Hoe gaat het met Hans Buitendijk?
DELFT - Hans Buitendijk (61) speelde zowel in het eerste zondag- als zaterdagteam van DHL.
Tot zijn tiende zat Buitendijk bij de padvinders. "Na mijn verjaardag ben ik daar direct mee gestopt, want ik ging voetballen bij DHL, net als mijn schoolvriend Wil van der Krogt."
- Hoe beviel het in de jeugd?
"Goed, we hadden een sterk elftal, waarin Hans Galjé, Leo Massar en Peter Lips om de beurt keepten. We doorliepen samen alle jaarlagen en de laatste jaren zat Rene Zwaard, die van AV'40 overkwam, er ook bij."
- Kwam je al snel bij het eerste?
"Nee, je begon in het derde. Oud-eerste elftalspelers als Joop van Koppen en Gerard Baggerman leerden je wat seniorenvoetbal inhield. Ik werd aanvoerder van het tweede en rond mijn tweeëntwintigste haalde Jan van den Akker me bij het eerste."
- Wat was jij voor een speler?
"Nu noemen ze dat een box-to-box player. Ik was een teamspeler met een enorm uithoudingsvermogen. Ik stond vlak achter Rene Zwaard en wij combineerden veel. Daarnaast kon ik het opbrengen om steeds mee te lopen in de aanval, ook al leek de situatie uitzichtloos. Zo pikte ik menig goaltje mee."
- Wie waren je trainers?
"Ik debuteerde onder Jan van den Akker. Hij gaf extra trainingen op het veld van het Stanislascollege, waar hij werkte, en daar was ik altijd bij. Later kwamen Bram Panman, een echte gentleman, Jan van der Oever die zo gek als een deur was, en Dick Suiker.
- Wat herinner je het best?
"Er zijn sportieve momenten, zoals een goed resultaat in het stadion tegen DHC. Ook was er de beslissingswedstrijd tegen VOC, op het veld van TOGB. Er stond tweeduizend man langs de kant en Rob Hoefnagel besliste de wedstrijd met een lob vanaf eigen helft. De zo afstandelijke Bram Panman werd door een beschonken supporter gezoend. Maar het allermooiste vond ik de verenigingssfeer; we deden heel veel samen."
- Wanneer stopte je?
"Op mijn tweeëndertigste was het moeilijk te combineren met het gezinsleven met vier kinderen. Ik werd al snel gepolst door de Heren Leraren van het Stanislascollege, waar ik werk, of ik me bij hen wilde voegen. Die boot heb ik twee jaar kunnen afgehouden, maar ik heb het daarna een jaar of twaalf volgehouden. Later heb ik nog meegedaan in de 7 tegen 7-competitie, maar toen in 2010 Parkinson werd geconstateerd bij mij, ben ik acuut gestopt. Nu volg ik de thuiswedstrijden van DHL 1, waar mijn zoons Mark en sinds kort ook Pieter spelen. Mark heeft meer talent, terwijl Pieter het meer van zijn inzet moet hebben. Ik ben op allebei natuurlijk hartstikke trots."