Vrijwilliger John de Man: 'Ik kan eenvoudig niet stil zitten'
DELFT - Met slechts een korte onderbreking is John de Man (71) sinds het begin van de jaren zeventig tot op de dag van vandaag actief als vrijwilliger bij voetbalclub DVV Delft.
Hij was scheidsrechter bij de Haagse Voetbalbond, toen een collega hem vroeg naar de club te komen. In 1972 is John de Man internationaal vrachtwagenchauffeur bij transportbedrijf Jawico in Pijnacker, dus veel van huis. In zijn spaarzame vrije tijd fluit hij wedstrijden in de HVB. "Mijn collega Jan Heerlijkhuizen voetbalde bij Delft in het vijfde of het zesde. Op een dag vroeg hij of ik niet bij Delft wilde komen fluiten want, 'we zitten elke zondag zonder scheidsrechter'. Zo ben ik er ingerold."
Als de voetbalvereniging verhuist van de Juniusstraat naar sportpark Kerkpolder gaat hij meer doen voor de club. "Ik floot op zaterdag de jeugd en op zondag de senioren, daarnaast heb ik negen jaar in het jeugdbestuur gezeten. Begin jaren negentig werd ik gevraagd om te vlaggen bij het eerste elftal. Dat heb ik twee seizoenen gedaan, totdat ik mot kreeg met de jeugdvoorzitter en met een kwaaie kop ben weggelopen."
Hij kiest voor Full Speed en is daar drie seizoenen grensrechter. Tijdens een wedstrijd tegen Delft loopt het uit de hand. "Een speler van Full Speed probeert met een omhaal een doelpunt te voorkomen, maar de bal is duidelijk over de lijn geweest. De scheidsrechter die te veraf staat om het te kunnen zien, komt naar me toe en vraagt wat ik gezien heb. Ik zeg: 'niets aan de hand, gewoon doorspelen'. Iedereen van Delft natuurlijk woest op me. Het enige wat ik heb gezegd, is: 'Grensrechters stelen altijd. Ik kan het weten, want ik ben zelf scheidsrechter geweest'."
Na een goed gesprek, keert hij terug bij Delft en vlagt nog twee seizoenen bij het eerste. "Wat later zochten ze iemand voor de keuken. Dat heb ik zeven jaar volgehouden. Nu ben ik alweer elf jaar klusjesman, veel in de sporthal. Er wordt veel gesloopt, dus er valt genoeg te doen. Toch heb ik het prima naar mijn zin. Ik ben hier drie dagen in de week bezig, vanaf zes uur 's morgens tot een uur of half een."
Op de vraag waarom iemand bereid is zoveel tijd in een vereniging te steken, zegt hij: "Omdat ik niet kan stilzitten, ik moet iets om handen hebben. En met DVV Delft ben ik in al die jaren vergroeid geraakt. M'n zoons hebben hier gevoetbald, dat speelt ook een rol. Voor mij is en blijft DVV Delft een prachtige vereniging. Als we met elkaar de schouders eronder zetten, krijgen we alles voor elkaar. Het toernooi voor G-teams laatst was daar een mooi voorbeeld van. Het geeft veel voldoening aan zoiets mee te werken."
Vrijwilligers zijn tegenwoordig dun gezaaid, terwijl clubs zonder vrijwilligers niet kunnen bestaan. John: "Hoe moet het verder als de huidige vrijwilligers, veelal zeventigers, wegvallen? Daarom: Mensen ga eens kijken bij een club. En dat hoeft heus niet per se DVV Delft te zijn, liefst wel natuurlijk. Vrijwilligerswerk geeft je enorm veel energie. Van thuis in een stoel blijven zitten, word je alleen maar dik, oud en chagrijnig."