor woningen van 265.000 euro en meer wordt sowieso geen vergunning meer gegeven. Voor woningen onder die prijs wordt door de gemeente beoordeeld of nog een studentenwoning op deze plek gewenst is. "Als in een straat veel sprake is van overlast, kun je zo'n vergunning weigeren", zegt De Prez. Om erachter te komen hoeveel overlast er is, komt er een meldpunt. Zo moet duidelijk zijn wie waar last heeft, van wie en waarom. "Hiervoor nemen we extra personeel aan", zei de wethouder. "We gaan iedereen vragen overlast te melden." Die meldingen worden bijgehouden in handhavingsdossiers. Studenten die het te bont maken kunnen volgens landelijke wetgeving - net als iedereen - vervolgens hun huis uit worden gezet. "Dat gebeurt echter niet zomaar", zei de wethouder daar over. "Het is belangrijk met elkaar te blijven praten en proberen goede buren te worden." Lukt dan niet, dan kan mediation en handhaving worden ingezet om de leefbaarheid te bevorderen.
Ellen van Vugt woont in de Prins Mauritsstraat, die voor 36 procent uit studentenwoningen bestaat. Samen met andere bewoners klom ze onlangs in de pen. Ze verzochten het stadsbestuur iets te doen aan de verkamering hier. Ze is blij met de nieuwe maatregelen. Het was voor de bewoners echter nog geen reden in de polonaise door de straat te lopen. "Alle woningen worden hier verkocht onder de 265.000 euro", reageert Van Vugt. "Als hier nu zo'n vergunning wordt aangevraagd dan wordt aan de hand van de leefbaarheid getoetst of die kan worden verstrekt. Die criteria zijn mij wat onduidelijk. Een quotum zou beter werken. In Groningen mag 15 procent van een straat studentenwoning zijn. Dan kun je simpel zeggen: tot hier en niet verder. Nu is het de bedoeling dat ik moet gaan klagen, zodat de dossiers over deze straat vol klachten staan. Moet ik dan elke keer aangeven dat ze herrie maken, of dat er ergens glas ligt? Bij veel dingen denk ik: Ach ja, ik ben ook student geweest. Op deze manier zet je bevolkingsgroepen tegen elkaar op. Dat kan niet de bedoeling zijn."