Motorcoureur Henk Nebbeling blikt terug
DELFT - Wekelijks blikt Delft op Zondag met (oud)sporters terug op hun carrière. Dit keer met de 62-jarige Delftse motorcoureur Henk Nebbeling.
Door: Marc Schapers
Hij racet al bijna 40 jaar, maar wil niet weten van ophouden. Afgelopen weekend nog behaalde hij op het circuit in het Duitse Hockenheim een knappe 13e en 14e plaats in een sterk internationaal veld van 35 coureurs. Henk Nebbeling: "Motoren zijn altijd m'n hobby geweest. Ik ben opgeleid als automonteur, maar door m'n hobby kreeg ik steeds meer sleutelwerk aan motoren. Zo ben ik in de racerij terechtgekomen."
In het begin van zijn racecarrière nam hij deel in verschillende klassen. "Als ik me het goed herinner reed ik m'n eerste race in 1978 op het circuit van Zandvoort in de Sportklasse tot 1000 cc. In die jaren verliep alles soepeler; er waren genoeg wedstrijden en circuits. Nu heb je in Nederland eigenlijk alleen nog Hengelo, een stratencircuit, en natuurlijk Assen."
Een kampioenschap heeft hij nooit gewonnen; Nebbeling geldt als een goede middenmoter. Afgelopen seizoen behaalde hij een 6e plek in het Open Nederlands Kampioenschap Classic (ONK) en een derde plaats in 'The Classic Race of the Year' op Silverstone in Engeland. "Bij het ONK Classic is elke motor toegestaan, mits die van voor 1972 is. De 'fiets' moet gespaakte wielen en trommelremmen hebben, de voorvork mag niet dikker zijn dan 35 mm. Dezelfde eisen die begin jaren 70 ook golden. Ik rij m'n races op een 500 cc Honda met vier cilinders."
Elk seizoen rijdt Nebbeling races op zo'n 10 verschillende Europese circuits. Een race duurt gemiddeld 'slechts' 20 minuten, maar dat vergt het nodige van de coureur. "Je wil zoveel mogelijk dezelfde rondetijden rijden en naar het einde toe liefst steeds wat sneller. Dat vraagt om veel concentratie. Als je een 'splitsecond' niet oplet, rijd je die ronde zo maar twee sec. langzamer. Dan heb je of te vroeg geremd of de bocht te ruim aangesneden. Het is ook hard werken. Je zit niet stil op de motor, maar staat op de steppies en je 'gooit' je lichaam in de bochten van de ene naar de andere kant. Onze 'oldtimers' hebben geen hydraulische schijfremmen, zoals moderne motorfietsen. We moeten het met oude trommelremmen en een remkabel doen. En met een topsnelheid van boven de 200 km. kost remmen dan heel veel kracht." Angst kent Nebbeling niet. "Als dat zo was, zou ik direct stoppen. Als je aan de start staat is er natuurlijk spanning, dat hoort erbij".
Dat hij niet altijd 'van voren' kan rijden, vindt hij geen probleem. "Je hoeft niet per se voorin te zitten voor een geslaagde race. Met vier rijders strijden om de tiende plek is net zo leuk. Mijn doel is vooral: lekker rijden en zo veel mogelijk rijden." Hij zegt het niet met zoveel woorden - Henk is geen prater - maar er is een race die hij nog niet heeft gereden, maar wel heel graag wil rijden: de Classic TT op het Isle of Man. Zijn uitslagen zijn goed genoeg. "Probleem is dat ik al drie keer ben uitgeloot, Engelsen en Ieren gaan voor en een Italiaan op een vintage grand prix-motor vinden ze natuurlijk ook spectaculairder dan mij met m'n eenvoudige Honda."
De TT op het Isle of Man is een stratenrace over het gehele eiland: vier rondes van 63 km. "De meningen zijn verdeeld. Sommigen zeggen: 'je bent knettergek als je daar gaat racen'. Mij lijkt het geweldig, maar ook heel moeilijk. Je kunt natuurlijk niet vier rondes vol gas gaan, je moet de boel zien heel te houden. Ik heb het circuit verkend. Op sommige delen is het wegdek slecht en kom je los van de grond. Een gedeelte is omzoomd met bomen, op een zonnige dag is het dan net of je een zwart gat inrijdt. Als je dicht in de buurt van de kust komt rij je in de mist. Dus wil je daar goed rijden, moet alles op zijn plek vallen."