Delfts blauw - de glimlach
DELFT - De politie Delft laat voortaan met een column in Delft op Zondag tweewekelijks van zich horen. Teamchef Ronald den Hertog trapt af.
Ik weet wat er speelt in onze stad; ik spreek onze burgers en bestuurders, ik hoor de verhalen van de agenten op straat en ik lees de vele rapportages die dagelijks worden geschreven. Zo krijg je een aardig beeld van de stad Delft. Al het lief en leed in de samenleving passeert met grote regelmaat onze voordeur en vooral de agent op straat krijgt hier mee te maken. Verzin maar iets en wij staan vooraan en er wordt van ons verwacht te handelen. Emoties en persoonlijke meningen worden even geparkeerd om later weer aandacht te geven. Maar wat doet dat met de mens achter dat uniform. Ik ken de praktijk en herken het beeld. Het maakt het werken op straat of aan de balie of achter de verhoortafel soms zwaar maar ook uniek. Ik zie het plezier en het enthousiasme, maar soms ook het verdriet en frustratie terug in de ogen van mijn dienders. Ik kan u verzekeren dat de hoeveelheid lief en leed op straat aanzienlijk is, maar het maakt ook dat je als agent het verschil dus echt kan maken, en daar doen we het toch voor. Soms komt waardering op onverwachte momenten weer terug.
Zo was er een Delftenaar, die ik nu maar even Jan noem, die een jaar geleden door hartfalen werd getroffen. Jan is een familieman, heeft jonge kinderen en staat vol in het leven. Jan zag zijn kaarsje op een onverwacht moment uitgaan totdat hij door alerte agenten op dat laatste moment werd gereanimeerd. Jan redde het en stuurde vorige week een berichtje dat hij het leven wilde 'vieren'. Hij doet dit met zijn naasten, maar was ook de agenten van toen niet vergeten en zij kregen ook een mooie uitnodiging. Het is niet gewoon dat wij cadeautjes aannemen en dat mag ook niet, maar in dit geval maak ik graag de uitzondering. Ik heb Jan laten weten dat zijn gebaar enorm wordt gewaardeerd en ik krijg er in ieder geval een hele grote glimlach van.
Ronald den Hertog